Ακούμε συχνά από οικολογικές οργανώσεις ότι οι τίγρεις απειλούνται και είναι είδος υπό εξαφάνιση, ωστόσο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πραγματικά πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση, αν δε την δούμε σε αριθμούς.
Σύμφωνα με το National Geographic, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι έχουν απομείνει μόλις 3.000 άγριες τίγρεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Η περιοχή που ζούσαν κάποτε εκτεινόταν από την Τουρκία ως τη ρωσική Απω Ανατολή και μόλις πριν από έναν αιώνα, πριν τη λαίλαπα των κυνηγών και της καταστροφής των δασών, 100.000 τίγρεις κατοικούσαν στις ερημιές της Ασίας.
Τώρα οι απόγονοί τους ζουν διάσπαρτες σε οικότοπους συγκεκριμένων χωρών και η διατήρηση του είδους γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Τρία από τα εννέα υποείδη τίγρης (του Μπαλί, της Ιάβας και της Κασπίας) εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, αφήνοντας μόνο τα έξι εν ζωή υποείδη που ακολουθούν.
Τίγρη της Βεγγάλης
Περίπου οι μισές από τις εναπομείνασες τίγρεις στον κόσμο, είναι τίγρεις της Βεγγάλης που μερικές φορές ονομάζονται και ινδικές τίγρεις, επειδή οι περισσότερες ζουν στη χώρα αυτή. Αλλες ζουν στο Μπαγκλαντές, το Νεπάλ, το Μπουτάν, την Κίνα και τη Μιανμάρ. Το χρώμα τους μπορεί να είναι είτε πορτοκαλί είτε άσπρο και λόγω χώρου και άφθονης λείας μπορούν να ευδοκιμήσουν σε πολλούς τύπους δασών ή χορτολιβαδικών εκτάσεων, αφού η τίγρη της Βεγγάλης είναι το μόνο υποείδος που κατοικεί σε μαγκρόβια δάση, στο νησιωτικό σύμπλεγμα Sundarbans στον κόλπο της Βεγγάλης. Σε αντίθεση με τα λιοντάρια, οι τίγρεις τείνουν να είναι μοναχικά ζώα, αλλά όπου η τροφή είναι άφθονη μπορεί να βρεθούν σε σχετικά μεγάλη πυκνότητα, γεγονός που καθιστά την Ινδία ίσως το καλύτερο μέρος για να τις εντοπίσει κανείς. Οι Τίγρεις της Βεγγάλης μπορούν να συνυπάρξουν πολλές στην ίδια έκταση. Κατά μέσο όρο, 18 τίγρεις μπορούν να συνυπάρξουν σε 39 τετραγωνικά μίλια, ενώ μόνο μία τίγρη της Σουμάτρας θα μπορούσε να επιβιώσει στην ίδια περιοχή και μία αρσενική τίγρη Σιβηρίας θα χρειαζόταν δεκαπλάσια έκταση μόνη της.
Τίγρη της Σιβηρίας (Amur)
Οι τίγρεις της Σιβηρίας, επίσης γνωστές ως τίγρεις Αμούρ, ζουν στα παγωμένα δάση της ανατολικής Ρωσίας. Βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης και αριθμούν μόλις μερικές εκατοντάδες. Περίπου 400 από αυτές ζουν σήμερα στη Ρωσία, με λίγο περισσότερες στην Κίνα και, ενδεχομένως, στη Βόρεια Κορέα.
Τίγρη της Ινδοκίνας
Γενετικές μελέτες έχουν υποδείξει ότι η Τίγρη της Ινδοκίνας μπορεί να είναι το προγονικό είδος όλων των τίγρεων, με τις ρίζες της να φτάνουν από 72.000 έως και 108.000 χρόνια πριν. Μέχρι τα τέλη του 1990 αυτό το είδος εντοπιζόταν στην περιοχή της Μιανμάρ, στην Ταϊλάνδη, στο Βιετνάμ, στην Καμπότζη, στο Λάος, και στη νοτιοδυτική Κίνα, αν και δεν είχε μελετηθεί εκτενώς. Σήμερα, η IUCN αναφέρει ότι οι τίγρεις της Ινδοκίνας βρίσκονται στα πρόθυρα εξαφάνισης κατάσταση, χωρίς γνωστά στοιχεία των τίγρεων αναπαραγωγής στην Καμπότζη και μόνο 300 τίγρεις της Ινδοκίνας ζουν ελεύθερες.
Τίγρη της Μαλαισίας
Μόλις 500 τέτοιες τίγρεις ζουν στο νότιο άκρο της χερσονήσου της Μαλαισίας στη Μαλαισία και την Ταϊλάνδη, αλλά τα τροπικά δάση που αποτελούν τον οικότοπο τους λιγοστεύουν. Καθώς τα δέντρα κόβονται για γεωργικές και άλλες αναπτυξιακές εκμεταλλεύσεις, αυτές οι τίγρεις έρχονται όλο και περισσότερο σε συγκρούσεις με τους ανθρώπους, αναζητώντας τροφή και συχνά το πληρώνουν με τη ζωή τους.
Τίγρη της Σουμάτρα
Η τίγρη της Σουμάτρας είναι η τελευταία από τις «νησιωτικές τίγρεις». Τα γειτονικά νησιά της Ινδονησίας της Ιάβας και του Μπαλί είχαν κάποτε τις δικές τους ξεχωριστές τίγρεις, αλλά η τίγρη του Μπαλί (Panthera tigris Balica) και η τίγρη της Ιάβας (Panthera Τίγρη sondaica) εξαφανίστηκαν κατά τον 20ο αιώνα. Οι οικολόγοι εργάζονται σκληρά για να βοηθήσουν τους συγγενείς της στη Σουμάτρα να αποφύγουν την ίδια μοίρα. Υπολογίζεται ότι έχουν απομείνει περίπου 50 τίγρεις του είδους.
Τίγρη της Νότιας Κίνας
Ο χρόνος μετράει αντίστροφά για την τίγρη της Νότιας Κίνας (Panthera Τίγρη amoyensis), η οποία δεν έχει καταγραφεί σε άγρια κατάσταση από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ενώ μερικά άτομα μπορεί να επιβιώνουν, το υποείδος έχει ίσως εξαφανιστεί από την άγρια φύση. Στη Νότια Κίνα οι τίγρεις υπήρξαν θύματα εκστρατειών εξάλειψης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960. Η προστασία ήρθε καθυστερημένα το 1979, όταν απαγορεύτηκε το κυνήγι και η Κίνα έθεσε πιο δραστικά μέτρα διατήρησης του είδους στη δεκαετία του 1990, αλλά από εκείνη τη στιγμή οι πληθυσμοί της τίγρης είχαν πληγεί ανεπανόρθωτα.