Oύτε ένα, ούτε δύο, ούτε καν 10, αλλά 34 παιδιά απέκτησε ένας Βρετανός το διάστημα 1992-2003. Το 1993, μάλιστα, ήταν η πιο... καρπερή χρονιά του, καθώς γεννήθηκαν 13 παιδιά του. Τα μωρά αυτά, βέβαια, δεν είναι ακριβώς δικά του αφού ο Κρις Γουίτμαν (δεν πρόκειται για το πραγματικό του όνομα) υπήρξε δωρητής σπέρματος για να βγάζει τα προς το ζην.
Οπως αφηγείται ο ίδιος στην εφημερίδα «Guardian», η ιστορία του ξεκίνησε το 1991, όταν άρχισε να δίνει το σπέρμα του για «αλτρουιστικούς λόγους», όπως ισχυρίζεται, προκειμένου να βοηθήσει τα ζευγάρια που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν. Στην πορεία ο Κρις βρήκε δουλειά, δεν χρειαζόταν τα χρήματα από τη δωρεά σπέρματος, παντρεύτηκε και έκανε δική του οικογένεια. Στην σύζυγό του μίλησε μια φορά για τη δωρεά σπέρματος, αλλά το γεγονός ότι ταράχτηκε και ότι του ζήτησε να μην ξανασυζητήσουν ποτέ το εν λόγω θέμα, τον έκανε να το... θάψει για χρόνια κάτω από το χαλί.
Το διαζύγιό του, όμως, το 2011 τον έκανε να σκαλίσει πάλι το παρελθόν. «Η διαδικασία του διαζυγίου επιτάχυνε μέσα μου τη θέληση να μάθω περισσότερα για το τι είχαν απογίνει οι δωρεές μου στην τράπεζα σπέρματος» είπε και προσέθεσε πως μια ραδιοφωνική εκπομπή στα τέλη του 2012, για τους δότες σπέρματος, τον έκανε να λάβει τη μεγάλη απόφαση και να επισκεφθεί τη βρετανική Υπηρεσία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας (Human Fertilization and Embryology Authority - HFEA), το αρμόδιο σώμα που επιβλέπει την πορεία των δωρεών σπέρματος στη χώρα. Εκεί ενημερώθηκε ότι από το σπέρμα του είχαν γεννηθεί 34 παιδιά, 20 κορίτσια και 14 αγόρια.
«Τα 34 παιδιά είναι ασυνήθιστα υψηλό νούμερο. Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως βοήθησα 34 οικογένειες να αποκτήσουν παιδί» τονίζει ο Κρις και προσθέτει ότι αμέσως, μια δεύτερη σκέψη άρχισε να τον απασχολεί. Ηθελε να αναζητήσει τα 34 παιδιά του. «Ως σήμερα μόλις 126 δότες έχουν αποφασίσει να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους και να μην αρνηθούν να συναντήσουν το... αποτέλεσμα των δωρεών τους. Ρώτησα μερικούς φίλους μου, οι απόψεις των οποίων διίσταντο. Εγώ όμως είχα ήδη πάρει την απόφασή μου: δεν είχα κανένα δικαίωμα να μείνω ανώνυμος και να αρνηθώ σε κάποιον το δικαίωμα να θέλει να με γνωρίσει από κοντά. Είτε για λόγους εγωισμού, είτε αλτρουισμού, είτε περιέργειας, είχα αποφασίσει να κινηθώ με τον τρόπο αυτό. Οπότε, όποιο από τα παιδιά μου, ηλικίας άνω των 18 ετών, θέλει να με βρει, πλέον μπορεί να το κάνει. Τους δίνω το e-mail μου και το όνομα της πόλης όπου μένω κι αυτά μπορούν, αν θέλουν, να έρθουν και να με βρουν» σημειώνει ο «Γουίτμαν», καταλήγοντας: «Επίσης, αντιλαμβάνομαι απολύτως και δικαιολογώ κι όσα από τα παιδιά αυτά δεν θα θελήσουν να σκαλίσουν το παρελθόν».
Η βρετανική νομοθεσία αναφέρει ότι οι κλινικές δεν απαιτείται να παρέχουν προσωπικές πληροφορίες για τους δότες σπέρματος, ενώ δεν πρέπει να δώσουν στοιχεία που θα αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, παρά μόνο αν ο ίδιος ο δότης τούς δώσει τη σχετική άδεια.