Με τις εξελίξεις στην Κριμαία και την Ουκρανία να λαμβάνουν διαστάσεις δυσεπίλυτου γεωπολιτικού προβλήματος, με βαρυσήμαντες επιπτώσεις στη διεθνή πολιτική σκηνή, ένα μεγάλο μέρος του γερμανικού Τύπου κάνει απολογισμό των νέων δεδομένων στην ανατολική Ουκρανία, των πιθανών σεναρίων αντίδρασης από τη Δύση, προκρίνοντας το διάλογο με τον Πρόεδρο Πούτιν, ως λύση μονόδρομο...
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει δημοσίευμα της Deutsche Welle, η εφημερίδα General Anzeiger της Βόννης γράφει ότι ο Πούτιν γελοιοποίησε τους πάντες : «Τον πρόεδρο Ομπάμα, την καγκελάριο Μέρκελ, το ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα την Κάθριν Αστον, που τα τελευταία 5 χρόνια προσπαθεί να διαμορφώσει την εξωτερική πολιτική της ΕΕ».
«Όλους αυτούς» προσθέτει η εφημερίδα «ο Πούτιν τους τραβάει από τη μύτη στην παγκόσμια αρένα. Από την Ουάσιγκτον μέχρι τις Βρυξέλλες οι σύμβουλοι ισχυρίζονται ότι με στρατιωτικά μέσα δεν γίνεται τίποτα. Όποιος θέλει να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, θα πρέπει να έχει έναν ολόκληρο στρατό στα νώτα του. Εάν δεν τον έχει θα πρέπει να δείξει ότι λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη Μόσχα και ότι αντιμετωπίζει τους ηγέτες του Κρεμλίνου ως ισότιμους εταίρους».
Από την πλευρά της, η εξίσου γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung αμφισβητεί το κατά πόσο ενδεχόμενη λήψη κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας θα έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα:
«Οι κυρώσεις χρησιμοποιήθηκαν συχνά το τελευταίο διάστημα σε χώρες με εγκληματίες αρχηγούς και είχαν μερική επιτυχία. Όμως ως πυρηνική δύναμη, ως χώρα με δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ και ως απαραίτητος προμηθευτής ενέργειας η Ρωσία δεν μπαίνει σε αυτήν την κατηγορία των χωρών. Κυρώσεις σε βάρος της θα μπορούσαν να κοστίσουν πολύ σοβαρά σε αυτούς που θα τις επέβαλαν. Διότι εάν έκλεινε η Μόσχα τις στρόφιγγες φυσικού αερίου, θα είχε τεράστιες επιπτώσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες».
Τέλος, η Rundschau της Φραγκφούρτης αναφέρει ότι η εισβολή του Πούτιν «Δείχνει ότι τόσο η Μόσχα όσο και η Δύση δεν διδάχθηκαν από τα σφάλματα του παρελθόντος. Αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αποκλιμάκωση της κατάστασης φέρει η Δύση. Στο σημερινό έκτακτο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών θα έπρεπε να είχε προσκληθεί ως παρατηρητής και ο Λαβρόφ. Θα ήταν μια πράξη αυτοπεποίθησης από τη Δύση».