Το τοπίο της νέου τύπου τρομοκρατίας, καθώς και τις ριζικές αλλαγές στην ιδεολογική ταυτότητα και μορφή των τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ευρώπη, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, επιχειρεί να σκιαγραφήσει δημοσίευμα του ιστότοπου γεω-πολιτικο-οικονομικής ανάλυσης Stratfor.com.
Νέα χαρακτηριστικά η έλλειψη χρηματοδότησης και τεχνογνωσίας, ο ρόλος της ανόδου της ακροδεξιάς σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, αλλά και του μουσουλμανικού φονταμενταλισμού.
Σύμφωνα με το άρθρο - το οποίο αναδημοσιεύεται ολόκληρο στον ιστότοπο euro2day.gr - σε αντίθεση με την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, κατά την οποία οι Σοβιετικοί και οι σύμμαχοι τους εξόπλιζαν και εκπαίδευαν ακροαριστερές ομάδες (Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία, IRA στην Ιρλανδία, Φράξια Κόκκινος Στρατός στην Γερμανία) για την εκτέλεση βομβιστικών επιθέσεων, απαγωγών και δολοφονιών, με στόχο την υπονόμευση των αντιπάλων τους στη Δύση, η νέος χάρτης της τρομοκρατίας που προέκυψε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 αποσυνδέθηκε από τη μαρξιστική ιδεολογία και το κύμα ριζοσπαστικοποίησης που ξεκίνησε από την Ευρώπη με τις φοιτητικές διαμαρτυρίες στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Στον πυρήνα των αιτημάτων και της δράσης αυτής της νέου τύπου τρομοκρατίας ετίθεντο πλέον άλλα ζητήματα, όπως η οικολογία και η αντι-παγκοσμιοποίηση, ειδικά μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, την οικονομική κρίση στην Ευρώπη και τις δημογραφικές αλλαγές λόγω της αυξανόμενης μετανάστευσης μουσουλμάνων στην Ευρώπη – παράγοντες που δημιούργησαν ένα περίεργο μείγμα επάλληλων ιδεολογιών.
Όπως σημειώνει το άρθρο:
Σήμερα υπάρχουν λίγες αντικαθεστωτικές εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές ομάδες που να είναι τόσο βίαιες και επιθετικές όσο εκείνες που έδρασαν στην Ευρώπη κατά τη σοβιετική εποχή. Η δυσαρέσκεια με τις κυβερνώσες ελίτ της Ευρώπης εκφράζεται κυρίως με την στήριξη σε εναλλακτικά πολιτικά κόμματα, τα οποία προσπαθούν να αλλάξουν το σύστημα εκ των έσω.
Μια μεγαλύτερη απειλή αποτελεί o πολλαπλασιασμός των μιλιταριστικών αντι-καθεστωτικών οργανώσεων, των ριζοσπαστικών "μοναχικών λύκων" και των μουσουλμανικών κινημάτων, καθώς συνεχίζεται η οικονομική κρίση στην Ευρώπη, προσφέροντας πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη ενός κλίματος ευνοϊκού για αυτές τις οργανώσεις.
Σε πολλές περιπτώσεις τα αντικαθεστωτικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν εθνικιστικές ή ευρωσκεπτικιστικές τάσεις, όπως το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων στην Ιταλία, δύο νόμιμα πολιτικά κόμματα που δεν δείχνουν ροπή προς τη βία.
Την ίδια ώρα η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα και το Jobbik στην Ουγγαρία, γνωστό και ως Κίνημα για μια καλύτερη Ουγγαρία, είναι πιο ακραία και βίαια νέο-ναζιστικά κόμματα.
Ενώ οι περισσότερες αντικαθεστωτικές οργανώσεις της Ευρώπης εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους μέσω διαδηλώσεων, συνήθως ως αντίδραση στα μέτρα λιτότητας και στην οικονομική ανέχεια, ορισμένες έχουν κατέβει στους δρόμους για να εκφράσουν την διαφωνία τους με τους νόμους και τις πολιτικές για την μετανάστευση, πραγματοποιώντας επιθέσεις σε μετανάστες και προκαλώντας ζημιές στις επιχειρήσεις τους.
Tην ίδια ώρα αναδύονται κινήματα πολιτών όπως το Κίνημα των Πιρουνιών στην Ιταλία. Το κίνημα αυτό περιλαμβάνει ανθρώπους από διάφορες κοινωνικές ομάδες – φοιτητές, συνδικαλιστές και επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στις μεταφορές και στη γεωργία – που έχουν σαν στόχο να προστατέψουν συγκεκριμένα συμφέροντα ή να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους, όπως η χαλάρωση των μέτρων λιτότητας, η μείωση της φορολογίας ή ενίσχυση της απασχόλησης. Εξαιτίας της ποικιλομορφίας αυτών των σχετικά ειρηνικών κινημάτων πολιτών και την πιθανότητα να τους εκμεταλλευτούν εξτρεμιστές που εισδύουν στις πορείες τους, οι αρχές δυσκολεύονται να διαχειριστούν τις ταραχές και να ξεχωρίσουν τους ειρηνικούς διαδηλωτές από τους βίαιους εξτρεμιστές.
Εξαιτίας των μακροχρόνιων ιστορικών δεσμών μεταξύ της Ευρώπης και των πρώην αποικιών της στο μουσουλμανικό κόσμο, τους φιλελεύθερους νόμους για την μετανάστευση και το άσυλο και την δυσαρέσκεια του μουσουλμανικού πληθυσμού, η μεγαλύτερη τρομοκρατική απειλή προέρχεται από μουσουλμανικές οργανώσεις και "μοναχικούς λύκους" (μεμονωμένα άτομα, μουσουλμάνοι ή άλλου θρησκεύματος, με ελάχιστη καθοδήγηση από άλλους εξτρεμιστές).
[...] Επίσης αυξάνεται η ανησυχία ότι ο εμφύλιος στη Συρία, ο οποίος έχει οδηγήσει στον πόλεμο εκατοντάδες Ευρωπαίους μουσουλμάνους, μπορεί να δημιουργήσει μια στρατιά φανατικών μουσουλμάνων πολεμιστών που θα επιστρέψουν στην Ευρώπη με το τέλος του πολέμου. Και υπάρχει πάντα η απειλή των ακροδεξιών "μοναχικών λύκων".
Τον Ιούλιο του 2011, ο ακροδεξιός Αντερς Μπρέιβικ, ο οποίος θεωρούνταν ψυχικά διαταραγμένος (αν και το δικαστήριο αποφάσισε διαφορετικά), ανατίναξε κυβερνητικό κτήριο στο Όσλο της Νορβηγίας, σκοτώνοντας οχτώ ανθρώπους και στη συνέχεια δολοφόνησε άλλους 69 σε μια μαζική εκτέλεση σε κατασκήνωση νέων σε νησί κοντά στην ακτή.
[...] Στην εποχή μετά την 11 Σεπτεμβρίου, οι πρόθυμοι υποστηρικτές είναι λίγοι. Ως εκ τούτου, οι επιχειρησιακές δυνατότητες των Ευρωπαίων εξτρεμιστών, είτε είναι αφοσιωμένοι σε μια οικολογική ατζέντα, είτε στην δημιουργία ενός ισλαμικού χαλιφάτου, παραμένουν περιορισμένες στο ορατό μέλλον.