Η νέα, πιο λαμπερή πραγματικότητα στους δρόμους του ιστορικού κέντρου μέσα από τα μάτια των κατοίκων του [εικόνες]

Μια νέα πραγματικότητα βιώνουν οι κάτοικοι του Κέντρου τον τελευταίο καιρό, πιο λαμπρή, πέρα από τη γενικότερη μιζέρια της πόλης. Ο λόγος δεν είναι άλλος από την επιστροφή του κέντρου στους κατοίκους του.

Εκεί που οι κάτοικοι συναντούσαν μόνο σημάδια παρακμής, πλέον γεννιέται η ελπίδα, καθώς το 2013 στο ιστορικό κέντρο άνοιξαν περισσότερες επιχειρήσεις απ όσες έκλεισαν οι μαζικές προσαγωγές ερήμωσαν δρόμους, σπάζοντας πιάτσες ναρκωτικών και πορνείας.

Τα «Νέα» μίλησαν με κατοίκους του κέντρου, με τους οποίους είχαν έρθει σε επαφή στο παρελθόν οι οποίοι περιέγραψαν την απείρως βελτιωμένη καθημερινότητά τους. Η Ελένη Μουρίκη, κάτοικος του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, δεν συναντά πια τα σημάδια της παρακμής. Πριν από δύο χρόνια στο διαμέρισμά της, στην οδό Αριστοφάνους, μιλούσε για περιττώματα στους δρόμους, σύριγγες στο κλιμακοστάσιο, έναν ημιθανή άντρα που είχε τρυπώσει στο δωματιάκι του ημιώροφου. «Υστερα από αρκετό καιρό χάνεις την ευαισθησία σου και την κατανόηση ως άνθρωπος. Σε νοιάζει απλά να μην τους βλέπεις. Θέλεις να φύγουν και να ξεκινάς την ημέρα σου χωρίς αυτές τις εικόνες» είχε πει τότε. Σήμερα, τους βλέπει όλο και πιο σπάνια.

Η γειτονιά της, όπως και πολλά ακόμη κομμάτια του αθηναϊκού κέντρου, έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Το 2010, λίγα τετράγωνα μακρύτερα από την οδό Αριστοφάνους, υπήρχαν τουλάχιστον 40 τοξικομανείς στην Πλατεία Ομονοίας. Προμηθεύονταν τις δόσεις τους από τέσσερις διακινητές και έκαναν χρήση επιτόπου. Τέτοιες εικόνες δεν αντικρίζεις πλέον στο ίδιο σημείο. Οι στοές περιμετρικά της πλατείας κατεβάζουν ρολά τη νύχτα. Ακόμη και το στενό της Ξούθου δεν θυμίζει την πιάτσα του περασμένου Μαρτίου. Είναι πεζοδρομημένο και καθαρό, χωρίς κηλίδες αίματος στα πλακάκια.

Ο δρόμος πριν και μετά

Μαζικές προσαγωγές

Κτίρια επί της οδού Μενάνδρου, όπου οι μετανάστες στοιβάζονταν κατά δεκάδες σε κάθε δωμάτιο, έχουν σφραγιστεί. Και ο αριθμός των εκδιδομένων γυναικών έχει περιοριστεί. Παράλληλα με τον έλεγχο των μεταναστών, όμως, οι επιχειρήσεις του Ξένιου Δία στόχευσαν και σε αυτή την ομάδα μαζί με τους τοξικομανείς.

Η Χαρά, 32 ετών και χρήστης ουσιών από τα 15 της, είναι μία από τους λιγοστούς τοξικομανείς που περιφέρονται αυτόν τον καιρό στην Πλατεία Θεάτρου. Εξηγεί πώς οι αστυνομικές επιχειρήσεις στην περιοχή έσπασαν τις πιάτσες.

«Ολο το καλοκαίρι δεν μας άφηναν σε ησυχία. Δύο φορές την εβδομάδα με έπιαναν. Μας κράταγαν μία ώρα στο Τμήμα της Ομονοίας να γεμίσει η κλούβα και μας πήγαιναν Περιστέρι, Βουλιαγμένη, Ελληνικό. Ολα τα Τμήματα της Αθήνας έχω γυρίσει. Οσα δεν έχω πάει όλη μου τη ζωή τα είδα σε τρεις μήνες» λέει. «Υποθέτω ότι το έκαναν για να μείνει πιο πολλή ώρα το Κέντρο ελεύθερο από χρήστες. Ή το έκαναν από σπάσιμο. Μια, δυο, τρεις, σου λέει δεν θα ξανακατέβουν».

Η τακτική των συνεχών και μαζικών προσαγωγών εξαρτημένων χρηστών δεν είναι καινούργια. Ως έναν βαθμό ακολουθήθηκε από τον Μάρτιο έως τον Νοέμβριο του 2004, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων. «Εξαντλούσαν τότε το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και συλλαμβάνονταν χρήστες ακόμη και για μικροποσότητες. Περνούσαν από Αυτόφωρο, παραπέμπονταν σε νοσοκομεία και μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να επιστρέψουν στην πιάτσα μπορεί να μεσολαβούσαν και δέκα ημέρες» λέει στα «ΝΕΑ» ανώτερος αξιωματικός της Ασφάλειας Αθηνών.

Οι νέοι άστεγοι και η μετατόπιση του προβλήματος

«Υπήρξαν περίοδοι, κυρίως προεκλογικά, που το Κέντρο ήταν πιο ήρεμο. Το ζήτημα όμως δεν είναι να κρύβεται το πρόβλημα ή να μετατοπίζεται. Γιατί ακόμα κι αν δεν υπάρχει έξω από το σπίτι μου, μπορεί να μετακομίζει πιο κάτω, σε άλλες διαδρομές που περπατώ» είχε δηλώσει τον Απρίλιο του 2011 στα «ΝΕΑ» η Ελένη Κωστίκα, κάτοικος του αθηναϊκού κέντρου.

Σήμερα έχει την αίσθηση ότι οι μικροκλοπές στη γειτονιά της έχουν εξαλειφθεί. «Ακούω λιγότερες ιστορίες για βίαια περιστατικά» λέει. Ωστόσο παρατηρεί ότι έχουν εμφανιστεί καινούργιοι άστεγοι στα μέρη της. «Εδώ και δέκα ημέρες κοιμάται κάποιος στην είσοδο του σπιτιού μου. Δεν τον είχα ξαναδεί» λέει.