Κατάφερε με το φακό της να αιχμαλωτίσει το φως να παλεύει με το σκοτάδι της καθημερινότητας και να νικά και να διηγείται με έναν τρόπο εκπληκτικό και συγχρώνως μοναδικό το παραμύθι της Αθήνας. Ο λόγος για την Ειρήνη Βουρλούμη, τις φωτογραφίες της οποίας από εσωτερικό σχολείων, δημοσίων κτιρίων και ιδρυμάτων δημοσίευσε πριν λίγο καιρό το περιοδικό New Yorker επιχειρώντας ένα σχόλιο για την Ελλάδα της κρίσης. Το αφιέρωμα έκανε πάταγο και δικαιωματικά ο τίτλος «φωτογράφος της κρίσης» ανήκει στη νεαρή.
Μιλώντας στο Popaganda.gr η Ειρήνη Βουρλούμη αναφερόμενη στο ερέθισμα που την οδήγησε στη δημιουργία του πετυχημένου πρότζεκτ για το αμερικάνικό περιοδικό είπε ότι την ενδιέφερε να εξερευνήσει το δημόσιο τομέα για να αναδείξει πως αυτοί οι χώροι αποτυπώνουν την καθημερινή μας πραγματικότητα. «Σαν Έλληνες περνάμε πολύ ώρα σ 'αυτούς τους χώρους και ήθελα να εξερευνήσω κοινωνικά τη λένε αυτοί οι χώροι για την αισθητική μας. Ακόμα και όταν έχουν μια κιτς ή σουρεαλιστική αίσθηση, είναι στοιχειά που με ερεθίζουν. Προσωπικά θέλησα να αναδείξω τα διαφορά συναισθήματα που προκαλεί η θέαση αυτών των φωτογραφιών. Μια σιωπηλή ζωή, μια καθημερινή ευθύνη, η οποία γίνεται όλο ένα και πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Σε τελική ανάλυση είναι και μια ιστορική καταγραφή κάποιων στοιχείων που απεικονίζουν τη σημερινή πραγματικότητα και που θα αλλάξουν στο μέλλον», πρόσθεσε.
Οσον αφορά το θετικό πρίσμα μέσα από το οποίο φωτογράφισε την κρίση και την παρακμή η φωτογράφος είπε τα εξής: «Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να μην συγκεντρώνομαι στον αρνητισμό. Η παρακμή που βλέπουμε είναι μια πραγματικότητα, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι οι μικρές λεπτομέρειες που έχουν χιούμορ και σουρεαλισμό».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη της Ειρήνης Βουρλούμη στο Popaganda.gr.