Μετά την επανένωση της Γερμανίας, η Κορέα αποτελεί την πιο διαιρεμένη χώρα στον κόσμο με πολλές οικογένειες να ζουν στη σκιά των αναμνήσεων. Πριν από λίγους μήνες, όταν η σχέση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας βελτιώθηκαν μετά από πέντε μήνες πολιτικής έντασης, η Βόρεια Κορέα πρότεινε μια τελετή επανένωση των οικογενειών που έχουν χωριστεί από τον πόλεμο της Κορέας.
Στη συνέχεια όμως η τελετή ακυρώθηκε απότομα, απογοητεύοντας τις οικογένειες που περίμεναν πως και πως την επανασύνδεση. Έτσι χωρισμένες οικογένειες εξακολουθούν να ζουν με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα ξαναδούν τους αγαπημένους τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προσμονής αποτελεί το Geoje, ένα απομακρυσμένο νησί στη Νότια Κορέα, όπου 18 ψαράδες απήχθησαν από τη Βόρεια Κορέα ενώ ψάρευαν, το Δεκέμβριο του 1972. Σαράντα ένα χρόνια αργότερα, ελάχιστες πληροφορίες έχουν έρθει στο φως για το πώς απήχθησαν και που βρίσκονται οι σύζυγοι και οι γιοι αυτού του νησιού.
Το νησί αυτό ήρθε στο φως της δημοσιότητας, όταν ο 68χρονος Jeon - Wook pyo που απήχθη πριν από 10 χρόνια, δραπέτευσε από τη Βόρεια Κορέα και επέστρεψε στη Νότια Κορέα πριν από λίγους μήνες.
Το συγκλονιστικό είναι πως οι γιαγιάδες και οι μανάδες αυτού του νησιού περιμένουν ακόμα τους αγαπημένους τους να γυρίσουν.
H 82άχρονη Kim Jeom-sun έχασε το σύζυγό της όταν απήχθη το 1972. Είναι πλέον μια γιαγιά που ζει σε ένα σπίτι 10 τετραγωνικών. Όπως αναφέρει «Περίμενα μέχρι τώρα, ακόμα κι αν πέθανε στη Βόρεια Κορέα εγώ εξακολουθώ να τον περιμένω».
Η 82άχρονη Ok Chul-soon, έχασε επίσης τον άντρα της που τότε ήταν καπετάνιος σε πλοίο. Συνέχισε να ζει στο νησί περιμένοντας τον για χρόνια. Έκανε αίτηση για επανένωση και αγόρασε μια χρυσή αλυσίδα για τον άντρα της όταν ένα μήνα αργότερα έλαβε μια επιστολή πως ο άντρας της ήταν νεκρός.
Η 88άχρονη Park Gyu-soon, έχασε τους δυο γιους της στην απαγωγή του 1972. Κατάφερε να συναντήσει τον ένα της γιο το 2003 αλλά δεν τον έχει ξαναδει από τότε. Είναι παντρεμένος με παιδιά και ζει στη Βόρεια Κορέα. Δεν πιστεύει πως θα τον ξαναδει ποτέ και ζει με τις φωτογραφίες του.
Οι αμυδρές μνήμες της απαγωγής εξακολουθούν να παραμένουν στην καρδιά των γιαγιάδων, ακόμα και μετά από 41 χρόνια.