Καλώς ήλθατε στη νεοναζιστική Γερμανία του 2014, όπου τα κρανία άρχισαν να μετρώνται και πάλι εβδομήντα και κάτι χρόνια μετά την εδραίωση της εν λόγω πρακτικής από τους ναζιστές του Τρίτου Ράιχ.
Συγκεκριμένα, προκειμένου να εντοπίσουν τους Νιγηριανούς ανάμεσα στους Αφρικανούς μετανάστες-πρόσφυγες στην Γερμανία, οι εκεί αρμόδιες αρχές τους υποβάλλουν σε κρανιακές μετρήσεις και άλλες ανθρωπομετρικές πρακτικές με σκοπό τον εντοπισμό και την απέλασή τους.
Επιπλέον, η επιτυχής αναγνώριση και απέλαση Νιγηριανών μεταναστών και προσφύγων επιβραβεύεται με 300 ευρώ ανά κεφαλή.
Η μέτρηση κρανίων εδραιώθηκε ως ανθρωπομετρική πρακτική το 1839 προκειμένου να αποδειχθεί η φυλετική ιεραρχία.
Ο πρώτος διάσημος Αμερικανός επιστήμονας, Σάμιουελ Μόρτον, είχε στην κατοχή του τη μεγαλύτερη συλλογή κρανίων στον κόσμο.
Ισχυριζόταν ότι μπορεί να υπολογίσει τις ικανότητες του εγκεφάλου ανάλογα με το μέγεθος του κρανίου, αλλά έκανε συστηματικά λάθη που ενίσχυαν τις προκαταλήψεις του.
Ένα από τα συμπεράσματά του ήταν ότι: «[Τα μεγαλύτερα κρανία που διαθέτουν, παρέχουν στους Λευκούς] αποδεδειγμένη και αναμφισβήτητη υπεροχή σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα έθνη της γης».
Στη συνέχεια, τα συμπεράσματα του Μόρτον τα υιοθέτησαν και τα διέδωσαν επιστήμονες που ήταν υπέρ της δουλείας, όπως ο Τζοσάια Νοτ και ο Λούις Αγκασίζ.
Έτσι, μέσα σε 60-70 χρόνια, η θέση του Τζέφερσον για τις φυλετικές διαφορές είχε γίνει αποδεκτή επιστημονικά: «Τα έθνη και οι φυλές, όπως τα άτομα, έχουν καθένα συγκεκριμένο πεπρωμένο: κάποια έχουν γεννηθεί για να κυβερνούν και άλλα για να κυβερνιούνται... Δεν υπάρχουν δύο διαφορετικές φυλές που να μπορούν να συνυπάρχουν ισότιμα» έγραφε ο Τζοσάια Νοτ το 1854.
Η πρακτική αναπτύχθηκε και διανθίστηκε το 1883 με τη γέννηση της ευγονικής: ο Φράνσις Γκάλτον, εξάδελφος του Κάρολου Δαρβίνου, επινοεί τον όρο «ευγονική», για να δώσει έμφαση στην κληρονομικότητα ως την αιτία όλων των ανθρωπίνων διαφορών στη συμπεριφορά και την κουλτούρα.
Οι ευγονιστές προωθούν την επιλεκτική αναπαραγωγή για να κατασκευάσουν μια «ιδεατή» κοινωνία. Τα γραπτά τους επηρεάζουν βαθιά πολλούς τομείς της ζωής στην Αμερική –συμπεριλαμβανομένων της μεταναστευτικής πολιτικής, των νόμων εναντίον της επιμειξίας, της ακούσιας στείρωσης και της εκπαίδευσης– και βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στη ναζιστική Γερμανία.
Το 1904 η έννοια της «φυλής» βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο: η πόλη Σαιντ Λούις του Μιζούρι διοργανώνει ένα διεθνές φεστιβάλ για τον εορτασμό των αμερικανικών επιτευγμάτων και την 100η επέτειο από την προσάρτηση της Λουιζιάνα. Σχεδόν 20 εκατομμύρια επισκέπτες παρευρίσκονται στη γιορτή αυτή. Δίπλα στα τεχνολογικά εκθέματα βρίσκονται ιθαγενείς από διάφορα μέρη του κόσμου, οι οποίοι εκτίθενται σε ένα χώρο που υποτίθεται πως μοιάζει με το «φυσικό» τους περιβάλλον, σε μια «ζωντανή παρουσίαση» της ιεραρχικής εξέλιξης του ανθρώπου πάνω στη γη.
Η γιορτή αυτή ενσωματώνει πλήρως τις επιστημονικές, πολιτικές και πολιτισμικές ιδέες του 19ου αιώνα. Η έννοια της φυλής επιστρατεύεται για να εξηγήσει τα πάντα – από ατομικές συμπεριφορές ως τη μοίρα των ανθρωπίνων κοινωνιών.
To 1934, ο Φριτς Λεντζ καταφτάνει στο Βερολίνο, όπου εγκαθιδρύει το πρώτο ειδικό ερευνητικό τμήμα αφιερωμένο στην ευγονική, στους κόλπους του Ινστιτούτου Kaiser Wilhelm.
Πεδίο έρευνάς του η φυλετική υγιεινή και πιο συγκεκριμένα η μετάδοση των κληρονομικών νόσων και παθήσεων.
Τα αποτελέσματα των ερευνών του δημοσιεύτηκαν το 1921 και το 1932 σε συνεργασία με τον Έρβιν Μπάουρ και τον Όιγκεν Φίσερ σε δύο τόμους που το 1936 επανακυκλοφόρησαν ως ένας τόμος με τον τίτλο: «Θεωρία της κληρονομικότητας του ανθρώπου και φυλετική υγιεινή».
Πάνω σε αυτό το πόνημα βασίστηκαν όλες οι μετέπειτα φυλετικές θεωρίες του ναζιστικού καθεστώτος και της ειδικής επιτροπής ειδικών πάνω σε πληθυσμιακά και φυλετικά ζητήματα.
Αξέχαστη θα μείνει η θέση του Λεντζ, σύμφωνα με την οποία «Το γερμανικό έθνος αποτελεί το τελευταίο προπύργιο της Υπερβόρειας φυλής, ενώπιον της οποίας τώρα κείται το υψηλότερο καθήκον της παγκόσμιας ιστορίας».
Παρακολουθήστε το σχετικό βίντεο που ακολουθεί: