«Τρεχάτε ποδαράκια μου!». Αυτή είναι η καθημερινότητα εκατοντάδων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι, ενόψει της αξιολόγησης και υπό την απειλή ένταξής τους σε καθεστώς κινητικότητας, επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο για γνώση και προθυμία για περαιτέρω επιμόρφωση.
Δεκάδες φροντιστήρια προσφέρουν «πακέτα» με βιντεομαθήματα, λυμένα SOS θέματα και έτοιμες εργασίες έναντι αδράς αμοιβής. «Αφορά κατεξοχήν όσους έχουν διοριστεί πριν από το 1994 και μάλιστα άνευ πτυχίου» αναφέρει άνθρωπος του χώρου στην εφημερίδα «Καθημερινή».
«Συνωστισμός» παρατηρείται σε λογής - λογής εκπαιδευτικά σεμινάρια, συχνά άσχετα με το αντικείμενο εργασίας του κάθε υπαλλήλου, τα οποία, ωστόσο, προσφέρουν τα πολυπόθητα μόρια για τη μακροημέρευσή του στο Δημόσιο.
Αντίστοιχα, όσοι δεν υπήρξαν στο παρελθόν λάτρεις των πτυχίων, σπεύδουν τώρα να πιστοποιήσουν τις γνώσεις που ήδη έχουν, κυρίως σε επίπεδο γλωσσομάθειας ή χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών. Οσοι πάλι παραμέλησαν να ολοκληρώσουν κάποιον κύκλο σπουδών, σπεύδουν να τακτοποιήσουν την εκκρεμότητα, ενώ όσοι έχουν τη δυνατότητα εγγράφονται σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημόσιου πανεπιστημίου, ακόμα και έναντι αντίτιμου (μια μέση τιμή είναι 7 με 8.000 ευρώ για δύο έτη).
Ψηλά στις προτιμήσεις όσων διαθέτουν το φτωχότερο βιογραφικό βρίσκεται -λόγω ευελιξίας- το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, από όπου μπορούν να αποκτήσουν το πολυπόθητο «χαρτί», που θα τους καταστήσει ισότιμους με πολλούς άλλους συναδέλφους τους.
Ενδεικτικό, άλλωστε, της μεγάλης ζήτησης είναι και η σταδιακή αύξηση των εισακτέων, όπως φαίνεται από τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία: την ακαδημαϊκή χρονιά 2000-2001 διατίθονταν 4.950 θέσεις, 2.550 σε προπτυχιακά προγράμματα και 2.400 σε μεταπτυχιακά προγράμματα, του χρόνου (2014-2015) θα διατεθούν συνολικά 10.000 θέσεις σπουδών.
Υπενθυμίζουμε πως η αρχική φιλοσοφία του Ανοικτού Πανεπιστήμιου ήταν να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία να σπουδάσουν ενήλικοι εργαζόμενοι, εξ ου και το πρόγραμμα σπουδών είναι «κομμένο και ραμμένο» στις ανάγκες τους, αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία τής εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.