Πώς η μαγειρική έσωσε την Τζακ Μονρό, άνεργη και ανύπαντρη μητέρα -Μια συγκλονιστική ιστορία [εικόνες]

Μητέρα, άνεργη που σύχναζε σε τράπεζες τροφίμων, μπλόγκερ μαγειρικής, ακριβίστρια εναντίον της φτώχειας και συγγραφέας. Η Μελίσα Μονρό, η οποία ονομάζεται πλέον Tζακ, έζησε πολλές ζωές. Στα τέλη Φεβρουαρίου δημοσιεύεται στη Μεγάλη Βρετανία το πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή από συνταγές που κοστίζουν μόνο μερικά ευρώ.

Πριν από τρία χρόνια γεννήθηκε ο γιος της, Τζόνι και η νεαρή γυναίκα, η οποία ζούσε σε προάστιο 60 χλμ από το Λονδίνο, εγκαταλείπει τη δουλειά της στη γραμματεία της τοπικής πυροσβεστικής, επειδή δεν μπορεί να τον μεγαλώσει χωρίς πατέρα.

Η φτώχεια καθημερινός εφιάλτης
Ανεργη, ανύπαντρη επιβιώνει χάρη στα επιδόματα πρόνοιας. Σταδικά κόβει τη θέρμανση στο σπίτι της, πουλάει τα έπιπλά της και ορισμένα κοσμήματα που είχε, πολλά παιχνίδια του γιου της, τα έπιπλα και μετράει ότι από αυτά έχει πλέον 10 λίρες το μήνα για να ζήσει, δηλαδή 12 ευρώ περίπου. Η κατάστασή της την αναγκάζει να πηγαίνει σε «τράπεζες τροφίμων» και φυσικά δημιουργεί στην κουζίνα της πιάτα από το τίποτα, για να μεγαλώσει το παιδί της.
Αφού έψαξε να δουλέψει ως πωλήτρια ή καθαρίστρια, δημουργεί ένα μπλογκ στο ίντερνετ με συνταγές για φτωχούς, όπως πέννες με κρέμα και σολωμό, με 33 λεπτά ανά άτομο.

Ενα μπλογκ αφηγείται τη φτώχεια
Μέσα από το μπλογκ της διηγείται και ιστορίες: πώς φτωχοί γονείς καταφεύγουν σε τράπεζες τροφίμων για να θρέψουν την οικογένειά τους ή ηλικιωμένοι που δεν βγάζουν το μήνα. Εν ολίγοις, ένα αφήγημα φτώχειας σε μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, τη Μεγάλη Βρετανία.
Το μπλογκ της λέγεται «Hunger hurts» που σημαίνει «Η πείνα πονάει». Γράφει ότι ένα βράδυ, όταν μαγείρεψε ένα υπόλοιπο από μακαρόνια με σάλτσα για το γιο της, η ίδια ξάπλωσε έχοντας πιεί μόνο ένα τσάι με τζίτζερ που φτιάχνει μόνη της, προκειμένου να καλμάρει το στομάχι της που είχε κράμπες από την πείνα.
Το σχόλιό της προκαλεί σωρεία αντιδράσεων, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι ταυτίζονται μαζί της. Σύντομα τα ΜΜΕ ενδιαφέρονται για τις ιστορίες που διηγείται αυτή η Τζακ. Η Daily Telegraph χαιρετίζει το μπλογκ και το βρίσκει «αστείο και σκληρό ταυτόχρονα». Η Guardian προτείνει στη νεαρή γυναίκα να γράφει κάθε εβδομάδα μια συνταγή στην εφημερίδα. Στις ΗΠΑ, οι New York Times κάνει το πορτρέτο της και την περιγράφει ως «το βρετανικό πρόσωπο της λιτότητας».
Παίρνει θάρρος από αυτή την αναγνωρισιμότητα και μπαίνει στις οργανώσεις εναντίον της φτώχειας, όπως η Oxfam, της οποίας σήμερα είναι η πρέσβειρα. Μαζεύει επίσης υπογραφές και ζητάει από την βρετανική κυβέρνηση μια συζήτηση για το πρόβλημα της φτώχειας και τη χρήση των τραπεζών τροφίμων στη Μεγάλη Βρετανία.
Σε δύο εβδομάδες η πρωτοβουλία της συγκεντρώνει 144.398 υπογραφές και το θέμα έφτασε στη βρετανική βουλή. Μια επιτροπή της βουλής δημιουργήθηκε για να ερευνήσει, γιατί πάνω από 500.000 Βρετανοί καταφεύγουν στις τράπεζες τροφίμων.

Αρχίζει η κριτική εναντίον της
Μόλις έγινε γνωστή η Τζακ Μονρό άρχισαν και οι κριτικές. Πολλοί στα social media την επικρίνουν επειδή έγινε γνωστή και δεν δικαιούται, πλέον, να μιλάει για τη φτώχεια. Επίσης, επειδή έκανε μια διαφήμιση για τα σούπερ μάρκετ Sainsbury's την κατηγορούν ότι πουλήθηκε.
Πάντως, η δράση της γίνεται αφορμή για να ξεσπάσει πολεμική για την κοινωνική πρόνοια και για το κράτος Πρόνοιας. Ενα άρθρο στην Daily Mail (καθημερινή, συντηρητική εφημερίδα) τον περασμένο Νοέμβριο ανέφερε ότι η Τζακ Μονρό επέλεξε να εγκαταλείψει την εργασία της και να ζητήσει κοινωνικά επιδόματα. Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι οι φορολογούμενοι, δεν θα έπρεπε να πληρώνουν επίδομα στη νεαρή Τζακ. «Απελευθερωμένη από την ανάγκη να πηγαίνει καθημερινά για δουλειά, η Τζακ, είχε όλο το χρόνο να κάθεται μπροστά στο κομπιούτερ της και να διαμαρτύρεται για την περικοπή των δημοσίων δαπανών».
«Εμένα η κουζίνα μου με έκανε να νιώθω χρήσιμη, αφού πολλοί άνθρωποι επικοινωνούσαν μαζί μου για να με ευχαριστήσουν για τις φθηνές συνταγές μου. Αυτά τα σχόλια των συντηρητικών γίνονται για να αποφύγουν το ερώτημα γιατί υπάρχει φτώχεια» απαντά η νεαρή γυναίκα.

Πώς ζει σήμερα η Τζακ
Σήμερα η Τζακ Μονρό ζει πιο άνετα, χάρη στο γεγονός ότι δέχτηκε να γράφει κάθε βδομάδα, μια συνταγή στον Guardian. «Είναι πολύ ωραίο αλλά δεν είναι μόνιμο. Σίγουρα στέκομαι σήμερα στα πόδια μου αλλά φοβάμαι ότι μπορεί πάλι να τα χάσω όλα» δηλώνει.