Τι έγινε; Τι πήγε στραβά; Υπάρχει ελπίδα να ξεφύγει η Ελλάδα από την κρίση; Ο Γάλλος Μάρτινς Χιρς, πρόεδρος της Υπηρεσίας Εθελοντικής Δράσης Πολιτών και πρώην Υπατος Αρμοστής για δράσεις αλληλεγγύης και καταπολέμησης της φτώχειας, μιλάει στο «Παρατηρητήριο για την Κρίση» του ΕΛΙΑΜΕΠ και η ανάλυσή του είναι ψύχραιμη και ουσιαστική.
Αν και δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη οδός που οδήγησε την Ελλάδα στα πρόθυρα του γκρεμού, ο κ. Χιρς δίνει τη δική του εκδοχή: « Απ' ότι φαίνεται ένα μέρος του πλούτου ήταν τεχνητό. Αυτό συμβαίνει μερικές φορές και στη Γαλλία, όπου υπάρχει ένα πολύ γενναιόδωρο κοινωνικό σύστημα, το οποίο εν μέρει χρηματοδοτείται μέσω χρέους, επομένως κάποια στιγμή μπορεί να έχουμε πρόβλημα. Όπως το βλέπω εγώ, δεν πρόκειται για αμιγώς Ελληνικό σύνδρομο, αλλά μάλλον είναι κάτι που συνέβη στην Ελλάδα επειδή για διάφορους λόγους επρόκειτο για μια χώρα περισσότερο ευάλωτη. Η ιστορία της χώρας είναι διαφορετική από τις άλλες χώρες.
Είχαμε μια οικονομία με ραγδαία ανάπτυξη, η οποία επέτρεψε τη δημιουργία δημοσίων υπηρεσιών, έπειτα είχαμε μια περίοδο χαμηλής ανάπτυξη, οπότε και είχαμε ορισμένες δυσκολίες αλλά οι περισσότερες οικονομίες συνέκλιναν. Όταν χτύπησε η κρίση όμως, η οποία πυροδοτήθηκε από τα γεγονότα στις ΗΠΑ –αν και θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πυροδοτηθεί από κάποιο άλλο γεγονός- οδηγηθήκαμε σε ύφεση με τις συνέπειες που βλέπουμε σήμερα. Άρα αν το δει κανείς μακροπρόθεσμα, η αποτίμηση των τελευταίων δεκαετιών στο σύνολό της ενδέχεται να είναι θετική, αλλά ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο».
Μεγάλη κουβέντα γίνεται, εντός της Ε.Ε. για το πώς θα ανακοπεί η πτωτική πορεία των οικονομιών και ιδιαιτέρως της ελληνικής. Ο κ. Χιρς αναφέρει: «Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ζητούν από τις χώρες να περικόψουν τις δημόσιες δαπάνες τους. Δεν έχω πεισθεί ότι αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην αποτελεσματικότητα των δημοσίων δαπανών. Ακόμη και σε χώρες με υψηλά επίπεδα δημοσίων δαπανών, θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο διάλογος δεν θα επικεντρωθεί στη μείωση των δημοσίων δαπανών, αλλά πολύ περισσότερο στο πώς θα καταστήσουμε αυτές τις δαπάνες αποδοτικές».
Από την άλλη, τα επίπεδα φτωχοποίησης μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, αυξάνονται δραματικά. Αναζητούνται, λοιπόν, τρόποι που θα ανατρέψουν το συγκεκριμένο κοινωνικό φαινόμενο. ΟΙ Μάρτιν Χιρς επισημαίνει: « Η καταπολέμηση της φτώχειας απαιτεί μια στρατηγική, η οποία δεν θα αποτελείται από ένα και μόνο μαγικό εργαλείο. Έγκειται στον συνδυασμό διαφορετικών εργαλείων. Για παράδειγμα, όσον αφορά την ανεργία των νέων, δεν μπορείς να επιδοτήσεις την εκπαίδευση και μόνο, ή να επιδοτήσεις μόνο τις θέσεις του δημόσιου τομέα, κ.ο.κ. Χρειάζεται να συνδυάσεις διάφορα εργαλεία και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη φτώχεια. Εάν θέλεις να αντιμετωπίσεις το ζήτημα της φτώχειας, χρειάζεσαι μια γενική στρατηγική για την ανάπτυξη, επίσης χρειάζεται να λάβεις υπόψη τι πληρώνουν οι πολίτες, επειδή μερικές φορές οι φτωχοί πληρώνουν περισσότερο και δημιουργούνται παρενέργειες στις τιμές της αγοράς. δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει μια ενιαία συνταγή, δεν υπάρχει τέτοια συνταγή πουθενά στον κόσμο και το ξέρω από πρώτο χέρι, επειδή ήμουν επικεφαλής σε τέτοια προγράμματα, γνωρίζω ότι σε μερικούς τομείς τα καταφέραμε και σε κάποιους άλλους, όχι. Ουσιαστικά προσπαθούμε να διατηρήσουμε τα ίδια επίπεδα φτώχειας μέσα από την αύξηση των δημοσίων δαπανών».