Οταν η μουσική γίνεται όπλο -Ουκρανοί στρατιώτες προσπάθησαν να... πολεμήσουν τους Ρώσους με τραγούδια της Σερ

Στις περισσότερες στρατιωτικές βάσεις της Κριμαίας, τις οποίες κατέλαβαν οι ρωσικές δυνάμεις τις τελευταίες ημέρες, οι Ουκρανοί δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά για να τους σταματήσουν. Είχαν εντολή να μην χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους. Ισως γι' αυτό κατέφυγαν στη... Σερ.

Στην πόλη Φεοντόσιγια στην Κριμαία, οι Ρώσοι έπαιζαν από μεγάφωνα, προπαγανδιστικά μηνύματα. Οι Ουκρανοί, όμως, απάντησαν με το δικό τους τρόπο. Εβαλαν να παίζουν στη διαπασών τραγούδια της Αμερικανίδας Σερ. Οι επιτυχίες της ξεπερασμένης πια ποπ σταρ δεν είναι ιδιαίτερα... μαχητικά. Σύμφωνα με τον Χέρμπερτ Φρίντμαν, όμως, η μουσική μπορεί να αποτελέσει ένα όπλο σε έναν πόλεμο.

Ο πρώην Αμερικανός στρατιωτικός έχει κάνει έρευνα για το θέμα. «Υπάρχουν δύο στόχοι. Καταρχήν, η πλευρά που χρησιμοποιεί τη μουσική ενθαρρύνει τους άνδρες της να προχωρήσουν, να πολεμήσουν. Την ίδια ώρα μπορεί να εμποδίζει τον εχθρό να κοιμηθεί, ή να του ρίχνει το ηθικό. Αν η μουσική είναι αρκετά παράξενη, μπορεί να τους προκαλέσει και σύγχυση» εξήγησε μιλώντας στο BBC.

Η ιστορία τον δικαιώνει. Στο βιβλίο του Βρετανού δημοσιογράφου Τζον Ρόνσον αναφέρεται πως ο αμερικανικός στρατός έβαζε μουσική στους Ιρακινούς φυλακισμένους, για να τους αποπροσανατολίσει πριν από την ανάκριση. Οι επιλογές διέφεραν αρκετά: από το «Enter Sandman» των Metallica, μέχρι τραγουδάκια από παιδικές τηλεοπτικές εκπομπές.

Η σωστή επιλογή της μουσικής μπορεί να βοηθήσει και σε αμυντικούς σκοπούς. Το βρετανικό ναυτικό ανακάλυψε ότι παίζοντας τραγούδια της Μπρίτνεϊ Σπίαρς από τα μεγάφωνα των πλοίων τους, ουσιαστικά αποθάρρυνε τις επιθέσεις των Σομαλών πειρατών. «Είναι τόσο αποτελεσματικό, που η ασφάλεια του πλοίου σπάνια αναγκάζεται να καταφύγει στα όπλα», δήλωσε στέλεχος του ναυτικού.

Τα παραδείγματα δεν σταματούν εκεί, ούτε περιορίζονται στην πρόσφατη ιστορία. Για παράδειγμα, στη Μάχη του Αλαμο, το 1836, ο Μεξικανός στρατηγός έπαιξε το «El Deguello», ένα τραγούδι που καλούσε τον εχθρό να παραδοθεί ή να πεθάνει από το σπαθί, σε μία προσπάθεια να τρομάξει τους Τεξανούς.

Κάτι αντίστοιχο έκαναν και τα αμερικανικά στρατεύματα μπαίνοντας στη Φαλούτζα στο Ιράκ τον Απρίλιο του 2004. Οπως είχε μεταδώσει τότε το Associated Press, οι πεζοναύτες έκαναν έφοδο υπό τους ήχους του «Hell's Bells» των AC/DC, μία σαφή προειδοποίηση για το τι θα ακολουθήσει.

Η μουσική όμως δεν μπορεί να αποδειχθεί μόνο «όπλο» για την επίθεση ή την άμυνα, αλλά και σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των στρατιωτών. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, τα γερμανικά στρατεύματα άκουγαν τη «Βαλκυρία» του Ρίχαρντ Βάγκνερ, αγαπημένου συνθέτη του Χίτλερ, για έμπνευση. Τακτική την οποία μιμήθηκαν οι Αμερικανοί, στον Πόλεμου του Κόλπου το 1991. «Κανείς δεν μπορεί να ακούσει τη ''Βαλκυρία'' χωρίς να τη συνδυάσει με ελικόπτερα. Οταν περάσαμε τα σύνορα στην Καταιγίδα της Ερήμου, τα ελικόπτερά μας έπαιζαν αυτή τη μουσική», καταλήγει ο Φρίντμαν.