Μέσα μου ενυπάρχουν όλα τα φθηνά και τα ακριβά. Τις δοσολογίες παλεύω. Με το που έπιασα στα χέρια μου ένα ενημερωτικό, εξαιρετικά προσεγμένο έντυπο, του εφοπλιστή Νίκου Πατέρα, που αφορούσε τη βάφτιση 4 νέων πλοίων του, με ονόματα Ελλήνων ποιητών παράλληλα με την επιλογή 4 αντιστοίχως ποιημάτων.... Κωνσταντίνου Καβάφη- Ιθάκη, Οδυσσέα Ελύτη-, γράφει στο protagon.gr η Ρέα Βιτάλη.Το θαλασσινό τριφύλλι, Κωστή Παλαμά-Πάει το ταξίδι, Γεωργίου Σεφέρη-«Επί σκηνής» Δ΄ αρχικά ξεπετάχτηκε όλη μου η ειρωνεία.
Έρμε Καβάφη, από τα λεωφορεία στα καράβια σε πάνε οι σύγχρονοι, ως περιφορά επιταφίου. Μετά ξεφύλλισα το εν λόγω έντυπο. Στην πρώτη σελίδα φωτογραφία του Διαμαντή Πατέρα, πατέρα του Νίκου, γεννηθείς το 1933 και παράπλευρα το αγαπημένο του ποίημα «Όσο μπορείς»... «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες... στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία». Ενδιαφέρουσα επιλογή για εφοπλιστή. Στην επόμενη σελίδα κοντοστάθηκα στο εξής «Κατόπιν επιθυμίας του Ομίλου για την οικονομική ενίσχυση της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος, τα 4 πλοία κατέπλευσαν στο λιμάνι του Πειραιά το καλοκαίρι του 2013 όπου πραγματοποιήθηκαν ουσιαστικές τεχνικές αναβαθμίσεις, επισκευές και επιθεωρήσεις, συμπεριλαμβανομένου του δεξαμενισμού». Στην τελευταία σελίδα αναμέτρησα διαβάζοντας. «Ο όμιλος Ν. Δ. Πατέρα προσφέρει αξιόπιστες υπηρεσίες στη Ναυτιλία εδώ και πέντε γενεές. 1870-2013». 1870, για φαντάσου! Αυτά τα άτιμα ελληνικά διαόλια. Τα θηρία! Τα μυαλά. Τα αυτοδημιούργητα. Τα μπολιασμένα με πείσμα, με θάρρος και θράσος, με εξυπνάδα και μπαγαποντιά, με εργατικότητα, με όνειρα. Πού δεν έφτασε η χάρη τους! Ποια κορφή θάλασσας, δεν κατέκτησαν!
Από μαρτυρίες, στήνω με τη φαντασία τον Ωνάση, νέον και άγνωστο μεταξύ αγνώστων, σε ένα στενό του Μπουένος Άιρες, να επενδύει όλα τα λεφτά της τσέπης και των πρώτων οικονομιών του, σε ένα καλοραμμένο κοστούμι. Φαντάσου τι μονοπάτι πήρε το μυαλό του! Τι έθεσε ως απολύτως απαραίτητο. Μόνο μ΄ ένα καλοραμμένο κοστούμι, ως μαγιά, γνώριζε ότι μπορούσε να διεισδύσει ο άνθρωπος παντού (τουλάχιστον τότε). Στήνω τον καπετάν Λάτση, στην προκυμαία της Ύδρας με το «Νεράιδα» δεκαετία '60, να κόβει εισιτήρια ο ίδιος, για τον κόσμο που θα μετέφερε και να φωνάζει «για περάστε» και προφανώς να βρίζει τους αργοπορημένους. Ονόματα που ταξίδεψαν την πατρίδα στα πέρατα της οικουμένης. Νησιά που ζούσαν από θαλασσινές αιμοδοσίες έχει αίμα η θάλασσα κάτω από το μπλε της. Οικογένειες που περίμεναν «κανένα νέο από τα ξένα», γυναίκες που στέγνωναν στην προσμονή, κρεβάτια διπλά με ένα μαξιλάρι μόνο χαλασμένο, παιδιά που έβγαιναν φωτογραφία με το παλτό που έστειλε ο καπετάνιος πατέρας και έγραφαν στο πίσω μέρος οι μάνες. (Τι ωραίες ιστορίες μου έχει διηγηθεί το φιλαράκι μου Ευάγγελος Κοντογιώργης ο Ανδριώτης!) «Σεβαστέ μου πατέρα, σας ευχαριστώ για το παλτό που μου αποστείλατε. Σας στέλνω τους βαθμούς μου για να καμαρώσετε τον υιό σας».
Χρόνια να δει τον πατέρα του! Αφηρημένη η έννοια «πατέρας»! Έλληνας και θάλασσα. Έλληνες εφοπλιστές. Έλληνες καπεταναίοι και πληρώματα. Τα διαόλια της θάλασσας. «Δώστε μας πίσω το Bayswater να σας δώσουμε πίσω την Κύπρο» φέρεται ότι είπε αστειευόμενος ο Τσώρτσιλ στην ελληνική εφοπλιστική παροικία του Λονδίνου. Τα αιώνια διαόλια! Κι ας έχει αλλάξει η εικόνα του εφοπλισμού βέβαια στα χρόνια κι ας εισέβαλαν και «φθηνοί» και καραψωνισμένοι, ωστόσο διαόλια.
Να σας δώσω μερικά στοιχεία. 3.185 πλοία χωρητικότητας 202,19 εκατ. τόνων κατατάσσουν την Ελλάδα στην πρώτη θέση διεθνώς. Στόλος με ελληνική σημαία 5ος στη διεθνή κατάταξη και πρώτος στην Ε.Ε (σε τονάζ). 14,33% της παγκόσμιας ναυτιλίας σε τονάζ ελέγχεται από Έλληνες εφοπλιστές. Πρώτοι σε παραγγελίες νέων πλοίων.
Βλέπω ήδη τα μάτια σας να μικραίνουν καχύποπτα... τι την έπιασε τη Βιτάλη; Τι συμφέροντα προσδοκά από τον ύμνο στον εφοπλισμό; Βλέπω τη σφαίρα έτοιμη να με σημαδεύει. Δεν πληρώνουν φόρους! Ωρύεστε. Να σας το περπατήσω; Είναι η μόνη κοινωνική ομάδα που δεν κατάφερε το ελληνικό κράτος να βάλει το χέρι του στις τσέπες τους. Δεν τους έκανε ποτέ «δικούς του». Δεν βρήκε τρόπο να μπερδευτεί στα επαγγελματικά τους πόδια. Και είναι η μόνη κοινωνική ομάδα, που επιπλέει, κατέχοντας πάντα μια από τις πρώτες θέσεις στον παγκόσμιο χάρτη. Είναι αυτοί που εθελοντικά προσέφεραν 180.000.000 εκατομμύρια ευρώ στην κρίση. Και χωρίς «φορολόγηση», το ναυτιλιακό συνάλλαγμα, προσφέρει 15.418.000 που αντιστοιχεί στο 6,72 του ΑΕΠ. Να' ναι τυχαίο; Κρατικά απεξαρτημένοι και αυτόνομοι, συνηθισμένοι σε φουρτούνες και νηνεμίες. Οικονομικά μάμαλα και αντιμάμαλα.
Πείτε ό,τι θέλετε. Θα' θελα να 'ημουν στη θέση τους και όχι ως πόρνη στο λιμάνι να παραδίδω τις εισπράξεις των κόπων μου, σε χέρια ή ανίκανων ή απατεώνων. Για να βουλιάζουν τις εισπράξεις σε πάτους άπατους. Εσείς δεν θα θέλατε;
Υ.Γ.: Το ταμείο των ναυτικών, το ΝΑΤ, το πλέον εύρωστο και υγιές, με οικονομίες δακρύων, νοσταλγίας, ξενιτιάς, κόπου, αλμύρας Ταμείο Ναυτικών. Το ξέσκισε με τη μία, το σοσιαλιστικό μας τότε κράτος! Έβαλε το χεράκι του, κι έδειξε «Ιθάκες» τι σημαίνουν.