Αδιαμφισβήτητα η σχέση μεταξύ έρωτα και φαγητού κρύβει πολλά μυστικά. Από τη σοκολάτα που θεωρείται υποκατάστατο του σεξ, μέχρι και την ανεξάντλητη βουλιμία που αρκετές φορές αισθανόμαστε σε καταστάσεις ερωτικής έξαψης. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο να σχετίζει το φαγητό με τον έρωτα. Το σίγουρο όμως είναι πως όλοι χρησιμοποιούν ως σύμμαχο το... πιρούνι τους όταν βρίσκονται σε ιδιαίτερες προσωπικές καταστάσεις.
Το γεγονός αυτό μελέτησαν Βρετανοί και Κορεάτες επιστήμονες για να καταλήξουν σε ένα καταπληκτικό συμπέρασμα. Η συνηθέστερη διατροφική διαταραχή των τελευταίων χρόνων, η ανορεξία, μπορεί να αντιμετωπιστεί με ένα καταπληκτικό τρόπο. Το μόνο που χρειάζεται είναι... ένα φιλί. Οι ορμόνες που απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια του φαίνεται ότι είναι ικανές να λύσουν το πρόβλημα.
Το «μαγικό» ορμόνη που βοηθάει στη καταπολέμηση της ανορεξίας ονομάζεται οξυτοκίνη. Γνωστή και ως ορμόνη της γαλουχίας, η ωκυτοκίνη, είναι ικανή να απελευθερώσει τους ανορεξικούς από τα αυτοκαταστροφικά συναισθήματα τους που σχετίζονται με το φαγητό. Οι αρχικές εκτιμήσεις των ερευνητών είναι ιδιαίτερα αισιόδοξες. Δύο με τρία χρόνια θεραπείας με αυξημένες ποσότητες οξυτοκίνης είναι ικανά να βάλουν τον οργανισμό πίσω στις σωστές διατροφικές συνήθειες.
Αν λάβουμε υπόψιν το γεγονός ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή για αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανορεξίας, τότε η έρευνα αυτή παίρνει ακόμη μεγαλύτερη ισχύ. Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Σεούλ και υπεύθυνος της έρευνας Γιου Ρι Κιμ σε δηλώσεις του τόνισε ότι: « Η οξυτοκίνη έχει την εκπληκτική ικανότητα να μειώνει τις υποσυνείδητες τάσεις αποστροφής από το φαγητό που έχουν οι ασθενείς. Οταν η ορμόνη υπάρχει στον οργανισμό τότε οι ανορεξικοί αποβάλλουν τα αρνητικά τους συναισθήματα όπως η αηδία και σκέφτονται λιγότερο το σώμα τους.»
Η καθηγήτρια Τζανέτ Τρέζουρ από το College London Institute, μίλησε επίσης για τα θετικά αποτελέσματα της οξυτοκίνης συμπληρώνοντας τα λόγια του συναδέλφου της. Η Αγγλίδα ψυχίατρος τόνισε πώς: «Οι ασθενείς με ανορεξία έχουν αντιμετωπίσει μια σειρά από κοινωνικά προβλήματα που συνήθως ξεκινούν στα πρώτα χρόνια της εφηβείας τους. Αυτά τα κοινωνικά προβλήματα , τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε απομόνωση, σε ευθύνονται σε τεράστιο ποσοστό στην εμφάνιση της διατροφική διαταραχής. Με τη χρήση της οξυτοκίνης εστιάζουμε στη καταπολέμηση των συγκεκριμένων προβλημάτων που βλέπουμε στους ασθενείς.»
Βέβαια, είναι ακόμα πολύ νωρίς για να καταλήξουμε πως βρήκαμε τη λύση στο πρόβλημα της ανορεξίας. Σύμφωνα με την καθηγήτρια Τζανέτ Τρέζουρ: «Η θεραπευτική αγωγή με χρήση οξυτοκίνης βρίσκεται ακόμα σε πολύ πρώιμα στάδια. Εχουμε πραγματοποιήσει μελέτες, όμως ο αριθμός των συμμετεχόντων στην έρευνα είναι ακόμα μικρός. Είναι όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον να ανακαλύψουμε όλες τις δυνατότητες αυτής της θεραπείας.»