Το γεγονός ότι το Ρίο με ή χωρίς καρναβάλι αποτελεί από μόνο του ένα διαρκές όργιο, αυτό δεν αποτελεί είδηση...
Ο ήλιος, η θάλασσα, οι σχεδόν ανιμιστικές φολκλόρ παραδόσεις, το ηφαιστειώδες ταμπεραμέντο των ανθρώπων, σε συνδυασμό με τον εορτασμό του καρναβαλιού που επιτείνει τον εκτροχιασμό και την έκρηξη των παθών, δημιουργούν ένα «θανατηφόρο» κλίμα και μείγμα.
Μακριά από τα φώτα των κεντρικών οδών, τα ευφάνταστα άρματα και τις ορδές των εντυπωσιακά μεταμφιεσμένων καρναβαλιστών, κλειστές αίθουσες και κλαμπ γεμάτα ντόπιες, ντόπιους και πλήθη δυτικών τουριστών, μεταμορφώνονται σε τόποι ρωμαϊκών οργίων, όπου... everything goes!
Το ενδιαφέρον δε είναι ότι τα τεκταινόμενα καλύπτονται κινηματογραφικά, ενώ αεικίνητοι θηλυκοί ρεπόρτερ παίρνουν συνεντεύξεις από τους συνευρισκόμενους, περιγράφουν σκηνές, σαν ποδοσφαιρικοί εκφωνητές, ενώ ενίοτε εγκαταλείπουν τα μικρόφωνα και βουτούν κι εκείνες στη θάλασσα σωμάτων, όπου τίποτα δεν διακρίνεται και όπου όλα μπορούν να συμβούν!