Παντου υπάρχει ένας Γερμανός είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης κατά την παρουσίαση των στελεχών του κόμματος του και αναφέρθηκε στη συμμετοχή του Χάγκεν Φλάισλερ του 70άρη Γερμανού που πολιτογραφήθηκε Ελληνας και ξέρει όσο κανείς άλλος τα θέματα των γερμανικών αποζημιώσεων αλλά και την ερμηνεία του μεγάλου πολέμου που τον σημάδεψε σαν ανθρωποφάγος Κύκλωπας.
Γεννήθηκε το 1944 στη Βιέννη και σπούδασε Ιστορία και Επικοινωνία/ΜΜΕ στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Από το 1977 ζει μόνιμα στην Ελλάδα, ενώ από το 1985 είναι και Έλληνας πολίτης. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ανέφερε πως όποιος στην Ελλάδα θέλει μια ουσιαστική, εμπεριστατωμένη, ιστορική, επιστημονική άποψη για τις ελληνογερμανικές σχέσεις και κυρίως για το θέμα των αποζημιώσεων καταφεύγει στον Χάνγκεν. Στον Χάνγκεν που από τι 1979 διδάσκει ως επισκέπτης καθηγητής νεότερη ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διδαξε ως το 1192 στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και πλέον είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου διδάσκει έως σήμερα νεότερη και σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία. Ερευνητικά έχει ειδικευτεί σε θέματα ελληνικής ιστορίας του 20ού αιώνα, ενώ έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή προγράμματα, καθώς και σε διεθνείς εξεταστικές και γνωμοδοτικές επιτροπές (π.χ. "Διεθνής Επιτροπή Ιστορικών" για το παρελθόν του τότε Αυστριακού προέδρου Κουρτ Βαλντχάιμ, 1987-1988 / European Scientific Foundation για τη συγκριτική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και των συνεπειών του, 1994-2005 / Διεθνής Συνδιάσκεψη για τα γερμανικά (πολεμικά) χρέη, Ουάσιγκτον, Στέιτ Ντιπάρτμεντ 1998 / Έκθεση για τα Εγκλήματα της Βέρμαχτ, 2001-2004.)
Η ενασχόλησή του με την ιστορία αντλεί από τις πρώτες εικόνες της ζωής του, τους πρώτους ήχους και κυρίως τη μεγάλη σιγή, τη σιωπή στη Γερμανία για όσα προηγήθηκαν στον πόλεμο. Ελεγε σε μια συνέντευξη στο LifO το 2012 «Μεγάλωσα στη Γερμανία. Ζοφερές οι πρώτες αναμνήσεις: δελτία, ατέλειωτες ουρές για τρόφιμα. Βομβαρδισμένες πόλεις. Παιδική χαρά το (απαγορευμένο) κρυφτούλι στα χαλάσματα ενός απόμερου ερειπωμένου εργοστασίου. Μια μέρα είχα τιμωρηθεί και δεν πρόλαβα να παίξω. Έτσι, δεν ανακάλυψα εγώ την κρυμμένη βόμβα που δεν είχε εκραγεί για 4-5 χρόνια. Άκουσα το «μπαμ» από μακριά. Θυμάμαι την κηδεία... Άκουγα για κάποιον Πόλεμο που εξακολουθούσε να χτυπάει τη χώρα, διψώντας ακόμα για αίμα. Αυτός είχε καταβροχθίσει το παιδί που παίζαμε παρέα, αυτός έφταιγε για το κρύο, την πείνα, τα ρούχα πένθους. Φανταζόμουν τον Πόλεμο σαν ανθρωποφάγο Κύκλωπα. Γνώριμη η απαίσια φάτσα του, από το μοναδικό μάλλον βιβλίο που είχα. Από κάπου μακριά είχε εισβάλει... »
Ο ίδιος έχει ένθερμα προτείνει στη χώρα μας τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Το επιχείρημα για τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου αφορά πράξεις και καταστροφές κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν δηλαδή οι Γερμανοί ήταν κατακτητές και πριν γίνει ο τελικός απολογισμός της ένοπλης σύρραξης με συμμάχους και αντιπάλους. Ο Φλάισερ έχει διαβάσει και μελετήσει αρκετά έγγραφα και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ακόμη και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ ψεύδεται επί του θέματος, αλλά τονίζει ότι υπάρχουν αδιάσειστα επιχειρήματα και στοιχεία υπέρ του αντιθέτου.