Στα τέλη της δεκαετίας του '50 ο εμβληματικός αρχιτέκτων των Αθηνών Κωνσταντίνος Δοξιάδης, έψαχνε το ιδανικό σημείο στην Αθήνα για να δημιουργήσει τα γραφεία του. Επέλεξε ένα κατάφυτο άνοιγμα στον Λυκαβηττό με θέα όλη την Αθήνα και έφτιαξε το γραφείο του, σε ένα σημείο που του επέτρεπε να κοιτάζει «κατάματα», στο ίδιο ύψος τον Παρθενώνα. Το ιστορικό κτίριο Δοξιάδη, από σήμερα ανοίγει στο κοινό κρατώντας το ιστορικό του βάρος, αλλά έχοντας μετατραπεί σε ένα συγκρότημα πολυτελών, μητροπολιτικών κατοικιών που ανάλογες έχουμε δει στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά όχι στην Αθήνα.
Το κτίριο χτίστηκε σε 4 πτέρυγες που περιστοιχίζουν το αίθριο, το οποίο είχε τη λογική πλατείας χωριού, χώρου συνάντησης, συνάθροισης, αναψυχής και αγοράς της κοινότητας. Ενα συντριβάνι συμβόλιζε τον ποταμό Ηριδανό που κυλούσε δίπλα, ποιητές και καλλιτέχνες έδειξαν εδώ τη δουλειά τους, ενώ εδώ τοποθετήθηκε και ο πρώτος υπολογιστής που ήρθε στην Ελλάδα.
Το πέρασμα των εποχών οδήγησε το ιστορικό κτήριο στη φθορά και μετά στη σιγή, μέχρι να βρει μια νέα χρήση, ένα νέο βηματισμό στη σύγχρονη εποχή. Και αυτή η εποχή έφτασε, είναι τώρα: 26 σύγχρονες πολυτελείς κατοικίες -κάποιες εξ αυτών έχουν ήδη πουληθεί-, δημιουργούν ένα πρότυπο μητροπολιτικό κτίριο κατοικιών. Μέσα σε 1.700 τ.μ αναπτύσσονται επτά όροφοι (ισόγειο και έξι όροφοι).
Η είσοδος είναι σαν το λόμπι ξενοδοχείου πέντε αστέρων που διατηρεί στοιχεία της πόλης, αλλά ταυτόχρονα εισάγει τον επισκέπτη στη γαλήνη ενός χώρου όπου μπορείς να κατοικήσεις -η ιδανική συνάντηση του ιδιωτικού με το δημόσιο. Στο ισόγειο που οδηγεί στο εξαιρετικό αίθριο, υπάρχει ακόμη χώρος παιχνιδιού 100 τ.μ. αίθουσα συσκέψεων για 12 άτομα, και βέβαια εκεί βρίσκεται και η ασφάλεια. Η πισίνα βρίσκεται επίσης στο ισόγειο όπως και το χαμάμ.
Τα πέντε διαμερίσματα που βρίσκονται ψηλότερα από τα υπόλοιπα 19, έχουν επίσης πρόσβαση σε ιδωτική πισίνα, σπα και στους κήπους της ταράτσας. Το μέγεθος των διαμερισμάτων ξεκινά από 77 τ.μ. και φτάνει στα 721 τ.μ..