Στη διάρκεια του πλούσιου και πολυτάραχου βίου του ο Φρόυντ δεν ασχολήθηκε μόνο με την κλινική ψυχανάλυση και τη συγγραφή επιστημονικών βιβλίων και μελετών που έμελλε ν' αλλάξουν ριζικά τον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε σήμερα τις ψυχικές ασθένειες, αλλά μελέτησε σε βάθος τη λογοτεχνία και το θέατρο.
Σε πολλά κείμενά του ανέλυσε με τρόπο διεισδυτικό και πρωτότυπο κλασικά μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, θέλοντας να δείξει ότι πολλές από τις θεωρίες του επιβεβαιώνονταν από τη δράση και συμπεριφορά των ηρώων τους.
Εκτός από το κλασικό πλέον δοκίμιο που φέρει τον ενδεικτικό τίτλο «Ο Ντοστογέφσκι και η πατροκτονία», όπου ο Φρόυντ επιχειρεί να ψυχαναλύσει τον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα και να προσεγγίσει ερμηνευτικά το κορυφαίο του μυθιστόρημα, «Αδερφοί Καραμάζοφ», ο τόμος περιέχει άλλα τέσσερα σημαντικά δοκίμια για τη λογοτεχνία, μέσω της οποίας ο Φρόυντ θέλησε να στηρίξει και να δικαιώσει τις δικές του ψυχαναλυτικές θεωρίες και εμμονές.
Με εξαίρεση το πρώιμο δοκίμιο «Ψυχοπαθείς χαρακτήρες επί σκηνής», το οποίο γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα στα τέλη του 1905 ή στις αρχές του 1906, αλλά εκδόθηκε μετά θάνατον, τα άλλα τρία δοκίμια του τόμου, «Το εφήμερο», «Ορισμένοι χαρακτήρες ιδωμένοι μέσα από την ψυχαναλυτική εργασία» και «Μια παιδική ανάμνηση από την αυτοβιογραφία του Γκαίτε», γράφτηκαν κατά τη δεκαετία του 1910 και αποτελούν σημείο αναφοράς στο έργο του.
Σε αυτά ο Φρόυντ καταπιάνεται με διάφορες πτυχές της ψυχανάλυσης και μας προσφέρει ένα σπάνιο και πνευματώδες ψυχογράφημα ιστορικών χαρακτήρων αλλά και μια de profundis ανάλυση κλασικών θεατρικών έργων, όπως ο Μακμπέθ, ο Ριχάρδος Γ' και ο Άμλετ του Σαίξπηρ, το Ρόσμερσχολμ του Ίψεν, η Εμίλια Γκαλόττι του Λέσσινγκ, καθώς και ο Αίας και ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή.
Ο πατέρας της ψυχανάλυσης γεννήθηκε το 1856, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Σπούδασε ιατρική στη Βιέννη. Μαθητής του περίφημου Γάλλου νευρολόγου Σαρκό (1885-86), επιστρέφει στη Βιέννη και αρχίζει να ασκεί το επάγγελμά του σε συνεργασία με τον Μπρόιερ (1895-1897), χρησιμοποιώντας την ύπνωση για τη διερεύνηση του ψυχικού κόσμου των ασθενών του.
Η θεμελίωση της θεωρίας του για τις ψυχικές παθήσεις και την τεχνική της ψυχανάλυσης συνάντησε την εχθρότητα όλου του ιατρικού κατεστημένου. Ωστόσο η πελατεία του πλήθαινε καθημερινά και βρήκε οπαδούς στη νεώτερη γενιά ιατρών.
Αυστρίας απ' τους ναζιστές, κατέφυγε στο Λονδίνο με την κόρη του Άννα. Στο μεταξύ, υπέφερε από καρκίνο του λάρυγγα.Το 1938, μετά την κατάληψη της
Ενώ εργαζόταν πάνω σε μια ψυχαναλυτική μελέτη για τον «Χίτλερ και το Ναζισμό», μια προσβολή τον έριξε καταγής με αποτέλεσμα να εκπνεύσει τη νύχτα της 23ης προς την 24η Σεπτεμβρίου 1939.
Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: «Μελέτες για την υστερία», 1895, «Η ερμηνεία των ονείρων», 1900, «Μελέτη για τα όνειρα», 1901,«Ψυχοπαθολογία της καθημερινής ζωής», 1901, «Τρία δοκίμια για τη θεωρία της σεξουαλικότητας», 1903, «Τοτέμ και ταμπού», 1913, «Εισαγωγή στην ψυχανάλυση», 1916, «Το εγώ και το εκείνο», 1923, «Νεύρωση και ψύχωση», 1924, «Αναστολές, συμπτώματα και άγχος», 1926, «Η αρρώστια του πολιτισμού», 1930, «Η γυναικεία σεξουαλικότητα», 1931, «Σχόλιο για τον αντισημιτισμό», 1938, «Ο Μωυσής και ο μονοθεϊσμός», 1939.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ο ΝΤΟΣΤΟΓΕΦΣΚΙ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΟΚΤΟΝΙΑ
ΦΡΟΥΝΤ ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ
Εκδότης: ΠΑΤΑΚΗΣ
Επιμελητής: ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Μεταφραστής: ΚΑΛΙΦΑΤΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ - ΑΓΓΕΛΗ ΗΛΙΑΝΑ