Ο Μάο Τσε Τουνγκ ήταν ο ιδρυτής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Πέθανε το 1976. Αλλά η παρουσία του παραμένει ζωντανή και αισθητή σε ένα μικρό χωριό. Το Νανγιεκούν, μία από τις τελευταίες μαοϊκές κοινωνίες, μία περιοχή όπου ο χρόνος έχει σταματήσει.
Είτε βρέχει, είτε έχει λιακάδα, κάθε ημέρα στις 6.15 το πρωί ο αέρας γεμίζει με τραγούδια που υμνούν τον ηγέτη της Κίνας. Στους άδειους δρόμους, από μεγάφωνα σε κάθε κολόνα ακούγονται και «ξεσηκώνουν» τους κατοίκους του χωριού που αρνείται να αφήσει τη μνήμη του Μάο Τσε Τουνγκ να πεθάνει.
Το BBC βρέθηκε εκεί και περιγράφει το Νανγιεκούν ως ένα μέρος που ο χρόνος δεν σταμάτησε απλά, πήγε προς τα πίσω κιόλας. Οι ύμνοι για την Ανατολή που γίνεται κόκκινη, τον ήλιο που υψώνεται και τον ηγέτη που αναζητά την ευτυχία του λαού του είναι τραγούδια που όλοι οι μεσήλικες Κινέζοι αναγνωρίζουν από την παιδική τους ηλικία. Εδώ, τα μαθαίνουν και οι μικρότεροι.
Οταν οι διάδοχοι του Μάο έδωσαν πίσω στους αγρότες τη γη που ανήκε ως τότε στο κράτος, στη δεκαετία του '80, οι κάτοικοι του συγκεκριμένοι χωριού πείστηκαν να ξαναδώσουν τα χωράφια τους στην κοινότητα και να συνεχίσουν να λειτουργούν όπως έως εκείνη τη στιγμή. Μάλιστα, γέμισε και με περισσότερους κατοίκους από όσους είχε την εποχή του Μάο.
Οι παράγκες αντικαταστάθηκαν από οικοδομικά συγκροτήματα, μία παραδοσιακή κινέζικη αψίδα τοποθετήθηκε στην είσοδο του χωριού, ενώ στη μεγάλη πλατεία του υπάρχει ένα άγαλμα του Μάο και αφίσες του Μαρξ, του Λένιν και του Στάλιν. Και βέβαια, παντού σημαίες.
Το χωριό διαθέτει εφημερίδα και ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος ξυπνά καθημερινά τους κατοίκους με τα τραγούδια του Μάο. Το τηλεοπτικό κανάλι προβάλει ανάλογες εορταστικές εκδηλώσεις από το παρελθόν.
Μία νεαρή γυναίκα, που μετακόμισε εκεί όταν παντρεύτηκε έναν ντόπιο, λέει πως της αρέσει η ήσυχη ζωή σε σχέση με την πολυκοσμία των πόλεων που δεν απέχουν πολύ. Στο Νανγιεκούν τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα. Κυκλοφορούν μόνο μερικά σκούτερ και κάποια τρίκυκλα.
Το μέρος είναι απλό, καθαρό, χωρίς διαφημιστικές πινακίδες, αν και υπάρχουν παντού μπάνερ με σλόγκαν του Μάο. Ο βασικός μισθός είναι χαμηλός. Σχεδόν 32 δολάρια το μήνα. Αλλά τα μέλη της κοινότητας δεν πληρώνουν ενοίκιο, ενώ τα βασικά είδη διατροφής και η εκπαίδευση επίσης παρέχονται δωρεάν.
Βέβαια, μία επίσκεψη στα διαμερίσματα προδίδει πως οι κάτοικοι δεν στερούνται τα τεχνολογικά επιτεύγματα των τελευταίων δεκαετιών. Τηλεοράσεις με επίπεδες οθόνες, φούρνοι μικροκυμάτων και ηλεκτρονικά ημερολόγια φιγουράρουν μέσα σε αυτά. Μόνο που οι τηλεοράσεις υψηλής ευκρίνειας μεταδίδουν ιστορικά αφιερώματα για τον Μάο και τα ημερολόγια ψηφιακά πορτρέτα του ιστορικού ηγέτη.