Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος ανακαλύπτει το κρησφύγετό του, σε μία από τις πιο επικίνδυνα απολαυστικές ελληνικές μαύρες κωμωδίες της χρονιάς.
Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ
Βαθμολογία: 7 / 10
Πόσο ευχάριστο, σαν τονωτική ένεση με βιταμίνες, είναι να βλέπεις μια φρέσκια ελληνική κινηματογραφική φωνή που με άγνοια κινδύνου (και ευτυχώς με ψυχαγωγικό ανταποδοτικό τέλος στο φιλμικό αποτέλεσμα), αποφασίζει να ξεφύγει από νόρμες και μόδες. Τόσο αυτές που επιβάλλει η φεστιβαλική εξαργύρωση του πατρόν του λεγόμενου σύγχρονου ελληνικού «καλλιτεχνικού», για φεστιβαλική χρήση σινεμά, όσο και του εμπορικού.
Δεν γνωρίζω αυτή τη στιγμή που γράφω αν η «Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου, βρήκε τελικά την ποθητή επαφή με το κοινό στις αίθουσες. Γνωρίζω όμως πως όποιος επιχειρήσει να την ανακαλύψει, θα βρεθεί μπροστά σε ένα επαγγελματικά ελεγχόμενο και αρμονικό ανακάτεμα ειδών που υποδεικνύουν μια δημιουργό με γνώση των μέσων της και του στόχου της, πέρα από την τεχνικές ικανότητες της όσον αφορά το στήσιμο της κάμερας και το κάδρο της. Και την προσωπική της παιχνιδιάρικη φύση που αντιλαμβάνεται το σινεμά, χωρίς «τη σκόνη του χρόνου». Κάτι που φαίνεται κι από το πανέξυπνο «παιχνίδι» που έστησε στο youtube εδώ και καιρό και μπορείς να τα ανακαλύψεις, με επώνυμους, από τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και την Θέμιδα Μπαζάκα μέχρι την Ελένη Ψυχούλη, να μιλάνε για τον Αντώνη Παρασκευά σαν να πρόκειται για υπαρκτό πρόσωπο ή να τον έχουν καλεσμένο στην εκπομπή τους.
Μια υπαρξιακή μαύρη κωμωδία, με μικρά αλλά στερεωμένα μουσικοχερευτικά ποπ ιντερλούδια, ένα σινεφίλ κλείσιμο ματιού στη «Λάμψη» του Κιούμπρικ και ταυτόχρονα μια αιχμηρή, σατιρική ματιά στην ελληνική πραγματικότητα, τον πυρετό της φήμης και τη μιντιακή κενότητα. Αυτά και πολλά άλλα μέσα από τη σουρεαλιστική ιστορία του Αντώνη Παρασκευά, ενός διάσημου παρουσιαστή της τηλεόρασης που βλέποντας τις μετοχές του να πέφτουν, αποφασίζει να σκηνοθετήσει την εξαφάνιση του, αποσύρεται κρυφά σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο, απολαμβάνει τον πανικό των μίντια που ασχολούνται όλη τη μέρα με το θέμα του και σχεδιάζει τη θριαμβευτική επιστροφή του. Την ώρα που οι συμπαρουσιαστές του, πέρα από τα κροκοδείλια δάκρυα, μάλλον χαίρονται γι αυτό, το σχέδιο της επιστροφής του στραβώνει περίεργα, κι εκείνος, απασχολημένος μεταξύ άλλων με το να μαγειρέψει μακαρόνια μοριακής γαστρονομίας, αρχίζει και βυθίζεται στην παράνοια, χάνοντας τα όρια ανάμεσα στη φαντασίωση και την πραγματικότητα.
Με μια εξαιρετική σεναριακή ιδέα στα χέρια της, η Ψύκου καταφέρνει κάτι ασυνήθιστο στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά. Να μην μείνει στην ιδέα. Την ψάχνει, εξερευνεί τις κινηματογραφικές δυνατότητες της και πάνω στον καμβά της συνθέτει σε επέκταση το σχιζοφρενικό προφίλ μιας ολόκληρης χώρας χωρίς καμία διάθεση να «χειροκροτηθεί» για τη σοβαροφάνεια της εκτέλεσης της. Με αποτέλεσμα, να δίνει μια διέξοδο στο δημιουργικό τέλμα του λεγόμενου weird wave of Greek cinema. Γιατί η ταινία της είναι σαφέστατα weird αλλά όχι απομονωμένη στο μικρό της κόσμο και αδιάφορη απέναντι στο κοινό. Η αισθητική της, χρησιμοποιεί ενίοτε την στιλιστική ψυχρότητα αυτού του σινεμά, όχι όμως ως αυτοσκοπό αλλά ως αντανάκλαση μιας νεκρής ψυχικής έκτασης. Και όταν αισθάνεται ότι αυτό, σαν άποψη και φόρμα μπορεί να μετατραπεί σε δεσμώτη του κινηματογραφικού χυμού της, το ανατρέπει με κομψές εκρήξεις. Έχοντας ως σημαντική βοήθεια την αίσθηση του χιούμορ που τη διακρίνει αλλά και το πρόσωπο του Χρήστου Στέργιογλου στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σε ρεσιτάλ συγκρατημένης ψυχοπαθολογικής διαταραχής που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα του τρομακτικού κενού του.
Διανθίζοντας την πορεία του Αντώνη Παρασκευά στον τελικό της προορισμό με ένα εξαιρετικό επιτελείο ηθοποιών σε ασυνήθιστες ερμηνείες. Απολαυστική η Θεοδώρα Τζήμου και ο σκηνοθέτης – ηθοποιός Σύλλας Τζουμέρκας που έχουν αναλάβει τα χρέη παρουσίασης του πρωινάδικου του Αντώνη Παρασκευά, αντανακλώντας με πειστικό τρόπο και χωρίθς υπερβολές την τηλεοπτική τρασαδούρα, όπως και η Μαρία Καλλιμάνη στο ρόλο της ρεπόρτερ.
Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι το γνήσιο δημιούργημα μιας σχιζοειδούς χώρας που χαμένη μέσα στην δίνη των επιλογών της, επικαλείται σαν καταφύγιο της μια προσωπική ταυτότητα που στην ουσία ποτέ της δεν είχε. Μια χώρας που προσπαθεί να συντηρήσει μια δημιουργημένη μνήμη, προσαρμοσμένη στην λογική της βιντεοκάμερας. Μιας χώρας που είναι πραγματικό case study τρομακτικής κωμωδίας και φονικής απάθειας, όταν χρειάζεται να υπερασπιστεί το μύθο της. Σε αυτό πάνω το μοτίβο και χωρίς να εκβιάζει την αλληγορία, η Ψύκου δημιουργεί και αναπτύσσει ένα φοβιστικά απολαυστικό κινηματογράφο, σαν μια «πειραγμένη», χωρίς σκετς, ψυχογραφική μετεπιθεώρηση παιγμένη σε κλινική, που φτάνει κέντρο στο στόχο της. Παρασύροντας στην πορεία της τον θεατή και αφήνοντας τον επίτηδες αμήχανο απέναντι στο γέλιο του όσον αφορά αυτά που παρακολουθεί. Και «διεστραμμένα» ικανοποιημένο απέναντι στους παιχνιδιάρικους κινηματογραφικούς αντικατοπτρισμούς, της (μη) πραγματικότητάς του.
*Στις αίθουσες από την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκηση.