Ο εκδότης έκανε δήλωση για το θέμα της ΙΜΑΚΟ και απαντά στην ανακοίνωση που εξέδωσαν οι εργαζόμενοι της εταιρείας.
«Δεν έχω αναφερθεί ποτέ μέχρι σήμερα στο θέμα των εργαζομένων της ΙΜΑΚΟ γιατί πιστεύω ότι έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουν με κάθε νόμιμο τρόπο τις απαιτήσεις τους. Και το κατανοώ όπως κατανοώ και ευχαριστώ την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων που δεν στράφηκε εναντίον μου εκτιμώντας την πρότερη επαγγελματική μου συμπεριφορά.
Όμως δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται από τις δεκάδες χιλιάδες εταιρίες που πτώχευσαν και τις εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που έμειναν χωρίς δουλειά να είναι η ΙΜΑΚΟ και εγώ οι μόνοι που για κάποιους πρέπει να σφυροκοπούνται διαρκώς. Ακόμη και στον κλάδο μας έχουν κλείσει πολλές εταιρίες με διάφορους τρόπους χωρίς αυτό να συγκινεί απ" ότι φαίνεται τους αυτόκλητους «υπερασπιστές» των εργαζομένων. Φαίνεται ότι οι άλλοι εργαζόμενοι δεν έχουν ψυχή η δικαιώματα.
Είναι προφανές ότι το γεγονός πως προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου μέσα στα ΜΜΕ με κάνει ευάλωτο και εύκολο στόχο. Δυστυχώς στην ζωή μου για δουλειά δυο πράγματα έμαθα: να μιλάω και να γράφω. Και τα δύο δυστυχώς και πάλι διαπράττονται δημοσίως. Όσοι κρύβονται δεν χτυπιούνται...ίσως και γιατί πουλάνε λιγότερο.
Δεν είχα όμως άλλη επιλογή από το να δουλέψω και πάλι ως υπάλληλος για να επιβιώσω. Βλέπω όμως ότι κάποιοι έχουν εξαπολύσει έναν πόλεμο λάσπης με σκοπό να με εξοντώσουν και επαγγελματικά, εκτός από ηθικά εμένα και την οικογένειά μου στην φάση που βρίσκομαι.
Έκανα το χρέος μου για να σώσω την ΙΜΑΚΟ το 2011. Έβαλα 6.000.000 ευρώ περίπου στην εταιρία (πέρα από τα 5.500.00 ευρώ που δόθηκαν σε Δημόσιο και Ασφαλιστικούς Οργανισμούς) προερχόμενα από το σύνολο των προσωπικών μου καταθέσεων μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς-το μεγαλύτερο μέρος-και από δάνεια στα οποία έβαλα εγγύηση την προσωπική μου περιουσία που τελικά εκποιήθηκε. Έτσι πληρώθηκαν και οι μισθοί έντεκα μηνών...
Αν δεν πίστευα στην σωτηρία της εταιρίας δεν θα ήμουν ηλίθιος να προχωρήσω σε αυτή την κίνηση γι" αυτό θεωρώ συκοφαντία τα λεγόμενα ότι ήξερα για το επερχόμενο τέλος. Πρόκειται για βαριά συκοφαντία που πλήττει και την νοημοσύνη του κάθε ανθρώπου. Απορώ γιατί κάποιοι πρώην εργαζόμενοι της εταιρίας που μετέφεραν επιταγές από τη τράπεζα με λεφτά από τον προσωπικό μου λογαριασμό προς την ΙΜΑΚΟ δεν το λένε καθόλου,σαν να μην συνέβη ποτέ. Οι υπογραφές πάντως υπάρχουν....
Όσο για κάποιους γραφικούς σε διάφορα social media που από την μια μεριά με κανιβαλίζουν και πανηγυρίζουν για την πτώχευσή μου και από την άλλη «κλαίνε» για τους εργαζόμενους τι να πω; Σε αυτούς μόνο ένας πολύ καλός ψυχίατρος μπορεί να δώσει απάντηση...
Στο μέτρο των δυνατοτήτων μου θα προσπαθήσω να ικανοποιήσω τον οποιονδήποτε εθίγη από την πτώχευση της ΙΜΑΚΟ μιας και απ" όσο γνωρίζω βρισκόμαστε σε διαδικασία πώλησης των περιουσιακών της στοιχείων...»
«Όσον αφορά την προσπάθεια εκποίησης μέσω της πτωχευτικής διαδικασίας τίτλων, μετοχών και άλλων περιουσιακών στοιχείων της ΙΜΑΚΟ, που από τον νόμο το αντίτιμο πηγαίνει καταρχήν στους εργαζομένους θέλω να πω ότι αυτή μπλοκαρίστηκε επί μακρό χρονικό διάστημα, και επανειλημμένα από τους εκπροσώπους των εργαζομένων με τη δικαιολογία κάθε φορά ότι ήταν χαμηλή η αποτίμησή τους...
Αποτέλεσμα είναι να ακυρώνεται διαρκώς η εκποίηση, να απαξιώνεται με το χρόνο η εμπορική αξία των περιουσιακών στοιχείων και να απομακρύνονται οι ενδιαφερόμενοι. Υπάρχουν επιχειρηματίες του κλάδου που μπορούν να το επιβεβαιώσουν.
Δικό μου συμφέρον αλλά και συμφέρον των εργαζομένων θα ήταν η εκποίηση να γίνει σε όσο υψηλότερη τιμή γίνεται. Νομίζω ότι αυτό είναι εύκολα κατανοητό και από μη έχοντες οικονομικές γνώσεις. Όμως κάποιοι έπεσαν θύματα κακών συμβούλων, ή άγνοιας, για ανεξήγητους για μένα λόγους... Για να το κάνω πιο κατανοητό άλλο να πουλάς τον τίτλο ενός ζωντανού περιοδικού σε 6 μήνες και άλλο σε 2-3 χρόνια, και μάλιστα σε ένα κλάδο και μια οικονομία που συνεχίζουν να βυθίζονται. Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας, γιατί όλα τα άλλα είναι αιτιολογίες για τη δημιουργία, εις βάρος μου, εντυπώσεων. Ουδείς ψυχολογικός εκβιασμός μπορεί να δημιουργήσει εκ νέου περιουσία ως εκ θαύματος, ώστε να τη διανείμω, δυστυχώς».