Μύρισε «δήθεν» στην πλατεία Αγίας Ειρήνης με το μπαρ Tailor Made [εικόνες]

Ένα από τα all day bar που μετέτρεψαν σε πριγκιπάτο την 'ανεξάρτητη' παιδική χαρά της Πλατείας "Αγίας Ειρήνης" χτυπάει το καμπανάκι (της εκκλησίας) για την μετατροπή της σε συνοικιακή αυλή wanna be μαντάμ ντεκομπανί.Υπέροχες οι ποικιλίες τσαγιού, οι ποικιλίες καφέ και τα apres midi cocktail, δεν υπάρχει αμφιβολία. Μολονότι το θέμα προκύπτει λίγο περίεργο όταν είσαι από τους ανθρώπους που το πιο προχώ σου είναι ο φρεντουτσίνος αλλά προκειμένου να αποδείξεις την αναβαθμισμένη σου θέση στο χρηματιστήριο αξιών της πλατείας, παραγγέλνεις με ύφος ειδήμονα "Τanzania Luponic Organic". Eίναι γνωστό από πολύ παλιά, ότι τα μεταξωτά τσαγερά, θέλουν επιδέξια δάχτυλα και στα δάχτυλα όπως και στις λέξεις, όλο το στοίχημα παίζεται στις αρθρώσεις.

Γιατί τόσο το κοινό όσο και ένα μέρος από τη φιλοσοφία του προσωπικού του Tailor Made φαίνεται πως τελευταία έχουν αρχίσει να πάσχουν από ένα είδος επιλεκτικής δυσλεξίας. Η οποία όταν σκάει με εστετίστικο ψηλοτάβανο φόντο, vintage ραπτομηχανές, πίνακες με πατρόν, πολύχρωμα μαξιλάρια, και αισθητική συγχιτική διάθεση νεόπλουτης βίλας στη Μύκονο που μπερδεύει τη νησιώτικη μπάρα με το μπαρόκ βιενέζικο σαλόνι, μάλλον χάνεται στη μετάφραση.

Οι προθέσεις και οι καταβολές καλές, ο συνδυασμός τους όμως σε ένα περίεργο προγαμιαίο συμβόλαιο με την επιτήδευση, με ρήτρες που αφορούν σε όποιον δεν καταδεχτεί να παίξει το παιχνίδι του μυημένου, ατυχείς. Ενίοτε και σε κάποιον που θα καθίσει σε ένα παγκάκι έξω από το μαγαζί, αλλά θα δεχτεί την ευγενικοπιεστική παράκληση του σέρβις να παραγγείλει κάτι από τον ναό της "υψηλής ραπτικής". Κι άντε εσύ τώρα να του πεις, "όχι φίλε, ευχαριστώ, καλά είμαι και μια Hineken κουτάκι". Το αστείο είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των "κονεσέρ" θαμώνων του μαγαζιού, στη μπύρα κουτάκι είναι δοσμένη η καρδιά τους. Αλλά αποφασισμένοι να κερδίσουν τις εντυπώσεις, προτιμούν να παραγγείλουν αυτό το organic από την Τανζανία και μάλιστα με ύφος.

Το κακό δεν είναι να είσαι λαϊκός. Το κακό είναι να είσαι λαϊκός με το bottox της Ντονατέλα Βερσάτσε (κι αυτή ράφτρα είναι) επιδιώκοντας με το στανιό την αναγνώριση σου από τους ακριβοθώρητους οίκους μόδας. Δυστυχώς όμως για το Τailor Made, η υπερπροσπάθεια εστετικοποίησης του, οδήγησε στο αντίθετο.

Δημιουργώντας μια μάλλον άβολη σχιζοφρένεια ανάμεσα στην καλή πρόθεση και το τελικό αποτέλεσμα. Κάτι που ακόμα πιο δυστυχώς, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο αισθητό, μετά την συνεχή προβολή της πλατείας Αγίας Ειρήνης τα τελευταία χρόνια, και στην ευρύτερη περιοχή. Όπως γίνεται συνήθως. Μετατρέποντας σιγά σιγά μια από τις αγαπημένες μας "παιδικές χαρές" εστίασης της πόλης, σε κρόσι βελέντζας ενός ήδη παλιακού χιπστερισμού.