Λίγοι πολίτες το γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι «εκμεταλλεύονται» την ύπαρξή του: ένας τεραστίων διαστάσεων πνεύμονας πρασίνου συνολικής έκτασης 970 στρεμμάτων εκ των οποίων τα 700 καλύπτονται από πευκοδάσος του είδους «χαλέπιος πεύκη», μικρά ελατάκια, και αμυγδαλιές, αλλά και καλλιεργήσιμα φυτά.
Τα υπόλοιπα 200 στρέμματα είναι γεωργικές εκτάσεις, ενώ τα ιστορικά κτίρια στο εσωτερικό του περιλαμβάνουν τις εγκαταστάσεις του Ινστιτούτου Γεωπονικών Επιστημών, τη σχολή Αναβρύτων, τη διατηρητέα έπαυλη του Ανδρέα Συγγρού και τον διατηρητέο Άγιο Ανδρέα, ναό γοτθικού ρυθμού, του οποίου η πλήρης ανακαίνιση ολοκληρώθηκε το 2007.
Χώρος ιδανικός για περιπάτους, τζόγκινγκ, πικ νικ, ποδηλατάδες, βόλτες με το σκύλο σας και πλήθος άλλων δραστηριοτήτων µέσα στον αστικό ιστό των δήµων Κηφισιάς, Αµαρουσίου και Μελισσίων, το κτήμα αποτελεί κληροδότηµα της Ιφιγένειας Συγγρού προς την τότε Γεωργική Εταιρεία Αθηνών (1926) µε σκοπό την εκπαίδευση «καλών γεωργών και κηπουρών», ενώ σήµερα τελεί υπό τη διαχείριση του Ινστιτούτου Γεωργικών Επιστηµών (ΙΓΕ), φορέα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων.
Το 1921, με βάση τα οριζόμενα στη διαθήκη της Ιφιγένειας Συγγρού, το ομώνυμο Κτήμα κληροδοτήθηκε στην τότε Ελληνική Γεωργική Εταιρεία, προκειμένου να ιδρυθεί σχολή κηπουρικής, πτηνοτροφίας, μελισσοκομίας, σηροτροφίας, και κτηνοτροφίας με αποστολή την εκπαίδευση «καλών γεωργών και κηπουρών». Πρώτος ιδιοκτήτης του Κτήματος φέρεται ο Βρετανός αρχαιολόγος Stin,, ο οποίος σκόπευε να πραγματοποιήσει σε αυτό ανασκαφές.
Μετά το πέρας αυτών, ο Stin πώλησε το Κτήμα στον συμπατριώτη του – επίσης αρχαιολόγο- Will. Από τον τελευταίο το αγόρασε ο Ανδρέας Συγγρός πιθανότατα γύρω στο 1875, την ίδια δηλαδή περίοδο που παντρεύτηκε την Ιφιγένεια. Το Κτήμα αποτελούσε ουσιαστικά τον περιβάλλοντα χώρο της έπαυλης του Α. Συγγρού, ενώ πλαισιωνόταν από σειρά εγκαταστάσεων και βοηθητικών κτιρίων (οικίες για τους εργάτες, στάβλοι, αμαξοστάσια, ελαιοτριβείο, αλευρόμυλος). Οι σπουδαιότερες σωζόμενες από αυτές έως και σήμερα το βουστάσιο και ένας μικρός ναός. Αυτός ακριβώς ο ναός χαρακτηρίζεται από μία σημαντική ιδιαιτερότητα:Το παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα είναι ο μοναδικός ορθόδοξος γοτθικού ρυθμού ναός στην Ελλάδα. Κατασκευάστηκε με βάση τα σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα Έρνεστος Τσίλλερ, μαθητή του Θεόφιλου Χάνσεν. Ο Έρνεστος Τσίλλερ είχε έρθει το 1861 στην Αθήνα την πόλη που έγινε μόνιμος τόπος κατοικίας του για τα επόμενα εξήντα χρόνια.
Το μικρό παρεκκλήσιο ακολουθεί τον τύπο της βασιλικής παρουσιάζοντας πολλά κοινά στοιχεία τόσο με τον καθολικό ιερό ναό του Αγίου Λουκά στο Νέο Ηράκλειο Αττικής –ο οποίος θεμελιώθηκε το 1842 πάνω σε σχέδια του Θεόφιλου Χάνσεν και αποπερατώθηκε το 1845- όσο και με τις Gustan-Adolifkirche (1846-1849) των Ludwing Foster και Θεόφιλου Χάνσεν στη Βίέννη, και κυρίως με το μικρό παρεκκλήσιο του νεκροταφείου των Ευαγγελιστών στην Βιέννη (1865), επίσης έργο του Θ. Χάνσεν.
Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι ο Ερνέστο Τσίλλερ επισκεπτόταν συχνά τη Βιέννη προκειμένου να ενημερωθεί για το αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι και τις τάσεις που επικρατούσαν, είναι φυσικό να επηρεάστηκε από το έργο του δασκάλου του. Αυτό που ίσως δεν θα γίνει ποτέ γνωστό είναι εάν η χρήση του συγκεκριμένου ρυθμού για το μικρό ορθόδοξο ναϋδριο του Αγίου Ανδρέα υπήρξε επιθυμία του εθνικού ευεργέτη ή επιλογή του διάσημου αρχιτέκτονα.
Φωτογραφία: http://pigamiavolta.blogspot.gr/2010/10/blog-post_15.html