Οικονομικές «τιμωρίες» στους παχύσαρκους εργαζόμενους που δεν προσπαθούν να χάσουν βάρους, επιβάλλει ποσοστό 12% των εργοδοτών στις ΗΠΑ, ενώ το 27% χρησιμοποιεί οικονομικό δέλεαρ για να τους στρέψει προς αυτή την κατεύθυνση.
Η νέα εργασιακή τακτική εκ μέρους των εργοδοτών, έχει αποκτήσει ..οπαδούς και στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η παχυσαρκία φαίνεται, πλέον, να πλήττει όχι μόνο τα όργανα του σώματος, αλλά και τα ατομικά και εργασιακά δικαιώματα, όσο και τις αρχές ηθικής και δεοντολογίας που οφείλει να προασπίζει και να διαφυλάττει κάθε ευνομούμενη κοινωνία, καθώς οι πρακτικές αυτές συνιστούν άμεση διάκριση και στιγματισμό των παχύσαρκων ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Παράλληλα, οι νέες ιατροκοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνει η αυξανόμενη επίπτωση της παχυσαρκίας τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς, καθιστούν απαραίτητη την έγκυρη ενημέρωση του γενικού πληθυσμού γύρω από τις «αλήθειες» και τους «μύθους» που την αφορούν. Κατά συνέπεια, ερωτήματα όπως «μας παχαίνουν οι δίαιτες;», «ποια είναι η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για την παχυσαρκία;», «βαριατρική ή μεταβολική χειρουργική σε παχύσαρκους διαβητικούς;» κτλ πρέπει, πλέον, να απαντηθούν με σαφήνεια.
Αυτά τόνισαν σε συνέντευξη τύπου, με αφορμή τη διεξαγωγή του 13ου Ετήσιου Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Παχυσαρκίας, του Μεταβολισμού και των Διαταραχών Διατροφής (ΕΠΑΜΕΔΙ), με θέμα «Παχυσαρκία και Μεταβολικές Διαταραχές: Διαχρονική Προσέγγιση», το οποίο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013 στην Αθήνα.
Ιδιαίτερα σημεία ενδιαφέροντος αποτελούν:
1) Ένα φαινόμενο που παρατηρείται, κυρίως, στις Η.Π.Α., και τελευταία και στην Ευρώπη, η καθιέρωση, δηλαδή, «τιμωριών» και κινήτρων από εργοδότες για τους παχύσαρκους υπαλλήλους. Τη στιγμή που το άμεσο και έμμεσο κόστος των δαπανών υγείας που σχετίζεται με την παχυσαρκία φτάνει, σε ορισμένες χώρες του δυτικού κόσμου, το 7-10% των συνολικών δαπανών, αρκετοί εργοδότες έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν οικονομικά κίνητρα για τους υπαλλήλους που διατηρούν το σωματικό βάρος τους σε «υγιή» επίπεδα.
Άλλοι «τιμωρούν» οικονομικά τους παχύσαρκους υπαλλήλους, επιβαρύνοντας, κυρίως, το ασφαλιστικό τους κόστος. Έτσι, στις Η.Π.Α. το 27% των εργοδοτών χρησιμοποιούν οικονομικά κίνητρα και το 12% «τιμωρούν» τους παχύσαρκους υπαλλήλους που δεν προσπαθούν να συμμετέχουν σε προγράμματα απώλειας βάρους.
Παράλληλα, με δεδομένο το γεγονός ότι η επίπτωση του σακχαρώδη διαβήτη, πάθησης που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παχυσαρκία, έχει σημειώσει τεράστια αύξηση τα τελευταία 50 χρόνια, φθάνοντας και σε ποσοστό μεγαλύτερο του 700%, το συνολικό κόστος περίθαλψης των ασθενών αυτών μπορεί να ανέλθει σε αστρονομικά επίπεδα.
Αν ληφθεί, μάλιστα, υπόψη ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, το 2050 ο 1 στους 3 Αμερικανούς θα έχει σακχαρώδη διαβήτη, γίνεται εύκολα αντιληπτό το μέγεθος της οικονομικής επιβάρυνσης της νόσου σε κάθε σύστημα υγείας.