Πολυάριθμα είναι από χθες το βράδυ κιόλας τα δημοσιεύματα για τη μεγάλη επιτυχία της ομάδας του Ολυμπιακού, ο οποίος κατάφερε με την αξία του, την επιμονή και τον χαρακτήρα που επέδειξε, να περάσει στην επόμενη φάση των ομίλων του Champions League μετά από τέσσερα χρόνια, διάστημα όχι μεγάλο αν αναλογιστεί κανείς το εκτόπισμα των «μεγαθηρίων» που συμμετέχουν στη διοργάνωση, προερχόμενα από πρωταθλήματα πολύ υψηλότερου επιπέδου από το ελληνικό.
Η δυσκολία με την οποία ήρθε αυτός ο θρίαμβος – απέναντι σε μία υπέρ το δέον αξιόμαχη Άντερλεχτ που αγωνίστηκε χθες λες και παιζόταν η δική της πρόκριση – επιτείνει τη σπουδαιότητα του επιτεύγματος, επιβεβαιώνοντας την παράδοση που θέλει να μην προσφέρεται τίποτα εύκολα στην ομάδα του Πειραιά, παρά μόνο με αίμα και ιδρώτα – κάτι βεβαίως που κατά μία έννοια τον τιμά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και λίγη τύχη δεν θα ήταν ευπρόσδεκτη.
Αυτό όμως τιμά και τον αντίπαλο (Άντερλεχτ), ο οποίος είχε εξαρχής δηλώσει ότι δεν θα έρθει για να «ξεφτιλιστεί» και να χάσει με κατεβασμένα χέρια, βάζοντας ωστόσο πολλούς σε σκέψεις για τον υπερβάλλοντα «ζήλο» των Βέλγων, σε συνδυασμό με την ήττα της Παρί Σεν Ζερμέν από την Μπενφίκα, ωθώντας τους να πλέκουν διάφορα σενάρια, αφορμώμενοι και από... αλλοτινές απώλειες προκρίσεων με παρόμοιο τρόπο!
Ωστόσο, η χθεσινή αναμέτρηση είναι πλέον παρελθόν και τα κέρδη των Πειραιωτών πολλά και σημαντικά:
Πρώτον, πήρε εμπρός ο μεγάλος Σαβιόλα, ο οποίος στο δεύτερο γκολ έδειξε ότι η φυσική του κατάσταση (διότι για την πείρα και το ταλέντο του ούτε λόγος να γίνεται) είναι τέτοια που δικαιολογεί τη φήμη και την κλάση του.
Μανιάτη και Μήτρογλου, σε κέντρο και επίθεση, πάνω στους οποίους έμοιαζε να «πατάει» μέχρι πρότινος.Δεύτερον, ο Ολυμπιακός μαθαίνει να ανταπεξέρχεται και χωρίς του στυλοβάτες
Τρίτον, φορτώνει με πολύτιμες παραστάσεις νεοαποκτηθέντες παίκτες με τρομερές δυνατότητες, όπως οι Κάμπελ, Ολαϊτάν και Βάις που δίνουν την αίσθηση ότι μπορούν στο άμεσο μέλλον να «κάνουν παπάδες» από τα άκρα, όπως άλλοτε ο Μιραλάς.
Τέταρτον, κερδίζει παιχνίδι με το παιχνίδι έναν τερματοφύλακα με σπάνια αντανακλαστικά που συνέβαλε τα μέγιστα σε ολόκληρη την πορεία για την εξασφάλιση της πρόκρισης.
Πέμπτον, η ομάδα αναδίδει έντονη οσμή «υγείας» - με πρόεδρο, προπονητή και ομάδα σε πλήρη εναρμόνιση, πράγμα σημαντικότατο για κάθε κλαμπ που έχει φιλοδοξίες - η οποία ενισχύεται και χαλυβδώνεται ακόμη περισσότερο από τέτοιες επιτυχίες σαν τη χθεσινή.
Έκτον, τέτοια επιτεύγματα ανοίγουν ακόμη περισσότερο την όρεξη των παικτών για ακόμη περισσότερες επιτυχίες, ακόμη και στην επόμενη φάση όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει «τέρατα». Όπως σωστά όμως έχουν σημειώσει πολλοί, το βάρος θα το έχουν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού, καθώς ο ίδιος εκπλήρωσε το βασικό του φετινό στόχο, μην έχοντας στο εξής παρά να απολαύσει (με σοβαρότητα όμως) τη συνέχεια της διοργάνωσης.
Έβδομον, οι Πειραιώτες συσσωρεύουν ακόμη περισσότερη εμπειρία, μαθαίνοντας να κοιτάζουν κατάματα τον εκάστοτε αντίπαλο και να μην λιγοψυχούν. Με άλλα λόγια, συνεχίζουν να χτίζουν χαρακτήρα, ο οποίος μόνο ευεργετική επίδραση μπορεί να έχει και κυρίως στη διαχείριση της όποιας μελλοντικής ήττας, που δεν θα επιβαρύνει πλέον την ψυχολογία της ομάδας, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Όγδοον, ο Ολυμπιακός χαρίζει πολύτιμους βαθμούς στη γενική κατάταξη της χώρας μας ενώ, ανάλογα με την μετέπειτα πορεία του, ενδεχομένως να συμβάλει ακόμη και στην κατάταξή του στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας.
'Ενατον, κερδίζει σιγά-σιγά το σεβασμό των διαιτητών, οι οποίοι σε άλλες περιπτώσεις ενδεχομένως να τον αδικούσαν, μη καταλογίζοντας τις παραβάσεις που σωστά καταλόγισε χθες ο διαιτητής εις βάρος των Βέλγων (ξεχνάει κανείς την εν ψυχρώ εκτέλεση του Ολυμπιακού στο Μπερναμπέου, όταν δεν καταλογίστηκε χέρι-πέναλτι του Ρομπέρτο Κάρλος;).
Δέκατον, προσφέρει χαρά στους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους σε μία εποχή όπου κυριαρχεί η ηττοπάθεια και η απαισιοδοξία.