Για δριμύτατο «κατηγορώ» των ΗΠΑ προς την Γερμανία και τον αρνητικό της ρόλο στην ευρωζώνη κάνει λόγο το editorial των Financial Times, εξηγώντας γιατί η Αμερική θεωρεί πως το Βερολίνο σέρνει δια της βίας την Ευρώπη στη δίνη του «ιαπωνικού» αποπληθωρισμού, προκρίνοντας τη λήψη άμεσων μέτρων από την ΕΚΤ, τα οποία η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αποδεχτεί.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο, μετάφραση του οποίου δημοσιεύθηκε στο euro2day.gr:
H αμερικανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να διαλέξει καλύτερη μέρα για να επιτεθεί στην Γερμανία κατηγορώντας την ότι σπρώχνει την ευρωζώνη στην δίνη του αποπληθωρισμού. Λίγες ώρες μετά την κοινοποίηση της έκθεσης του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, που επέρριψε βαριές ευθύνες στο Βερολίνο για τα μεγάλα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών του, οι στατιστικές ανακοινώσεις έδειξαν ότι ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη μειώθηκε στο 0,7% τον Οκτώβριο, στο χαμηλότερο επίπεδο τεσσάρων ετών.
Οι ΗΠΑ σίγουρα δεν είναι σε θέση να κάνουν κήρυγμα σε καμία χώρα για την οικονομική πολιτική της. Επί εβδομάδες το Κογκρέσο φλέρταρε με μια στάση πληρωμών των ΗΠΑ, που θα ήταν πολύ επικίνδυνη για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Εκείνη η ρώσικη ρουλέτα μπορεί κάλλιστα να ξαναπαιχτεί τον Φεβρουάριο, όταν οι ΗΠΑ αναμένεται να φτάσουν και πάλι στο όριο δανεισμού τους. Αν και η ευθύνη για τον αποπληθωρισμό στην ευρωζώνη δεν ανήκει αποκλειστικά στο Βερολίνο, η ανάλυση του υπουργείου είναι ορθή και επίκαιρη.
Η αργή πορεία της ευρωζώνης προς τον «ιαπωνικού στυλ», όπως τον χαρακτηρίζουν ορισμένοι, αποπληθωρισμό, ξεκίνησε από τις χώρες που χτυπήθηκαν από την κρίση, όπου οι εταιρίες μειώνουν τις τιμές για να αντιμετωπίσουν την χρόνια υποτονική ζήτηση.
Η Γερμανία θα έπρεπε να βοηθήσει τους αδύναμους εταίρους της κατά την διάρκεια αυτής της δύσκολης μετάβασης, μειώνοντας τους φόρους. Οι Γερμανοί εργάτες θα είχαν τότε περισσότερο ρευστό να δαπανήσουν σε εισαγωγές, ορισμένες των οποίων θα προέρχονταν από την Ισπανία, την Ελλάδα και την Ιταλία. Όμως το Βερολίνο αγνοεί επιδεικτικά αυτή την συνταγή. Όπως σημειώνει το αμερικανικό υπουργείο, το 2012 το ονομαστικό πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας ήταν μεγαλύτερο από της Κίνας.
Αν και η δημοσιονομική επέκταση στην Γερμανία είναι επιθυμητή, δεν μπορεί από μόνη της να σώσει την υπόλοιπη ευρωζώνη από μια μακροχρόνια και βαθιά ύφεση. Απλά δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα να δαπανήσουν οι Γερμανοί σε διακοπές στην Ρόδο ή σε υψηλή ραπτική από το Μιλάνο. Για να σωθεί η ευρωζώνη από τον αποπληθωρισμό, απαιτούνται συντονισμένες προσπάθειες από τους θεσμούς της, αρχίζοντας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Αφότου η ΕΚΤ στήριξε το ενιαίο νόμισμα με το πρόγραμμα αγορών ομολόγων, δεν έχει κάνει πολλά για να σταματήσει την απομάκρυνση του πληθωρισμού από τον στόχο του «πλησίον αλλά υπό το 2%.» Η μείωση επιτοκίων τον Μάιο και η υπόσχεση της διατήρησης χαλαρής πιστωτικής πολιτικής μέχρι να γυρίσει η ανάπτυξη, ήταν όλο που μπόρεσε να προσφέρει η Φρανκφούρτη.
Όταν πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση της ΕΚΤ την επόμενη εβδομάδα, θα πρέπει κατευθείαν να μειώσει το βασικό επιτόκιο από 0,5% σε 0,25%. Ένας νέος γύρος από φθηνά δάνεια προς τις τράπεζες -που θα εξαρτηθούν ίσως από το πόσα θα δανείσουν οι τράπεζες στις επιχειρήσεις- θα πρέπει επίσης να συζητηθεί. Η Γερμανία δεν πρέπει να φέρει αντίρρηση. Η δυνατή ευρωζώνη συμφέρει και το Βερολίνο και όλο τον κόσμο.