Για την οικονομική κατάσταση της Ευρωζώνης το 2014 γράφει ο γνωστός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος εξακολουθεί να υποστηρίζει πως η κρίση στο ευρώ δεν έχει υποχωρήσει και πως καμία από τις χώρες σε κρίση δεν έχει κάνει πειστικά βήματα.
Σε ανάλυση του στους New York Times, ο Κρούγκμαν τονίζει πως «το κόστος δανεισμού για τις χώρες εντός ευρώ που βρίσκονται σε κρίση έχει πέσει αρκετά. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι πολιτικές λιτότητας έχουν φέρει το χρέος υπό έλεγχο- οι ρυθμοί του χρέους αυξάνονται ακόμη σε μεγάλο βαθμό λόγω της συρρίκνωσης της οικονομίας και του πληθωρισμού. Αντίθετα, υπάρχει μια δραματική ισοπέδωση μεταξύ του χρέους και των επιτοκιών.
Γιατί έχει συμβεί αυτό; Ο χρόνος δείχνει ότι οφείλεται κυρίως στην ''επίδραση Ντράγκι'', δηλαδή στο σήμα της ΕΚΤ ότι θα λειτουργήσει σαν δανειστής κρατών ως λύση ανάγκης, κάτι που έχει απομακρύνει σε μεγάλο βαθμό τον φόβο της ρευστότητας εν μέσω πανικού. Είναι πιθανό ότι υπήρξε επίσης κάποια μείωση όσον αφορά τον πολιτικό κίνδυνο, επειδή τα ευρωπαϊκά έθνη αποδεικνύονται εκπληκτικά αποφασισμένα να μείνουν στο ευρώ με σχεδόν οποιοδήποτε κόστος.
Εχει τελειώσει λοιπόν η κρίση του ευρώ; Οχι- δεν έχει τελειώσει μέχρι τουλάχιστον να εμφανιστεί το χρέος μαζί με την εσωτερική υποτίμηση. Δεν έχουμε δει ακόμη καμία από τις χώρες της κρίσης να φτάνει σε σημείο όπου η πτώση των μισθών να οδηγεί σε μια ανάκαμψη καθαρά οδηγούμενη από τις εξαγωγές, ή τουλάχιστον μια κατάσταση στην οποία η λιτότητα να αποδίδει με την πτώση των μισθών».
Ο Κρούγκμαν κλείνει την ανάλυση του λέγοντας πως «σαν ευρωπεσιμιστής πρέπει να παραδεχθώ πως τώρα φαίνεται πως θα λειτουργήσει αυτή η κατάσταση. Το κόστος -ανθρώπινο, πολιτικό και οικονομικό- θα είναι τεράστιο. Και το όλο οικοδόμημα μπορεί να καταρρεύσει. Αλλά η βούληση της ΕΚΤ να αναλάβει ευθύνες και να κάνει την δουλειά της έχει δώσει στην Ευρώπη μερικές ανάσες».