Συνέντευξη με έναν Έλληνα κατασκευαστή πλαστικών τεράτων. ΦΩΤΟ: FREDDIE F. Συμβαίνει όλη την ώρα στην Ελλάδα: το ταλέντο θάβεται στα υπόγεια. Ατέλειωτες ώρες δημιουργικής δουλειάς από δεκάδες καλλιτέχνες πάνε χαμένες ή καταλήγουν σε έναν αναπόφευκτο συμβιβασμό. Αν δεν κάνεις κάτι που στα ελληνικά δεδομένα να μεταφράζεται σε εργασία, δηλαδή «επάγγελμα» με ένσημα και φορολογική δήλωση, είσαι καταδικασμένος να μείνεις για πάντα ένας μονομανής και «κολλημένος» χομπίστας, που στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται ως ούφο ή γραφικός. Ο Άρης Κολοκοντές είναι νέος, ταλαντούχος και ένας από τους ελάχιστους στην Ελλάδα που ασχολούνται τόσο σοβαρά με την τέχνη τους. Όλη την ημέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, φτιάχνει πήλινα κεφάλια τεράτων και λαστιχένιες μάσκες που θα ζήλευε και ο Steve Wang ή ο Jordu Schell (πασίγνωστοι καλλιτέχνες του είδους), τόσο καλά που πρόσφατα του έγινε πρόταση να δουλέψει στο Λος Άντζελες. Ο Άρης, που είναι 29 χρονών, έχει δημιουργήσει έναν κόσμο τεράτων, δράκων και εμβληματικών μορφών από ταινίες τρόμου σε ένα χώρο τόσο μικροσκοπικό που μετά βίας χωράνε δύο άτομα. Την ώρα της συνέντευξης στριμωχτήκαμε, αυτός καθισμένος πάνω σε ένα σκαμπό κι εγώ στον κουβά με το υλικό για τα εκμαγεία, ενώ το ένα πόδι του φωτογράφου πατούσε στην αυλή.Το σκέφτεσαι να μετακομίσεις;
Το σκέφτομαι σοβαρά. Δεν ξέρω ακόμα αν θέλω να φτιάξω τη δικιά μου εταιρεία ή να δουλέψω σαν υπάλληλος. Πάντως, το νούμερο ένα μέρος για να κάνω αυτό που θέλω είναι το Λος Άντζελες. Έχει 180 στούντιο, ενώ ολόκληρη Ελλάδα έχει μόνο ένα. Σίγουρα κάποια στιγμή θα καταλήξω στην Αμερική. Εδώ δεν υπάρχει δουλειά; Έχεις προοπτικές;
Καμία. Δεν έχουμε και σινεμά, βασικά. Προσπαθώ να εξαντλήσω όλα τα περιθώρια πριν ξενιτευτώ. Κατά καιρούς έβγαλα κάποια λεφτά από λίγες μάσκες που πούλαγα στο εξωτερικό, αλλά τώρα δεν έχουν λεφτά λόγω κρίσης. Έχει κόψει τελείως η κίνηση. Θα συνεργαστώ πάντως δοκιμαστικά με έναν φίλο μου, τον Νίκο τον Δρέσιο, που είναι κι αυτός γλύπτης, μπας και κάνουμε εταιρεία με μάσκες για Χαλογουίν και τις στέλνουμε στην Αμερική για παραγωγή. Θα το παλέψουμε.Πώς σε έμαθαν στην Αμερική;
Έχω φτιάξει ένα σχετικό όνομα τα δύο τελευταία χρόνια που έχω ίντερνετ. Άρχισα να βάζω εικόνες της δουλειάς μου στο site μου για να δει ο κόσμος. Μόλις φτιάξω κάτι καλό το ανεβάζω για να το δουν όλοι αυτοί που μπορεί να γίνουν οι μελλοντικοί μου εργοδότες. Εντάξει, έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου, αλλά νομίζω ότι είμαι αρκετά καλός. Ο στόχος μου είναι να φτάσω ψηλά, γι’ αυτό δουλεύω ασταμάτητα. 
Πόσο καιρό ασχολείσαι με τα γλυπτά και τις μάσκες;
Τα δυο τελευταία χρόνια. Έχω αφοσιωθεί σ’ αυτό γιατί πριν έκανα κάτι δουλειές άσχετες. Έχεις κάποιες γνώσεις ειδικές;
Όχι, δεν έχω πάει σε σχολή, αυτοδίδακτος είμαι.Με το χώρο πώς ασχολήθηκες;
Μ’ άρεσαν οι ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, είμαι μεγάλος φαν, από μικρός είχα το μικρόβιο. Στην αρχή ζωγράφιζα, μετά έμαθα τον πηλό και δοκίμασα να φτιάξω ένα απ’ τα τέρατα που είχα δει στις ταινίες. Πάντα μ’ άρεσαν τα τέρατα…Ποιο ήταν το πρώτο που έφτιαξες;
Του Creeper. Δεν ήξερα βέβαια καλούπωμα τότε και τέτοια. Απλά το έφτιαχνα σε πλαστελίνη, πηλό, και το έψηνα. 
Και πώς έμαθες;
Από βιβλία που μου έφερνε η μάνα μου από Αμερική. Δούλευε στην Ολυμπιακή και της ζήταγα ό,τι έβλεπα σε περιοδικά. Τα διάβαζα και πήρα κάποιες γνώσεις από κει. Όταν πήγαινα στη δευτέρα λυκείου πήγα να γνωρίσω τους αδελφούς Αλαχούζου. Μου είπαν πράγματα πολύ σημαντικά: πώς να φτιάχνω τα καλούπια, τα γύψινα, πού να βρω λάτεξ για να φτιάχνω λαστιχένια, πώς να τα βάφω. Όσο περνάει ο καιρός μαθαίνω κι άλλα υλικά, υπάρχουν πάρα πολλά. Κάποια στιγμή δούλεψα στην Αγγλία για δύο βδομάδες σε στούντιο. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία, δούλεψα για το Dr. Who και άλλες δύο σειρές της τηλεόρασης. Τι ακριβώς έκανες;
Γλυπτά. Μου έδωσαν να φτιάξω τα χέρια και τα πόδια από ένα τεράστιο alien. Και μετά ήθελαν τη μακέτα από έναν λυκάνθρωπο, ένα μικρό μπούστο για να πάρουν μια ιδέα πώς θα είναι ο κανονικός. Μου ζήτησαν να φτιάξω έναν λυκάνθρωπο που να είναι αδύνατος και πεινασμένος.Ποιοι είναι αυτοί που θαυμάζεις στο είδος;
Ο Jordu Schell, o Steve Wang και o Miles Teves. Αυτοί οι τρεις είναι οι καλύτεροί μου. Και o Casey Love.Πώς τα φτιάχνεις, θες να μας πεις λίγο;
Ναι. Ξεκινάω παίρνοντας τη βάση και πάνω της βάζω ένα «κρανιάκι» για να μην είναι όλο μασίφ πηλός. Μετά αρχίζω να προσθέτω πηλό κεραμικής και σχηματίζω όλο το γλυπτό. Μόλις τελειώσει, το καλουπώνω με γύψο, δηλαδή του φτιάχνω ένα χώρισμα, του ρίχνω γύψο μπροστά και πίσω, βγαίνει το αρνητικό που είναι κούφιο και μέσα ρίχνω λάτεξ. Το αφήνω μία μέρα. Την επόμενη μέρα αδειάζω το καλούπι που έχει πιάσει μία πέτσα λίγων χιλιοστών. Στεγνώνει, το τραβάω από μέσα, το γεμίζω αφρό για να στέκεται, το καθαρίζω και το βάφω.
Με τι βάφεις;
Με αερογράφο. Έχω έναν παλιό, 4-5 χρόνια, που έχει πια στραβώσει.Θεωρείς ότι υπάρχουν καλύτεροι από σένα σε ελληνικό επίπεδο;
Δεν υπάρχουν και πολλοί στην Ελλάδα. Είναι τέσσερις το πολύ που κάνουν αυτό το πράγμα. Κι εγώ δεν κάνω εφέ, να φανταστείς, θεωρούμαι γλύπτης. Αυτό που κάνω στην Αμερική λέγεται character and creature design. Οι αδελφοί Αλαχούζου είναι οι μόνοι γνωστοί. Αν θέλει ν’ αγοράσει κάποιος έργα σου μπορεί;
Ναι. Τα κεφάλια τα πουλάω 180 δολάρια, μέχρι 1500, εξαρτάται απ’ το μέγεθος δυσκολίας. Πόσο πουλιέται το αντίστοιχο έργο ενός γνωστού ξένου καλλιτέχνη;
Ο Jordu Schell, που είναι ο καλύτερός μου, τα πουλάει 3.000 δολάρια το ένα, 1.500 δολάρια το λιγότερο. Έκθεση έχεις σκεφτεί να κάνεις;
Έκθεση δεν έχω κάνει, έχω πάει όμως σε ένα show που γίνεται μία φορά το χρόνο σε Αγγλία και Λος Άντζελες, το International Make Up Artist Trade Show. Mε κάλεσε κάποιος από Αγγλία και πήγα κάποια έργα μου. Δεν ξέρω αν θα είχε νόημα μια παρόμοια έκθεση στην Ελλάδα.Έχει καμία σχέση η μουσική που ακούς με αυτό που διάλεξες να κάνεις; (Παίζει Sepultura). Ε, βέβαια… Και άλλη μουσική όμως να άκουγα, πιστεύω ότι πάλι τέρατα θα έκανα.Ποιος είναι ο all time favourite hero σου; Aπό φιγούρα.
O King Kong μ’ αρέσει. Γενικά μου αρέσουν οι πίθηκοι πολύ, ο Freddie Kruger, τα παλιά alien. Ο Hellraiser;Ναι. Όλα αυτά. B movies, καλά και κακά έργα, όλα. Έχω δει πάρα πολλές ταινίες απ’ αυτόν τον τομέα. Και τώρα τελευταία βλέπω αρκετές, για έμπνευση πιο πολύ. Σχεδιάζεις κιόλας;
Σχεδίαζα παλιά. Το ‘χω παρατήσει τελείως όμως. Θέλω να το πιάνω αυτό που φτιάχνω, γι’ αυτό το ’χω ρίξει στη γλυπτική.