Ο Rinaldo Willy, 33 ετών, είναι ο ιδρυτής και διευθυντής της εταιρείας Algordanza, ενός παράξενου γραφείου τελετών, που έχει την έδρα του στην όμορφη πόλη Domat/Ems στην δυτικη Ελβετία.
Η Algordanza –που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει ανάμνηση- είναι μια από τις πρωτοπόρες εταιρείες στην παραγωγή των «αναμνηστικών διαμαντιών».
Η τιμή αυτής της μετατροπής κυμαίνεται μεταξύ 4.500 και 20.000 ελβετικών φράγκων (περίπου $5.000 με $22.000), ανάλογα με το μέγεθος του διαμαντιού. Αυτό συμπεριλαμβάνει και το πακετάρισμα των αστραφτερών λειψάνων σε ένα «τίμιο ξύλινο κουτί» όπως αναφέρεται και στην ιστοσελίδα της εταιρείας. Από εκεί και πέρα ωστόσο, οι συγγενείς θα είναι αυτοί που θα αποφασίσουν έαν θα αφήσουν τον νεκρό στο κουτί ή θα τον τοποθετήσουν σε ένα δαχτυλίδι ή κολιέ, έτσι ώστε να μπορούν να τον κουβαλούν παντού μαζί τους!
Κάθε χρόνο, τουλάχιστον 850 αποθανόντες μπαίνουν στα εργαστήρια της Algordanza για να βγουν λίγα χρόνια αργότερα ως πολύτιμος λίθος. Καθώς η έλλειψη γης και η αύξηση του πληθυσμού εγείρουν το θέμα της επάρκειας ή μη των χώρων παραδοσιακής ταφής, ίσως το μέλλον της διαχείρησης των πτωμάτων να βρίσκεται στην παράξενη μίξη της ιατροδικαστικής επιστήμης και της δημιουργίας κοσμημάτων.
«Η ιδέα μου έσκασε πριν από δέκα χρόνια, όταν σπούδαζα οικονομικά», λέει στο vice.com, ο Willi και συνεχίζει «ένας από τους καθηγητές μου έδωσε να διαβάσω το άρθρο ενός Ρώσου επιστήμονα, που είχε να κάνει με την δημιουργία συνθετικών διαμαντιών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην βιομηχανία ημιαγωγών. Το άρθρο εξηγούσε τον τρόπο με τον οποίο τα εν λόγω διαμάντια μπορούν να φτιαχτούν από τέφρα και εγώ το κατάλαβα λάθος, σκεπτόμενος πως εννοούσε ανθρώπινη τέφρα, ενώ στην πραγματικότητα μιλούσε για τέφρα από λαχανικά.
Μ' άρεσε η ιδέα και έτσι ζήτησα από τον δάσκαλό μου περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορεί η τέφρα του ανθρώπου να μετατραπεί σε διαμάντι. Εκείνος μου απάντησε αμέσως πως είχα παρεξηγήσει το θέμα. Βρήκε, ωστόσο, την παρεξήγησή μου πολύ ενδιαφέρουσα και έτσι ήρθε σε επαφή με τον αρθρογράφο, ο οποίος κατά τύχη είχε εδώ στην Ελβετία κάποιες μηχανές που έφτιαχναν διαμάντια. Μαζί ξεκινήσαμε να στήνουμε αυτό που αργότερα έγινε Algordanza».