Η Γαύδος τη νύχτα -Το οδοιπορικό Κρητικού φωτογράφου στη νοτιότερη γωνιά της Ελλάδας [εικόνες]

Οπλισμένος με τη φωτογραφική του κάμερα, αλλά κυρίως με μια ξεχωριστή αγάπη για τη Γαύδο και τη φύση της, τον ουρανό της, ο Βασίλης Μαθιουδάκης επισκέφτηκε τον ιστορικό αυτό τόπο και «φώτισε» τις ομορφιές του τις νυχτερινές ώρες..

Μια εξαιρετική φωτογραφική δουλειά, που όπως γράφουν τα Χανιώτικα Νέα, από αυτές που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα αλλά κυρίως το μυαλό εκείνου που βλέπει τις εικόνες που κατάφερε να απεικονίσει ο καλλιτέχνης, αφιερώνοντας αμέτρητες ώρες νυκτερινής περιήγησης σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές αυτής της χώρας.

Διαβάστε απόσπασμα από τη συνέντευξη στον φωτογράφο:

Τι ήταν αυτό που σε έφερε στη Γαύδο;
Από το χωριό μου το Κλήμα κοντά στην Αγ. Γαλήνη, η Γαύδος ήταν το νησί που πάντα έβλεπα από μακριά. Μέχρι που το επισκέφθηκα και έγινε ο μοιραιός μου έρωτας. Δεν έχω νιώσει ποτέ για άλλο τόπο αυτό το συναίσθημα. Μια απόδραση στην αθωότητα; Ενα παιγνίδι με τη φύση; Ενα οχυρό ελευθερίας; Όλα αυτά μου έρχονται στο νου όταν ακούω τη λέξη Γαύδος.

Ενα λεύκωμα για τη Γαύδο αλλά με φωτογραφίες νυκτερινές. Πώς προέκυψε;
Εδώ και 20 χρόνια πηγαίνω στη Γαύδο και την φωτογραφίζω κάθε χρόνο. Το περσινό καλοκαίρι περισσότερο σαν παιγνίδι, καθόμουν το βράδυ και πειραματιζόμουν βγάζοντας φωτογραφίες. Πειραματιζόμουν πέρυσι για ένα μήνα και κατάφερα να έχω... μια καλή εικόνα! Φέτος το καλοκαίρι όμως το πήρα πιο σοβαρά. Βγήκα με φίλους τη νύκτα στη Γαύδο για να τους κάνω μια ξενάγηση στο νησί και η βόλτα κράτησε 6-7 ώρες. Έβγαλα πάρα πολλές φωτογραφίες και συνέχισα και τις επόμενες νύκτες μόνος μου ή με παρέα.

Τεχνικά, πόσο δύσκολο είναι να φωτογραφίζεις νύχτα;
Μόνο δύσκολο. Καταρχήν ένα πρώτο πρόβλημα είναι ότι θα πρέπει να κουβαλάς μεγάλο βάρος για πολλές ώρες, κάνοντας μεγάλες αποστάσεις. Ήξερα τα σημεία που ήθελα να φωτογραφίσω, τα είχα επισημάνει και σε αυτά κατέφυγα. Επειτα έπρεπε να βρω πώς θα ισορροπήσω φωτιστικά τη φύση της Γαύδου με τον έναστρο ουρανό. Ενα άλλο τεράστιο ζήτημα ήταν το φεγγάρι, πώς θα χρησιμοποιήσεις το φως του, πώς θα το συνδυάσεις με τον τεχνικό φωτισμό. Ισως το πιο δύσκολο στο όλο εγχείρημα ήταν συγχρονίζεις το φως σε όλα τα αντικείμενα που θα ήθελες να φωτογραφίσεις.

Αν βρέθεις νύχτα στη Γαύδο είναι αδύνατον να μη σε καθηλώσει ο έναστρος ουρανός της...
Και δεν είναι μόνο να παρακολουθείς τον ουρανό αλλά να περπατήσεις νύκτα στη Γαύδο. Είναι μια ξεχωριστή μυσταγωγία, μια σιωπηλή συνομιλία με τη φύση, νιώθεις το κοσμογονικό, το αρχέγονο που έχει το νησί και το εύθραστο της ισορροπίας του. Είναι ο τρόπος που σε εμπνέει απόλυτα.

Για ένα φωτογράφο αλλά και για τον οποιονδήποτε καλλιτέχνη τελικά, τοποθεσίες όπως η Γαύδος αποτελούν πηγές έμπνευσης;
Σίγουρα, αν και δεν μπορώ να μιλήσω για λογαριασμό άλλων καλλιτεχνών. Λένε πολλοί ότι είναι ένα νησί ξεχασμένο από τον άνθρωπο αλλά θα έλεγα μάλλον... προφυλαγμένο. Δεν χρειάζεται να ασχολείσαι με τα καλλιτεχνικά για να σε εμπνεύσει η Γαύδος. Ο καθένας θα μπορούσε να εμπνευστεί το οτιδήποτε βρισκόμενος στο νησί.

Μελετώντας κάποιος το λεύκωμά σου θα νιώσει στο τέλος σαν να ολοκλήρωσε μια νυχτερινή βόλτα στη νοτιότερη γωνιά της Ελλάδας;
Θα έχει μια αντιπροσωπευτική εικόνα σίγουρα. Οι εικόνες έχουν ένα αφαιρετικό χαρακτήρα, δεν είναι αναγνωρίσιμες ότι είναι Γαύδος. Βέβαια αυτοί που την γνωρίζουν καλά, ξέρουν. Ούτως ή άλλως η Γαύδος όμως είναι το νησί της Καλυψώς, αυτή δηλαδή που δεν αποκαλύπτεται, έχει δηλαδή και το λεύκωμα τις κρυφές πτυχές του όπως και το νησί.