Στις σπάνιες συνεντεύξεις της έχει καταγγείλει τα στερεότυπα και τους μύθους που υπάρχουν γύρω από τους φυλακισμένους. Εφτασε μάλιστα στο σημείο να φτιάξει ένα μπλογκ έκφρασης για τις φυλακές Ελεώνα Θηβών, όπου ήταν διευθύντρια από το 2003. Τώρα, μετά τη φυγή του Χριστόδουλου Ξηρού, είναι η ώρα να αναλάβει η Χαρά Κουτσομιχάλη το μεγαλύτερο σωφρονιστικό κατάστημα της χώρας: Τον Κορυδαλλό.
Εχοντας περάσει, ήδη από το 1997, από διάφορες θέσεις στις φυλακές Κορυδαλλού, η διακριτική Χαρά Κουτσομιχάλη, γνωρίζει καλά τη λειτουργία και τους νόμους του. Οι μέρες της στον Ελεώνα Θηβών έφεραν μια μικρή επανάσταση, δημιουργώντας συνθήκες πιο ανθρώπινες, κυρίως για τα παιδιά που μεγαλώνουν με τις φυλακισμένες μητέρες τους. Αποψή της, εξάλλου, είναι πως όλοι είμαστε εν δυνάμει κρατούμενοι.
Δήλωσε σε συνέντευξή της στην Αγγελική Καρδάρα: «Δυστυχώς ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός και η δυσπιστία ακολουθεί τους κρατούμενους και μετά την αποφυλάκιση. Η εμπειρία μου στο χώρο των φυλακών μου έχει αποδείξει πως όλοι μας είμαστε εν δυνάμει κρατούμενοι. Πιστεύω πως υπάρχει ανάγκη να καταρρεύσει ο μύθος και το άβατο της φυλακής. Οι μικρές αυτές κοινωνίες δεν πρέπει να είναι αποκομμένες από την υπόλοιπη κοινωνία. Αυτή μου η πεποίθηση με οδήγησε στην ιδέα να «στήσουμε» ένα blog στο διαδίκτυο (http://kkgeth.blogspot.gr/) όπου παρουσιάζουμε τη φυλακή, τους χώρους, τις δράσεις, αυτά που σκέπτονται και γράφουν οι ίδιες οι κρατούμενες, προκειμένου να δείξουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι «τέρατα»,αλλά στην πλειοψηφία τους άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που για διάφορους λόγους οδηγήθηκαν εδώ.»
Δεν δίσταζε να καταγγείλει πως είναι εντελώς λανθασμένος ο τρόπος λειτουργίας των φυλακών ανηλίκων: «Ιδιαίτερα για τους ανήλικους παραβάτες συμφωνώ πως η φυλακή πρέπει άμεσα να αντικατασταθεί με άλλες δομές και μορφές διαπαιδαγώγησης, στήριξης και κοινωνικής ένταξης. Οι φυλακές ανηλίκων όχι μόνον έχουν αποτύχει ως θεσμός, αλλά αποτελούν πολλές φορές και τον προθάλαμο των φυλακών ενηλίκων. Ωστόσο, φοβάμαι ότι και ως κοινωνία δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι για τέτοιες αλλαγές. Κάποιες φωνές έχουν αρχίσει βεβαίως να ακούγονται, αλλά δυστυχώς πιστεύω ότι είναι ακόμα μακρύς ο δρόμος.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι η μοναδική, ίσως, φωτογραφία της που κυκλοφορεί είναι από την επίσκεψη της Αλέκας Παπαρήγα και κλιμακίου του ΚΚΕ στις φυλακές.