Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Παγκόσμιου Συμβουλίου Χρυσού (World Gold Council), η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα προ διμήνου, τη χρονιά που μας πέρασε σημειώθηκε αύξηση των αποθεμάτων χρυσού των κεντρικών τραπεζών κατά 300 τόνους.
Οι εκτιμήσεις της έκθεσης έδειχναν ότι το σύνολο των επίσημων παγκόσμιων αποθεμάτων χρυσού μέχρι το μήνα Δεκέμβριο του 2013, έφτασε του 31.913 τόνους.
Στη λίστα με τις δέκα χώρες, η οποία περιλαμβανόταν στην ίδια έκθεση, καθίστατο σαφές ότι τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού τα κατέχει η Δύση, με την Κίνα να καταλαμβάνει την πέμπτη θέση, όχι όμως για πολύ...
Σύμφωνα με τη λίστα:
Πρώτες έρχονται οι ΗΠΑ με 8,133.5 τόνους.
Δεύτερη η Γερμανία με 3,387.1 τόνους.
Τρίτη η Ιταλία με 2,451.8 τόνους.
Τέταρτη η Γαλλία με 2,435.4 τόνους.
Πέμπτη η Κίνα με 1,054.1 τόνους.
Έκτη η Ελβετία με 1,040.1 τόνους.
Έβδομη η Ρωσία με 1,015.1 τόνους.
Όγδοη η Ιαπωνία με 765.2 τόνους.
Ένατη η Ολλανδία με 612.5 τόνους.
Δέκατη η Ινδία με 557.7 τόνους.
Όπως επισημαίνουν κορυφαίοι αναλυτές, προς το παρόν η Δύση εξακολουθεί να διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στον κόσμο, με τα πράγματα όμως να αναμένεται να αλλάξουν ριζικά στο άμεσο μέλλον, καθώς η μοίρα του πολύτιμου μετάλλου αναμένεται να καθορίζεται στην Κίνα.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του ανταποκριτή της DW στο Πεκίνο:
«Ο χρυσός θεωρείται μια από τις ασφαλέστερες επενδύσεις σε περιόδους κρίσης. Όποτε «ασθενεί» η οικονομία, η τιμή του πολύτιμου μετάλλου ανεβαίνει. Όσοι πόνταραν στον χρυσό λίγο μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, είδαν να διπλασιάζεται το ποσό που είχαν επενδύσει εντός μιας μόνον τριετίας. Η εξίσωση είναι απλή και γνωστή στους περισσότερους: όσο περισσότερο κλονίζεται η οικονομία, τόσο περισσότερο αστράφτει ο χρυσός.Τώρα όμως που οι χώρες της Δύσης άρχισαν να ανακάμπτουν και πάλι οικονομικά, υποχωρεί και η τιμή του χρυσού. Η εξέλιξη αυτή δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη, όπως επισημαίνουν ειδικοί: τα τελευταία χρόνια πολλοί επενδυτές στράφηκαν στον χρυσό φοβούμενοι τις συνέπειες των πληθωριστικών πιέσεων. Αυτές προκλήθηκαν από την ακολουθούμενη πολιτική πολλών κεντρικών τραπεζών να πλημμυρίσουν τις αγορές με φθηνό χρήμα για να σταθεροποιήσουν την οικονομία. Εν τω μεταξύ όμως οι κεντρικές τράπεζες πάτησαν φρένο στην κοπή χρήματος, με αποτέλεσμα η τιμή του χρυσού να υποχωρήσει κατά 30 % σε διάστημα μόλις έξι μηνών... Γεγονός είναι ότι όσοι ποντάρουν στην περαιτέρω μείωση της τιμής του χρυσού, αντιμετωπίζουν το θέμα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία που δεν λαμβάνει υπόψη έναν από τους σημαντικότερους παίκτες: την Κίνα».
Πράγματι, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν καταγράφεται σήμερα μεγαλύτερη ζήτηση και αγορά χρυσού από ό,τι στην Κίνα. Ενώ το 2012 είχαν αξιοποιηθεί –πχ. για την κατασκευή κοσμημάτων- περίπου 830 τόνοι χρυσού, το 2013 ξεπέρασαν τους 1.000 τόνους. Στο μεταξύ μάλιστα η Κίνα έχει εκτοπίσει την Ινδία από την θέση του μεγαλύτερου εισαγωγέα χρυσού στην ασιατική ήπειρο. [...] Στον χρυσό δεν επενδύουν όμως μόνον οι πλούσιοι Κινέζοι αλλά και η ίδια η κυβέρνηση. Το Πεκίνο πρέπει να επενδύσει τα τεράστια συναλλαγματικά της αποθέματα και ο χρυσός φαίνεται πως ενδείκνυται για να διαφοροποιήσει τις επενδύσεις του. Αναλυτές εκτιμούν ότι η Κίνα θα συνεχίσει να αγοράζει χρυσό, με συνέπεια να αρχίζει να αυξάνεται και πάλι η τιμή του. Παρόμοια τακτική ακολούθησε το Πεκίνο και πριν από μερικά χρόνια όταν οι τιμές βιομηχανικών πρώτων υλών, όπως του χαλκού, βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση. Κανείς δεν αγόραζε τότε, εκτός από τους Κινέζους, οι οποίοι ακολούθησαν τον απλό κανόνα: μαζικές αγορές όταν η τιμή είναι χαμηλή. Το αποτέλεσμα ήταν και τότε αξιοσημείωτο: η ζήτηση αυξήθηκε και αυτό οδήγησε και σε αύξηση της τιμής των πρώτων υλών».