Τρεις επιλογές εξετάζουν οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης σχετικά με τη συμβολή των ιδιωτών πιστωτών στο πακέτο χρηματοδότησης της Ελλάδας, σύμφωνα με έγγραφο που επικαλείται το πρακτορείο Ρόιτερ.
Οι επιλογές περιγράφονται στο έγγραφο, με ημερομηνία 16 Ιουλίου, σε μορφή πίνακα, όπου σημειώνονται οι συνέπειες που θα υπάρξουν στην πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας, στο ποσό που θα χρειασθεί να δοθεί από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ), στο αν θα χρειασθεί επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου των δανείων που θα χορηγήσει το ΕΤΧΣ και στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Οι επιλογές αυτές, σύμφωνα με το Ρόιτερ, συζητήθηκαν σε τηλεφωνική συνδιάσκεψη αξιωματούχων της Ευρωζώνης την περασμένη εβδομάδα.
Οι τρεις επιλογές είναι οι ακόλουθες:
Πρώτον, μία επαναγορά του ελληνικού χρέους και χορήγηση πιστωτικών κινήτρων (credit enhancements) από το δημόσιο τομέα.
Το έγγραφο, σημειώνει το Ρόιτερ, δεν αναφέρεται στη μορφή των κινήτρων, αλλά συνήθεις μορφές τους, προσθέτει, περιλαμβάνουν την τιτλοποίηση εσόδων, εγγυήσεις ή άλλες διασφαλίσεις ότι ο δανειστής θα πάρει πίσω τα χρήματά του. Το δημοσίευμα προσθέτει ότι πηγές της Ευρωζώνης είχαν δηλώσει ότι σε ένα από τα σενάρια που εξετάζονται, τα νέα ελληνικά ομόλογα 30ετούς διάρκειας που θα αντικαταστήσουν τα παλιά, θα μπορούσαν να βασίζονται σε τίτλους της ανώτερης δυνατής πιστοληπτικής διαβάθμισης (ΑΑΑ), για παράδειγμα τίτλους που εκδίδει το ΕΤΧΣ. Στην περίπτωση αυτής της επιλογής, το αξιόχρεο της Ελλάδας θα υποβαθμιζόταν πιθανότατα στην κατηγορία της επιλεκτικής χρεοκοπίας ή της χρεοκοπίας από τους οίκους.
Το κόστος για το ΕΤΧΣ - χωρίς να αναφέρονται συγκεκριμένα ποσά - θεωρείται ότι θα είναι ίσο με το κόστος του συνολικού πακέτου χρηματοδότησης της Ελλάδας συν το κόστος των πιστωτικών κινήτρων, το κόστος της επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων, το κόστος της επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών και το κόστος των εγγυήσεων στην ΕΚΤ, μείον τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα. Η επιλογή αυτή δεν απαιτεί τη μείωση του επιτοκίου των δανείων από το ΕΤΧΣ ή μακρύτερη χρονική διάρκειά τους. Το αποτέλεσμα όσον αφορά τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα εξαρτηθεί "από το επιτόκιο και το πιθανό κούρεμα των ομολόγων των ιδιωτών πιστωτών καθώς και το ποσό και την έκπτωση της επαναγοράς του χρέους".
Η δεύτερη επιλογή βασίζεται στην πρόταση των γαλλικών τραπεζών για αναχρηματοδότηση (rollover) του χρέους, η οποία δεν προβλέπει κίνητρα για τα νέα ομόλογα που θα αγοράσουν οι ιδιώτες. Πιθανότατα, θα οδηγήσει στην υποβάθμιση της Ελλάδας στην κατηγορία της επιλεκτικής χρεοκοπίας. Το κόστος για το ΕΤΧΣ θα είναι το κόστος του νέου πακέτου για την Ελλάδα, συν το κόστος για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών και τις εγγυήσεις στην ΕΚΤ, μείον τη συμβολή των ιδιωτών. Θα απαιτείται επίσης η μείωση του επιτοκίου δανεισμού από το ΕΤΧΣ και μεγαλύτερη ωρίμανση των δανείων του, ενώ η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα εξαρτηθεί από το πόσο θα μειωθεί το επιτόκιο και θα επιμηκυνθεί η διάρκεια των δανείων του ΕΤΧΣ.
Η τρίτη επιλογή μπορεί να βασισθεί στην επιβολή ενός φόρου στον χρηματοπιστωτικό τομέα ή σε μία αποκεντρωμένη συμφωνία, τύπου Βιέννης, με τις ιδιωτικές τράπεζες - ιδιαίτερα τις ελληνικές, οι οποίες έχουν μεγάλο χαρτοφυλάκιο ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου - για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Η επιλογή αυτή δεν είναι πιθανό να θεωρηθεί επιλεκτική χρεοκοπία, αναφέρει το έγγραφο. Το κόστος για την Ευρωζώνη θα είναι μικρότερο σε σχέση με τις δύο άλλες επιλογές, καθώς θα αποτελείται μόνο από το κόστος του πακέτου χρηματοδότησης της Ελλάδας μείον τη συμβολή των ιδιωτών.