Εγινε λύκος για τα χρήματα, λαθρέμπορος διαμαντιών, διευθυντής του FBI, μεγιστάνας του Χόλιγουντ, εξπέρ στις πλαστογραφήσεις και διάσημος ληστής.
Πριν όμως ο διάσημος ηθοποιός να πάρει την οδό της επιτυχίας και να «δέσει» κινηματογραφικά με τον Μάρτιν Σκορσέζε, περπατούσε σε κακόφημους δρόμους.
Σε συνέντευξη που έδωσε λίγες μέρες πριν στους «Los Angeles Times», ο ηθοποιός κάνει μια αναδρομή στην παιδική του ηλικία αποκαλύπτοντας πως η ζωή δεν ήταν ανέκαθεν γενναιόδωρη απέναντί του.
«Μερικές φορές προσπαθώ να εξηγήσω στο βαφτιστήρι μου πώς ήταν ζεις στις γειτονιές ανάμεσα στη Hollywood Boulevard και στη Western Avenue, ανάμεσα στα πορνεία, στο έγκλημα και στη βία. Αλήθεια ήταν σαν τον ''Ταξιτζή'' του Σκορσέζε από πολλές απόψεις» λέει ο Ντι Κάπριο για τη γειτονιά όπου πέρασε τα πρώτα 10 χρόνια της ζωής του.
Σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί τον ρόλο του στον «Λύκο της Γουόλ Στριτ», μια ταινία που εγείρει αντιδράσεις εξαιτίας και της υπερβολής της στη χλιδή, ο ηθοποιός που διεκδικεί ακόμη ένα Οσκαρ, πηγαίνει πίσω στις φτωχογειτονιές που ζούσε πριν ακόμα σαλπάρει στα 22 του χρόνια, με τον «Τιτανικό». «Πηγαίνοντας προς το σχολείο έβλεπα πόρνες σε κάθε γωνία και έβλεπα ανθρώπους να σουτάρουν ηρωίνη. Δεν είμαι σίγουρος ότι ο βαφτισιμιός μου με πιστεύει, αφού σήμερα αυτές οι περιοχές έχουν αναβαθμιστεί και είναι της μόδας.
«Μεγάλωσα πολύ φτωχικά και έτσι έχω δει και την άλλη όψη του νομίσματος», λέει ο Ντι Κάπριο, που βρίσκεται σήμερα ανάμεσα στους πιο καλοπληρωμένους σταρ του Χόλιγουντ.
Ο ηθοποιός περιγράφει την κατάσταση στα σχολεία της περιοχής που τον ώθησαν στο να κάνει το μεγάλο βήμα στην υποκριτική.
«Την πρώτη μέρα έφαγα ξύλο. Το γεγονός αυτό ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο που είχα ποτέ στη ζωή μου. Ημουν 15 χρόνων όταν πήγα στη μητέρα μου και της είπα θέλω να γίνω ηθοποιός. Σε παρακαλώ πήγαινέ με σε οντισιόν. Θέλω να ξεφύγω από το δημόσιο σχολείο». Ο Ντι Κάπριο εξηγεί πως το παρελθόν του έπαιξε σημαντικό ρόλο στη στάση του απέναντι στα ναρκωτικά:
«Δεν το 'χω κάνει ποτέ. Και αυτό γιατί τα ναρκωτικά υπήρχαν κυριολεκτικά μπροστά μου κάθε μέρα από τότε που ήμουν δύο, τριών και τεσσάρων χρόνων. Οπότε το Χόλιγουντ για μένα ήταν σαν μια βόλτα στο πάρκο! Φυσικά πηγαίνω στα πάρτι και τα ναρκωτικά είναι εκεί και υπάρχει πάντα ο πειρασμός. Ομως-σύμφωνα με το Εθνος- το Χόλιγουντ είναι ένας ρευστός και ευμετάβλητος χώρος όπου διάφοροι καλλιτέχνες εισέρχονται και προσπαθούν να ανήκουν σε αυτόν. Αρκετοί από αυτούς είναι εξαιρετικά ευάλωτοι. Και έχω δει πολλούς να καταστρέφονται εξαιτίας αυτού του πράγματος».