Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος συναντάει στη σκηνή του θεάτρου, μερικά από τα αγαπημένα του «άτακτα» κορίτσια να προσπαθούν να επιβάλουν τη δική τους αναρχική λογική της τάξης.
Εντάξει, δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος σώφρων άνθρωπος που να αμφισβητεί πλέον την ελαφριά ηθική της συγγραφέως – δημοσιογράφου – σεναριογράφου και θεατρικής συγγραφέως, Μανίνας Ζουμπουλάκη. Μια γυναίκα που από όταν της είπανε πως γράφει καλά (της το έχω πει κι εγώ αλλά μόνο για να με συμπαθήσει επειδή τη σκιάζομαι) αποφάσισε με την πιο περίτεχνη ύπουλη διαχείριση του ταλέντου της, να αποκαθηλώσει όλα τα ήθη και τα έθιμα της γυναικείας αξιοπρέπειας.
Με μια απλή συνταγή: Ποτέ της δεν κατέφυγε σε σοφιστικέ βερμπαλισμούς από αυτούς που θαμπώνουν τις μαντάμες στα κομμωτήρια και κάνουν ακόμα και τον Γεωργουσόπουλο να ψάχνεται. Κατέφυγε κατ' ευθείαν στα κομμωτήρια και μολονότι μαυρομάλλα εθίστηκε στην μιζανπλί, χωρίς να μπει στην παγίδα να βρει μεσάζοντες. Προκειμένου να πράξει το αυτονόητο: Να μετατρέψει σε λόγο το τίποτα που όλοι ζούμε, αναζητώντας μέσα του τα πολλά που όλοι ποθούμε. Κάπως έτσι γεννήθηκε το θεατρικό της «Ευρέ Εργά». Και κάπως έτσι, το σύμπαν (όχι του Κοέλο του μαλάκα) συνωμότησε στη δημιουργία ενός απολαυστικού θεατρικού έργου που χρησιμοποιεί με ταλέντο την κωμωδία και την ατάκα, για να την αναιρέσει.
Εκεί μέσα, χώθηκε σκηνοθετικά η αγαπημένη Πέμυ Ζούνη, σε μια εντελώς διαφορετική (ευτυχώς) πορεία προσέγγισης πραγμάτων. Σαν να ήθελε να δηλώσει «κορίτσια, εγώ πλήρωσα το γάμο μου με τη σοβαροφάνεια, σκάστε τώρα φράγκα για να δείτε και το διαζύγιο μου». Κάτι που είμαι σίγουρος, πως σαν κατάσταση, κάβλωσε αφόρητα, άλλες δύο αγαπημένες μου. Την Βάνα Πεφάνη. Μια ηθοποιό ροκ παραζάλης, που φλερτάρει όποτε γουστάρει με το mainstream για να έχει ανέκδοτα μετά να λέει στους φίλους της, όταν σαστισμένοι βλέπουν το υπέροχο ανέβασμα που έκανε πέρσι (και πήρε διεθνές διαβατήριο περιοδείας) στον «Καβγατζή» του Ζενέ.
Φυσικά τη Γαλήνη Τσεβά, μια γυναίκα τσαμπουκαλεμένης θηλυκής δυναμικής που έχει τα αρχίδια να ξεπεράσει το τηλεοπτικό σουξέ της εύστροφης τσαχπινοκατίνας, και να το μετουσιώσει σε γλώσσα του δρόμου, του θυμού, και της κωμωδίας του πόνου. Και εννοείται τον Νίκο Σούλη. Τον μοναδικό επαγγελματία με όλη τη σημασία της λέξης, πιονέρο σκηνοθέτη ελληνικών βιντεοκλίπ (από την εποχή που η Άντζελα είχε κάνει μπότοξ μόνο κρεμαστό και όχι αντιανεμική δίπλα). Τον άνθρωπο που άντεξε πολλά όσον αφορά στην ελληνική σόουμπιζ και προσπάθησε να την κάνει να καταλάβει κάτι από αισθητική (ασχέτως αν αυτή δεν πήρε χαμπάρι).
Αυτό είναι το «Ευρέ Εργά». Μια ευγενική (όσο μπορεί) ματιά στο σήμερα, που το ψιλοκαταντήσαμε έτσι από το χτες, χωρίς αυτό να μας στερεί το δικαίωμα στο ότι λίγο πιο ώριμοι, πληγωμένοι αλλά με εφηβική αφέλεια, μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο αύριο. Δυο γυναίκες θα συναντηθούν στον black box χώρο ενός θεάτρου. Μαζί τους θα γελάσουμε (πράγμα απόλυτα λογικό όταν γράφει η Μανίνα). Μαζί τους μπορεί και να θυμώσουμε, με την ευγενική σύμβαση του θυμού που επιβάλλει μια street wise ελληνική κωμωδία. Θα θελήσουμε να τις αγαπήσουμε τις ηρωίδες. Μπορεί όμως και να μην το καταφέρουμε. Όμως για αυτό, δε θα φταίνε αυτές. Θα φταίει το ότι είναι καθρέφτες του εαυτού μας. Μπράβο Μανίνα, Βάνα, Γαλήνη, Πέμυ. Για σένα Σούλη, μέχρι να με κάνεις βιντεοκλίπ, όσο κι αν σε λατρεύω, καλή κουβέντα δε θα σου πω.
ΕΥΡΕ ΕΡΓΑ: Της Μανίνας Ζουμπουλάκη. Σκηνοθεσία: Πέμυ Ζούνη. Με τους Βάνα Πεφάνη, Γαλήνη Τσεβά, Νίκο Σούλη. Τελευταίες παραστάσεις: 9 – 11 Δεκεμβρίου. Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ:2103418550).
** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκηση.