Γύρω στα τέλη του 1970 το punk κίνημα μετέδιδε μια αίσθηση απογοήτευσης και απάθειας προς την ίδια την κοινωνία. Σε μεγάλο βαθμό όσοι αυτοπροσδιορίζονταν ως «πανκ» ήταν κυρίως άνεργοι από όλη την Ευρώπη.
Η σκληροπυρηνική μηδενιστική τους άποψη για τον κόσμο ήταν το αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που είχε φαινομενικά ξεχάσει να τους δώσει λόγο να ελπίζουν για οτιδήποτε.
Οσοι αγκάλιασαν το κίνημα το εξέφραζαν με έναν πιο θεατρικό τρόπο, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό λουκ στο ντύσιμο, το βάψιμο και τα μαλλιά. Οτιδήποτε τους διαφοροποιούσε από την κοινωνία και σόκαρε ήταν για αυτούς το σωστό που έπρεπε να ενισχυθεί. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του 1976-1977 διαφορα κλάμπ στο Λονδίνο όπως το Roxy, το Covent Garden, το Global Village και το Charing Cross φιλοξένησαν κατά κόρον πανκ συγκροτήματα όπως οι Sex Pistols, οι Siouxsie και οι Banshees με εκδικητικός στίχους και επαναστατικά ιδεώδη.
Δύο νέοι φωτογράφοι ο Karen Knorr και ο Olivier Richon βρέθηκαν στην καρδιά αυτού του κινήματος απαθανατίζοντας την πιο έντονη εποχή του πανκ. Στις εντυπωσιακές ασπρόμαυρες φωτογραφίες τους που παρέμειναν αδημοσίευτες για πάνω από 30 χρόνια, αποτυπώνεται μια εποχή όπου η αναρχία ήταν πιο γοητευτική από ποτέ.