Την στιγμή που η Ελλάδα προσπαθεί εναγωνίως να πείσει τους δανειστές της και κυρίως τις αγορές, πως το πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι προϊόν λογιστικών αλχημειών αλλά το πρώτο πραγματικό φως στην άκρη του τούνελ, η εθνική τράπεζα και κορυφαία τράπεζα του τόπου μοιάζει να εφαρμόζει ένα είδος μαθηματικών που δημιουργούν απορίες. Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που συνδέουν τα δημιουργικά μαθηματικά του deal της «Πανγαίας» με την τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων της τράπεζας ενόψει της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων της Black Rock.
Αυτό υποστηρίζουν άνθρωποι του χώρου, αναφορικά με το πολυδιαφημισμένο deal της Εθνικής Τράπεζας με την Ισραηλινών συμφερόντων εταιρεία Invel για την Πανγαία. Δηλαδή την θυγατρική εταιρεία της Εθνικής που κατέχει και διαχειρίζεται την ακίνητη περιουσία της τράπεζας η οποία και είναι της τάξεως των 950 εκατ. ευρώ περίπου.
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και να γίνει όσο το δυνατόν πιο κατανοητό το παρασκήνιο που εξελίχθηκε, πρέπει να θυμίσουμε πως η πρώτη δημοσιοποίηση της επίμαχης συμφωνίας έγινε κατά το τελευταίο ταξίδι του Πρωθυπουργού στο Ισραήλ.
Εκείνη την φορτισμένη γενικότερα χρονική στιγμή, το νέο για deal 500 εκατ. ευρώ μεταξύ της Εθνικής και του Ισραηλινού-και αμφιλεγόμενου κατά τον διεθνή τύπο- κροίσου Beny Steinmetz μέσω της εταιρείας συμφερόντων του Invel, ακούστηκε στους οικονομικούς και χρηματιστηριακούς κύκλους της Αθήνας ως μια ισχυρότατη ψήφος εμπιστοσύνης, ενώ το χρηματιστήριο «πανηγύρισε» την είδηση.
Κανείς δεν σκέφτηκε να αναζητήσει τις λεπτομέρειες του deal και όλοι θεώρησαν βάση των πρώτων λιτών ανακοινώσεων πως η ΕΤΕ συμφωνεί να πουλήσει το 50% ή κάτι περισσότερο, της Πανγαία για 500 εκατ. ευρώ, ταυτόχρονα θα υπήρχε και εκατέρωθεν εισφορά ακινήτων «φιλέτων», όπως επίσης και ότι ως αποτίμηση της αξίας της εταιρείας, θα λαμβάνονταν υπόψη αυτή του 2008 και όχι η τρέχουσα.
Αποτέλεσμα θα ήταν η τράπεζα να ενισχύσει αυτόματα τα λεγόμενα εποπτικά της κεφάλαια και θα έπαιρνε ανάσες από την πίεση που δέχεται ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα από ένα ασφυκτικό εποπτικό σύστημα που περιλαμβάνει τους ελέγχους της Black Rock, τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού DG Comp και φυσικά την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Πολύ καλό για να είναι αληθινό...
Στο τέλος της ημέρας ωστόσο αποδείχτηκε πως τα πράγματα δεν ήταν τόσο ιδανικά για την Εθνική μια και η οριστική συμφωνία εμπεριέχει ορισμένες εξαιρετικού ενδιαφέροντος «λεπτομέρειες».
Όπως για παράδειγμα πως η Invel αποκτά το 66% των μετοχών της Πανγαία έναντι συνολικού τιμήματος 653 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων όμως τα 73,5 εκατ. ευρώ θα αποτελούν εισφορά εις είδος (ακίνητα), και από τα υπόλοιπα 580 τα 418,5 εκατ. ευρώ θα τα δανειστεί. Με την διάφορα πως το δάνειο αυτό θα το λάβει η Invel από την ίδια την Εθνική και σαν να μην έφτανε αυτό η αγορά έμεινε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα με το στόμα ανοιχτό, όταν ενημερώθηκε πως το επιτόκιο με το οποίο δανείζεται ο αγοραστής είναι της τάξεως του 3%...
Με άλλα λόγια η Invel βάζει από την τσέπη της μόλις 160 εκατ. ευρώ, δανείζεται από τον ίδιο τον πωλητή το μεγαλύτερο μέρος του τιμήματος με επιτόκιο που δεν απολαμβάνουν ούτε οι πολυεθνικοί όμιλοι με βαθμολογία «ΑΑΑ» και όπως γίνεται πλέον εύκολα κατανοητό, δικαίως η οικονομική πιάτσα της Αθήνας κάνει περίεργους συνειρμούς.
Συνειρμοί που τροφοδοτούνται από επιπλέον ενδιάμεσα όσο και περίεργα γεγονότα, όπως η παραίτηση του μέλους του Συμβουλίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ο οποίος αρνήθηκε να συναινέσει με την δομή της συμφωνίας.
Ή την τροποποίηση που έγινε την τελευταία στιγμή και αφαίρεσε την υποχρέωση της ΕΤΕ να εισφέρει στην Πανγαία το Μέγαρο Καρατζά, απόφαση που κατά ένα περίεργο τρόπο αποδέχτηκε η Invel, πάρα του ότι η ίδια διατηρεί την ανάλογη δική της υποχρέωση εισφοράς ακινήτων στην Ιταλία.
Τι υποστηρίζει η Εθνική
Από την πλευρά της η Εθνική υποστηρίζει πως δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό και θεωρεί πως μόνο όφελος θα έχει με πρώτο άμεσο αποτέλεσμα την βελτίωση του δείκτη φερεγγυότητας της στο 9,5% με την σημείωση πως το κατώτερο όριο από την Τράπεζα της Ελλάδος είναι το 9%.
Τέλος αναφορικά με τον αρχικό χαρακτηρισμό «λογιστικό τρικ», αυτός πηγάζει από τον νόμο που επιτρέπει στην ΕΤΕ, ενώ κατέχει μειοψηφικό ποσοστό 34%, να ενοποιεί το 100% της Πανγαία στον ισολογισμό της και ας μην της ανήκει εξολοκλήρου, από την στιγμή που θα διατηρήσει το μάνατζμεντ για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό με το deal με την διαφορά πως δεν πρόκειται για deal αλλά για «επιχειρηματική εξυπηρέτηση» και αυτού του είδους οι εξυπηρετήσεις συνήθως δεν γίνονται για το θεαθήναι.