Ησυχα, ανώδυνα, την ώρα που κοιμόταν, έφυγε από τη ζωή η Νομπελίστρια και σπάνια συγγραφέας Ντόρις Λέσινγκ σε ηλικία 94 ετών, προκαλώντας συγκίνηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Γεννημένη στο Ιράν από γονείς Βρετανούς, υπήρξε καθοριστική αγωνίστρια για τα δικαιώματα των ανθρώπων, για την πάταξη της αποικιοκρατίας, αλλά για τη θέση των γυναικών, χωρίς να διστάσει να μιλήσει και για τις υπερβολές και τα δεινά του φεμινισμού.
Κατά τη διάρκεια του βίου της έγραψε 50 βιβλία, πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2007 (ήταν η γηραιότερη κάτοχος του βραβείου) και υπήρξε σύμβολο ανεξαρτησίας και αντίστασης. "Έφυγε γαλήνια στην κατοικία της στο Λονδίνο νωρίς σήμερα το πρωί» δήλωσε ο ατζέντης και φίλος της Τζόναθαν Κλόους. «Ήταν μια υπέροχη μυθιστοριογράφος με γοητευτικό και πρωτότυπο πνεύμα. Ήταν προνόμιο να εργάζεται κανείς μαζί της και θα μας λείψει πάρα πολύ» πρόσθεσε.
Η Λέσινγκ γεννήθηκε στο Κερμανσάχ της Περσίας, του σημερινού Ιράν, στις 22 Οκτωβρίου 1919. Ο πατέρας της, που είχε μείνει ανάπηρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν υπάλληλος στην Αυτοκρατορική Τράπεζα της Περσίας. Η μητέρα της ήταν νοσοκόμα. Οταν ήταν έξι χρονών η οικογένειά της μετακόμισε στη Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε) για να ασχοληθεί με την αποδοτική τότε καλλιέργεια καλαμποκιού. Ο πατέρας της αγόρασε χιλιάδες εκτάρια, όμως τελικά χρεοκόπησε αφού δεν ήρθαν ποτέ οι αποδόσεις που περίμενε.
Η μητέρα της φρόντιζε η μικρή Ντόρις να έχει αμέτρητα βιβλία για να μην πλήττει στην βρετανική αποικία.. «Διάβαζα συνεχώς» είχε πει για τα χρόνια της στη Ροδεσία. Αργότερα μπήκε οικότροφος σε θρησκευτικό σχολείο, το οποίο εγκατέλειψε οριστικά στα 14 χρόνια της για να εργασθεί ως νταντά και στη συνέχεια ως τηλεφωνήτρια.
«Στοιχειωμένη» από την παιδική ηλικία της στην αποικιοκρατούμενη Αφρική, καθοδηγημένη από την πολιτική και αντιρατσιστική στράτευσή της, παρήγαγε ένα εκλεκτό έργο, που εκτείνεται από τα επικά μυθιστορήματα ώς την επιστημονική φαντασία, περνώντας και από το θέατρο.Το 1949 -ύστερα από δύο διαζύγια- εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο με τον γιο της και εργάσθηκε ως γραμματέας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, τα βιβλία της άρχισαν να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.
«Το Χρυσό Σημειωματάριο» (The Golden Notebook), το γνωστότερο από τα βιβλία της που εκδόθηκε το 1962, αφηγείται την ιστορία μιας επιτυχημένης συγγραφέα η οποία κρατάει το ημερολόγιό της σε τέσσερα διαφορετικά σημειωματάρια: ένα μαύρο για το λογοτεχνικό έργο της, ένα κόκκινο για τις πολιτικές δραστηριότητές της, ένα μπλε στο οποίο προσπαθεί να βρει την αλήθεια μέσω της ψυχανάλυσης και ένα κίτρινο για την ιδιωτική της ζωή. Σ' ένα πέμπτο, «το χρυσό σημειωματάριο», επιχειρεί τη σύνθεση της ζωής της.