Ο ΤΑΖ βγάζει τα μυστικά του κιτάπια, κι αναρωτιέται αν υπάρχει ακόμα λόγος για άγριο ξενύχτι ή απλό χάζι αύριο το πρωί στις φωτό από το κόκκινο χαλί. Μήπως το διαδίκτυο σκότωσε τα Όσκαρ;Υποτίθεται πως η φετινή οσκαρική κούρσα είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες των τελευταίων ετών. Έτσι τουλάχιστον προσπαθούν να μας πείσουν διάφοροι αναλυτές για να συντηρήσουν (ή να δημιουργήσουν) το ανάλογο σασπένς. Σόρι παιδιά αλλά εγώ δεν το βλέπω. Μετά από δύο μήνες βραβείων από σωματεία και κριτικούς και άλλες τόσες αναλύσεις από τους ειδήμονες, το παιχνίδι μοιάζει λες και έχει λήξει. Μη με παρεξηγείς, επιμένω να θεωρώ τα Όσκαρ ένα πολύ πιο σημαντικό βραβείο από αυτά που μια επιτροπή από δέκα κακομοίρηδες μοιράζει στα διεθνή φεστιβάλ. Εδώ έχουμε μια Ακαδημία που αποτελείται από 6000 περίπου ανθρώπους οι οποίοι εργάζονται στον χώρο του κινηματογράφου.
Τα ερωτήματα παρ' όλα αυτά που δεν έχουν εύκολη απάντηση είναι τα εξής: Τι πραγματικά σηματοδοτεί ένα βραβείο; Από τα Όσκαρ ως τα Νόμπελ; Ποια είναι η αντικειμενική καλλιτεχνική του αξία και κατά πόσο αφουγκράζεται καινούργιες τάσεις που πάνε την τέχνη μπροστά κι όχι απλά αυτό που θεωρεί καλό και ασφαλές, ο μέσος όρος. Το ίδιο ισχύει και για τα 6000 μέλη της Ακαδημίας. Τολμάνε ή απλώς ακολουθούν την ασφαλή πεπατημένη; Και τι μένει στο τέλος, μετά από αυτό το προοσκαρικό δίμηνο σαν απόλαυση στον ξενύχτι θεατή της τελετής; Την ώρα που στο παιχνίδι μπαίνουν booker στοιχημάτων και που δεν υπάρχει site το οποίο να μην έχει μπει στον κόπο να προβλέψει τους νικητές ή να αναπαράγει (με ασχετοσύνη) τις προβλέψεις άλλων;
Πόσο μεγάλη έκπληξη θα είναι γύρω στις 7 το πρωί ώρα Ελλάδας το γεγονός του ότι το "12 Χρόνια Σκλάβος" θα φύγει με το βραβείο της καλύτερης ταινίας; Είναι το "12 Χρόνια Σκλάβος" η καλύτερη ταινία από την αμερικάνικη παραγωγή του 2013; Όχι κατηγορηματικά. Όπως φυσικά δεν ήταν και το "Argo". Eίναι μια σύγχρονη « Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» με έξτρα ρεαλιστική βία, καλλιτεχνικό άλλοθι, ταμάμ για χάιδεμα των ενοχών του μέσου αμερικάνου και ακαδημαϊκή λογική πολιτικής ορθότητας. Η χρυσή μετριότητα δια χειρός Στίβ Μακουίν (η πιο αδύναμη ταινία του) βαφτίζεται εξοχότητα λόγω θέματος και αληθινής ιστορίας και συγκλονίζει μόνο τους ανυποψίαστους, χωρίς καμία ενοχλητική αναφορά στο πολιτικό ιστορικό context της δουλείας.
Στη σκηνοθεσία ο Αλφόνσο Κουαρόν του "Gravity" δικαιούται με το παραπάνω το αγαλματάκι για ένα πραγματικό τεχνικό, καλλιτεχνικό και τεχνολογικό επίτευγμα που ταυτόχρονα έσκισε στο box office. To πρωτότυπο σενάριο θα μπορούσε με άνεση να πάει στην αγκαλιά του "American Hustle". Aυτό πριν σκάσει το πραγματικά πρωτότυπο σενάριο του Σπάικ Τζονζ για το "Hers" πoυ μάλλον θα κάνει και τη μεγάλη έκπληξη αφού και του αξίζει και διαθέτει μια πρέζα προχωρημενιάς για το ξεκάρφωμα των μελών της Ακαδημίας. Διασκευασμένο σενάριο σχεδόν το έχει τσεπώσει ο Τζον Ρίντλεϊ, για το "12 Χρόνια Σκλάβος" εφ' όσον χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο δικαιολογεί το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην ίδια ταινία από τη στιγμή που δεν προβλέπεται να πάρει αυτό της σκηνοθεσίας. Στον Α Αντρικό Ρόλο ο Μάθιου Μακόναχι, για το "Dallas Buyers Club" θεωρείται σχεδόν αδιαφιλονίκητο φαβορί και είναι απόλυτα λογικό. Γιατί εδώ το θαύμα δεν είναι η ερμηνεία του (που είναι εξαιρετική) αλλά πως ένας σχεδόν κακός ηθοποιός, πρότυπο του βλαχοτεξανού μετανάστη νυν καλιφορνέζου golden boy περίμενε 20 χρόνια καριέρας για να ανακαλύψει και να αποκαλύψει το ταλέντο του, αδυνατίζοντας στα όρια του θανάτου.
Στον Α Γυναικείο Ρόλο, το μόνο που μπορεί να στερήσει από την Κέιτ Μπλάνσετ το θρίαμβο είναι το παιδεραστικό σκάνδαλο του σκηνοθέτη της "Blue Jasmine" Γούντι Άλεν. Γιατί πέραν τούτου το Όσκαρ εδώ φωνάζει από μακριά. Η Κέιτ και το δικαιούται και παίζει εκ του ασφαλούς με γουντιαλενικό σοφιστικέ δραματικό δίχτυ προστασίας σε ταινία ραμμένη πάνω της. Για τον Β Αντρικό Ρόλο η μπάλα νομίζω πως έχει παιχτεί κι εδώ. Τζάρεντ Λίτο, "Dallas Buyers Club" σε ρόλο τραβεστί. Σε μια γιορτή εντυπώσεων αυτή είναι εκ των πραγμάτων η πιο εντυπωσιακή ερμηνεία στην κατηγορία. B Γυναικείος Ρόλος, Λουπίτα Νιόνγκο, "12 Χρόνια Σκλάβος" δαγκωτό. Αν και έχει έναν «κουτσό» συγγραφικά ρόλο, αφ' ενός κερδίζει τις εντυπώσεις, αφ' ετέρου πώς να δώσεις καλύτερη ταινία σε φιλμ με αφροαμερικάνους χωρίς να πάρει βραβείο κι ένας αφροαμερικάνος; Μετά θα σε λένε και ρατσιστή κι άντε να ξεμπερδέψεις. Θα προτιμούσα παρ' όλα αυτά με τα χίλια την Τζένιφερ Λόρενς.
Moυσική, Στίβεν Πράις, "Gravity". Γιατί εδώ το ζητούμενο δεν είναι η μελωδία που σιγοψιθυρίζεις με αναμμένα κεριά αλλά όλη η δουλειά του συνθέτη, οι ήχοι του, σαν υπογράμμιση και απογείωση της ατμόσφαιρας μιας ταινίας. Και Ξένη Ταινία: "Η Τέλεια Ομορφιά" του Πάολο Σορεντίνο. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν κατάφορη αδικία και θα ξεσηκώνονταν και οι πέτρες αφ' ενός, αφ' ετέρου το «πακέτο» διαθέτει όλη την ευρωπαϊκή παρακμιακή γοητεία που κάνει τους Αμερικάνους να θέλουν καρτ ποστάλ από την Ευρώπη.
ΥΓ1: Και μόνο το γεγονός του ότι ο Μάρτιν Σκορσέζε με τον "Λύκο της Wall Street", την πιο απολαυστική ταινία του εδώ και χρόνια, θα φύγει με άδεια τσέπη, επειδή ο χειρισμός του είναι επιτηδευμένα εκτός ελέγχου και η λέξη "fuck" σπάει τα κοντέρ, νομίζω πως είναι ενδεικτικό του μέσου όρου και του καθωσπρεπισμού που έλεγα στην αρχή για τα Όσκαρ.
ΥΓ2: Μόλις πριν λίγω κι ενώ γράφω το κομμάτι, μια άσχετη σε δελτίο ειδήσεων έλεγε τα άπειρα κουλά για προγνωστικά που τα έχει ξεπατικώσει από το site www.iloveoreozoumperi.com Aυτά για να ξέρουμε τι λέμε και επειδή βαρέθηκα κάθε χαροκαμένη αμόρφωτη που νομίζει ότι μπορεί να μιλήσει για τα Όσκαρ, ξεφυλλίζοντας περιοδικά μόδας.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.