Κάθε ταινία που σέβεται πλέον τον εαυτό της έχει μια στιγμή κορύφωσης. Από τις «9½ Εβδομάδες» (1986), μέχρι το πρόσφατο «Shame» (2012) κινηματογράφος και τηλεόραση έχουν βαλθεί να εξάψουν τη σεξουαλική περιέργεια των θεατών προβάλλοντας ρεαλιστικότατες αναπαραστάσεις της γενετήσιας πράξης.
Όσοι βέβαια και αν διαβεβαιώνουν το κοινό, το ερώτημα παραμένει το ίδιο: κάνουν πράγματι σεξ οι ηθοποιοί στα γυρίσματα; Και αν όχι πώς γίνεται να είναι τόσο αληθοφανές; Σε αυτό και σε άλλα ερωτήματα που βασανίζουν το φιλοθεάμον κοινό απαντάει το newsbeast, κατευνάζοντας αυτά τα χρόνια ερωτήματα.
Αγγίζονται ποτέ τα γεννητικά όργανα των ηθοποιών κατά το γύρισμα;
Με ελάχιστες εξαιρέσεις ταινιών που διαφημίζουν τις πραγματικές σεξουαλικές σκηνές τους, οι ηθοποιοί δεν συνουσιάζονται κατά κανέναν τρόπο στα γυρίσματα. Τι συμβαίνει ωστόσο όταν είναι γυμνοί κάτω από τα σκεπάσματα και η πλοκή απαιτεί ο ένας να τρίβεται πάνω στον άλλο; Ακόμα και αν είναι ορατά στην οθόνη τα γεννητικά όργανα, η κινηματογραφική βιομηχανία έχει σκαρφιστεί τρόπους για να περισώσει την αξιοπρέπεια των ερμηνευτών και να παρέχει την πάντα βολική σεμνότητα. Από ειδικά εσώρουχα στο χρώμα του ανθρώπινου δέρματος μέχρι και μια σειρά από τεχνικές λήψης που μαζεύουν τα ασυμμάζευτα, η ανθρώπινη ευπρέπεια διασφαλίζεται αποτελεσματικά.
Απολαμβάνουν οι ηθοποιοί το γύρισμα των αισθησιακών σκηνών;
Όπως ορκίζονται όλοι οι επαγγελματίες του χώρου, δεν έχει υπάρξει ηθοποιός (άντρας ή γυναίκα) που να λατρεύει τη σεξουαλική προσποίηση για τις ανάγκες του σεναρίου. Ακόμα και οι πιο ακόλαστοι και λάγνοι δεν «τη βρίσκουν» καθόλου με την ερωτική κινηματογραφική τους σύντροφο, καθώς όλο το συνεργείο είναι κυριολεκτικά πάνω από το κρεβάτι και η ενοχλητική φωνή του σκηνοθέτη διακόπτει συνεχώς την εξέλιξη. Οι προβολείς τούς στοχεύουν συνεχώς, η μακιγιέζ τους περιποιείται σε κάθε λήψη του ίδιου πλάνου και το πράγμα είναι οτιδήποτε άλλο παρά ερωτικό.
Κι αν ο ηθοποιός ερεθιστεί;
Και πάλι η κινηματογραφική πρακτική υποδεικνύει ότι η φυσιολογική αυτή ανδρική λειτουργία δεν είναι καθόλου εύκολο να συμβεί. Έπειτα από 8 ώρες εξαντλητικού γυρίσματος, με 10 άτομα πάνω από το κεφάλι σου (κυριολεκτικά), σε ένα δωμάτιο ιδιαίτερα ζεστό από τα φώτα και με τον σκηνοθέτη και το συνεργείο να εύχονται να τελειώσει το πλάνο για να πάνε στο επόμενο, το πράγμα μόνο πιεστικό είναι και καθόλου αισθησιακό. Άσε που με τις απανωτές διακοπές κάθε σκέψη για άλλα πάει περίπατο.
Πόσοι άνθρωποι παρακολουθούν τη «δράση»;
Το λέμε συνήθως «κλειστό συνεργείο» (closed set) και πρόκειται για τη διασφάλιση των ιδανικότερων συνθηκών για να βγει στο πανί ερωτική μια σκηνή που όπως είπαμε δεν είναι καθόλου τέτοια στο γύρισμα. Ο κινηματογράφος είναι εξάλλου η τέχνη της ψευδαίσθησης και ως τέτοια πρέπει πάντα να την προσλαμβάνουμε. Ο περιορισμένος αριθμός των μελών λοιπόν που θα είναι παρόντες στο γύρισμα, οι απολύτως αναγκαίοι δηλαδή, δημιουργεί σαφώς καλύτερες συνθήκες από τα πολυπρόσωπα συνεργεία. Αν το πράγμα είναι να γίνει επαγγελματικό, ο κανόνας υποδεικνύει ότι όσο λιγότεροι τόσο καλύτεροι.
Πόσος ερμηνευτικός αυτοσχεδιασμός επιτρέπεται στις αισθησιακές σκηνές;
Επειδή στο γύρισμα είναι όλα ξεκάθαρα και σαφώς ορισμένα από πριν, οι ηθοποιοί ξέρουν πάνω-κάτω τι θα κάνουν στα καυτά πλάνα τους και έχουν συμφωνήσει από την αρχή. Κι αυτό για να μη συμβούν δυσάρεστες εκπλήξεις για κανέναν. Όσο για τον αυτοσχεδιασμό, το πράγμα παραείναι απλό για να επιδείξει κάποιος την ερμηνευτική του δεινότητα, αν και χώρος για αυτοσχεδιασμούς πάντα υπάρχει.
Πόσες λήψεις απαιτούνται για να γυριστεί μια «επίμαχη» σκηνή;
Στο σινεμά τα πλάνα γυρίζονται όπως βολεύει και όχι σειριακά, όπως εμφανίζονται δηλαδή στο μονταρισμένο τελικό προϊόν. Αυτό σημαίνει ότι η ερωτική σκηνή θα πλαναριστεί με τρόπο που να επιτρέψει στους ηθοποιούς να γδυθούν σταδιακά, ώστε να μην είναι γυμνοί σε όλη τη σκηνή. Κι αν η «δράση» περιλαμβάνει γυμνό, αυτό θα γυριστεί συνήθως στο τέλος της σκηνής (παρά τη σειρά εμφάνισής του στην εξέλιξη της πράξης), εξασφαλίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερη σεμνότητα στο γύρισμα. Και βέβαια η μηχανή λήψης θα τοποθετηθεί με τρόπο που να δείχνει κοντινά πλάνα και εκφράσεις προσώπου, αφήνοντας τη «διείσδυση» για την επικράτεια του αισθησιακού κινηματογράφου.