Στη παιδική ηλικία, ίσως η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου να είναι η πιο διαδεδομένη εξωσχολική δραστηριότητα. Είτε με πρωτοβουλία των γονιών, είτε με παρότρυνση των ίδιων των παιδιών, αργά ή γρήγορα οι περισσότεροι θα ασχοληθούν με τουλάχιστον ένα όργανο είτε στην προεφηβική είτε στην εφηβική τους ηλικία. Από ότι φαίνεται βέβαια, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η μουσική παιδεία αποτελεί μία από τις πρωταρχικές προτεραιότητες των γονέων, αλλά και μια από τις αγαπημένες ασχολίες των «μικρών».
Οσο απλό και να φαίνεται το γρατζούνισμα μερικών χορδών ή το πάτημα μερικών πλήκτρων, το σίγουρο είναι πως η ενασχόληση με τη μουσική έχει πολλά παραπάνω να προσφέρει από την προσωπική ευχαρίστηση που παίρνει ένας έφηβος ολοκληρώνοντας με επιτυχία ένα από τα αγαπημένα του σόλο.
Οπως αναλύουν οι Αμερικανοί επιστήμονες στο Journal of Neuroscience, οι νέοι που έχουν ασχοληθεί με κάποιο όργανο και έχουν αποκτήσει μουσική παιδεία, καταλήγουν να έχουν πολύ πιο οξεία και γρήγορη αντίληψη των ήχων από όσους δεν είχαν καμία επαφή με τη μουσική στη νεαρή τους ηλικία. Αυτό σημαίνει πως σε μια συζήτηση, ένας μουσικός πιθανότατα να είναι πιο ετοιμόλογος από κάποιον οποίος έχει παθητική σχέση με τη μουσική.
Οι Αμερικανοί επιστήμονες εξατασαν 44 ενήλικες ηλικίας 55 έως 76, μετρώντας την «ηλεκτρική δραστηριότητα» του σημείου του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τον ήχο. Αυτό που διαπίστωσαν ήταν πως οι συμμετέχοντες που είχαν τέσσερα έως δεκατέσσερα χρόνια μουσικής εκπαίδευσης είχαν ταχύτερη ανταπόκριση σε μία συζήτηση από τους συμμετέχοντες χωρίς καμία εκπαίδευση.
Οπως δηλώνει η νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Northwestern και συγγραφέας της μελέτης Νίνα Κράους: «Δεν έχει σημασία τι όργανο θα παίζει ένας νέος, σημασία έχει να παίζει μουσική. Αντίστοιχες παλιές μελέτες έχουν δείξει επίσης θετική επίδραση της μουσικής στον εγκέφαλο. Είναι καλό για τα παιδιά να μεγαλώνουν μαθαίνοντας κάποιο όργανο και αποκτώντας μουσική παιδεία.»