Εναν βαρυσήμαντο παραλληλισμό σχετικά με έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο κάνουν οι Financial Times για το 2014, τονίζοντας πως 100 χρόνια πριν, «τον Ιανουάριο του 2014 ελάχιστοι Ευρωπαίοι φαντάζονταν πως η πολιτική και στρατιωτική τους ηγεσία θα τους οδηγούσε σε έναν κατακλυσμιαίο πόλεμο» και τονίζουν πως υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ των δύο εποχών.
Σε δημοσίευμα τους, οι Financial Times τονίζουν πως την επίμαχη περίοδο του 1914, «η προσοχή των λαών στις περισσότερες πρωτεύουσες εκείνη την περίοδο, ήταν συγκεντρωμένη αλλού, καθώς η Βρετανία ασχολιόταν μανιωδώς με την κρίση της στεγαστικής νομοθεσίας της Ιρλανδίας και άλλα εθνικά προβλήματα, ενώ την ίδια στιγμή όλο το Παρίσι δεν μιλούσε για τίποτα άλλο από την υπόθεση Caillaux, στην οποία η σύζυγος ενός Γάλλου πολιτικού πυροβόλησε θανάσιμα τον διευθυντή της εφημερίδας Le Figaro, δικάστηκε για φόνο και αθωώθηκε.
Την ίδια στιγμή που η Ρωσία ήταν απασχολημένη με την προσωπικότητα του υπνωτιστή της Αυλής του Τσάρου, τον Γρεγκόρι Ρασπούτιν, ένας 24χρονος Αυστριακός ζωγράφος περπατούσε στο Μόναχο προσπαθώντας απελπισμένα να αποφύγει την στρατιωτική του θητεία. Το όνομα του ήταν Αδόλφος Χίτλερ».
Στη συνέχεια, η αμερικανική εφημερίδα αναφέρει πως «αν και δεν υπάρχουν λόγοι να φοβόμαστε πως ο κόσμος το 2014 είναι στην αιχμή μιας τέτοιας εποχικής καταστροφής, υπάρχουν μερικές ανησυχητικές ομοιότητες μεταξύ του τότε και του τώρα. Είναι απαραίτητο φέτος οι κυβερνήσεις και οι λαοί να τιμήσουν την μνήμη του ξεσπάσματος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου με αξιοπρεπείς τελετές και σεβασμό προς τους νεκρούς, αλλά παράλληλα και με νηφάλια συναίσθηση των μαθημάτων που γέννησε η καταστροφή του 1914-18».
Παράλληλα, οι FT παραθέτουν και τα ηθικά διδάγματα που αποκόμισε ο κόσμος από την τραγική εμπειρία του πολέμου:
Ενα μάθημα είναι ότι οι τυχαίες αιτίες σύρραξης δεν πρέπει να συγχέονται με τις πιο βαθιές εντάσεις στις διεθνείς σχέσεις ή στις εσωτερικές υποθέσεις κάθε έθνους, που οδηγούν σε πόλεμο.
Ενα άλλο μάθημα είναι ότι οι τριβές των ανταγωνιστικών εθνικοτήτων, οι οποίες τροφοδοτούνται από περηφάνια, φιλοδοξία, άγνοια και συντηρούνται από προαιώνιες αντιπαλότητες, δεν στερούνται σήμερα της ικανότητας να προκαλέσουν πόλεμο. Ενας τέτοιος κίνδυνος είναι ιδιαίτερα έντονος όταν το διεθνές σύστημα ανασυντάσσεται λόγω της ανόδου νέων μεγάλων δυνάμεων και της συγκριτικής πτώσης των παλαιότερων. Οπως παλαιότερα η Γερμανία έψαχνε την θέση της στον ''ήλιο'' σε βάρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, έτσι σήμερα είναι η Κίνα εναντίον των ΗΠΑ. Πρόσφατες εντάσεις στην Ανατολική Κίνα μεταξύ του Πεκίνου με τους γείτονες του οι οποίοι βασίζονται στην στήριξη των ΗΠΑ, θυμίζουν τις άσχημες θέσεις της Γερμανίας με την Βρετανία, την Γαλλία και την Ρωσία πριν το 1914. Είναι αναπόφευκτο να εκδηλώνονται επιδείξεις ισχύος στις διεθνείς σχέσεις, αλλά είναι απαραίτητο επίσης να γίνονται αντιληπτά και τα κίνητρα και τα έννομα συμφέροντα της κάθε πλευράς.
Ενα τρίτο μάθημα είναι ότι είναι ανόητο να ξεκινάς έναν πόλεμο με την σκέψη ότι θα είναι σύντομος, φθηνός και με διαχειρίσιμες επιπτώσεις. Το 1914, μερικοί Ευρωπαίοι πολιτικοί και στρατηγοί με ''θολωμένη'' την οπτική από τους περιορισμένης διάρκειας πολέμους που είχαν ενώσει την Γερμανία και την Ιταλία έναν αιώνα πριν, εξέθρεψαν αυτήν την ψευδαίσθηση. Οπως και η Ουάσινγκτον με τον Λονδίνο όταν εισέβαλαν στο Ιράκ το 2003. Πόσο λάθος ήταν οι ηγέτες του πολέμου και στις δύο περιπτώσεις».
Κλείνοντας, οι Financial Times παραθέτουν και το τελευταίο ηθικό δίδαγμα από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο αφορά τις συνθήκες ειρήνης και τονίζουν χαρακτηριστικά: «Ενα τελευταίο μάθημα είναι ότι, αν τελικά ξεσπάσει ο πόλεμος, είναι ζωτικής σημασίας να χτιστεί μια ασφαλής ειρήνευση, όταν τελειώσει. Οι συνθήκες ειρήνευσης 1919-23 των Παρισίων δεν το είχαν καταφέρει αυτό. Μέχρι το 1939, ο Αυστριακός σκιτσογράφος, ο Αδόλφος Χίτλερ, είχε φτάσει στο ζενίθ της ισχύος του στο Βερολίνο, και ο πλανήτης επρόκειτο να πληρώσει ένα τίμημα πιο βαρύ και από του 1914».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ