CINETROLL: Μήπως είδα άλλη ταινία; Γιατί αυτά που διαβάζω για τον «Captain Phillips» εγώ δεν τα είδα [κριτική + trailer]

O Tάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος αντιμέτωπος με ακόμα μια «οσκαρική» αληθινή ιστορία που υποτίθεται πως έπρεπε (με το στανιό) να τον συναρπάσει.

CAPTAIN PHILIPS
Bαθμολογία: 4 / 10

Για να μη σου το κουράζω, θα ανοίξω τα χαρτιά μου από την αρχή.Ο πολυδιαφημισμένος «Captain Phillips» ανήκει σε εκείνη ακριβώς την κατηγορία ταινιών που επ' ουδενί δεν μπορεί κάποιος να πει ότι είναι κακή, εφ' όσον είναι αδιάφορη. Γίνεται να είναι αδιάφορη μια αληθινή ιστορία πειρατείας από Σομαλούς, ειδικά όταν είναι γυρισμένη από τον τεχνίτη Πολ Γκρίνγκρας (Οι δύο τελευταίες ταινίες του πράκτορα Μπορν); Ναι. Κι ας κάνει ότι περνάει από το χέρι του ο Γκρίνγκρας για να σε τσιτώσει με την νευρώδη, ντοκιμενταρίστικη κάμερά του, την επίδειξη της τεχνικής του υπεροχής στο δεύτερο κλειστοφοβικό μέρος, τον ιδρώτα του πάνω στη μονταζιέρα και την επιμονή του στην λεπτομέρεια. Δυστυχώς το αποτέλεσμα θυμίζει ένα σοβαροφανές «Argo» (το οποίο επισημαίνω πως επίσης δεν μου άρεσε), χωρίς καν την ψυχαγωγική ελαφρότητα που εκείνο είχε, σε συνδυασμό με την επίσης αληθινή ιστορία του «United 93» που επίσης σκηνοθέτησε ο Γκρίνγκρας.

Βασισμένο στην αφήγηση του περιστατικού από τον ίδιο τον καπετάνιο Ρίτσαρντ Φίλιπς στο βιβλίο του «A Captain's Duty», η ταινία ξετυλίγει την πειρατεία που έγινε στο αμερικάνικης σημαίας και πληρώματος αλλά δανέζικων συμφερόντων εμπορικό πλοίο Maersk Alabama από Σομαλούς πειρατές το 2009. Kαι την εξέλιξη της όταν 4 από αυτούς, βρέθηκαν σε μια «κλειστή» σωσίβια λέμβο με όμηρο τον Φίλιπς και το αμερικάνικο ναυτικό στο κατόπι τους. Κάτι που πιθανότατα θα είχε αποτραπεί αν επιτρεπόταν στα εμπορικά πλοία, να έχουν όπλα για άμυνα σε ανάλογα περιστατικά. Μια αληθινή ιστορία, που όμως έχει αμφισβητηθεί κατά κόρον ως προς την πιστή της αναπαράσταση τόσο στο βιβλίο όσο και στην ταινία, από μέλη του πληρώματος που δεν φαίνεται να έχουν και τόσο θετική άποψη για τον καθαγιασμένο στην οθόνη, Τομ Χανκς που υποδύεται τον πρωταγωνιστή.

Δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει εδώ και χρόνια τους αμερικανούς ειδικά κριτικούς να παραληρούν για τον Τομ Χανκς όμως ειλικρινά, στις περισσότερες από τις ταινίες του, νομίζω ότι πάσχει από το σύνδρομο μιας υποτονικής Αλίκης Βουγιουκλάκη. Μετριοπαθής σε όλα του, μοιάζει σαν να γνωρίζει πως ακριβώς αυτό τον καθιστά τόσο δημοφιλή σε μια χώρα που λατρεύει τη χρυσή μετριότητα και το επαναλαμβάνει γιατί ξέρει ότι πουλάει. Με μια περιορισμένη γκάμα υποτονικών εκφράσεων τις οποίες και κάποιοι μεταφράζουν ως εσωτερικό παίξιμο. Το ίδιο ακριβώς κάνει κι εδώ. Με εξαίρεση το τελευταίο του επί οθόνης δεκάλεπτο, που χτυπάει κι ένα κρεσέντο. Κομμένο και (γ)ραμμένο για του εξασφαλίσει την οσκαρική υποψηφιότητα όπως παρατήρησε ένας φίλος που το βλέπαμε μαζί.

Από κει και πέρα, ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το λόγο ύπαρξης του «Captain Phillips» όπως γενικότερα μάλλον δεν καταλαβαίνω και το λόγο ύπαρξης των περισσότερων (όχι όλων) ταινιών βασισμένων σε αληθινά γεγονότα. Τι εξυπηρετεί η μυθοπλαστική τους ανάπτυξη όταν δεν υποστηρίζεται από το γιατί με ενδιαφέρει να τη δω;
Διάβασα αρκετές παπαριές στον αμερικάνικο τύπο για ψυχογράφημα των πρωταγωνιστών, για τη δυναμική της σχέσης του Φίλιπς με τον αρχηγό των πειρατών, που τον παίζει ομολογουμένως εξαιρετικά, ο πρωτοεμφανιζόμενος και μη επαγγελματίας Σομαλός Μπαρκχάντ Αμπί. Δεν είδα τίποτα αυτά. Γενικά και πρωτόλεια σκίτσα χαρακτήρων είδα, με μια δυο ατάκες ανά 20λεπτο, που προσπαθούσαν να τους δώσουν βάθος και να κάνουν και επιφανειακό πολιτικό σχόλιο. Σε μια ιστορία που αφ' ενός ξέρεις το τέλος της κι αφ' ετέρου αμφισβητείται από πολλούς ως προς την ακρίβεια της αναπαράστασης της. Δεν μου φαίνεται καθ' όλου τυχαίο πως τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος είναι σαν να μην υπάρχουν καθ' όλου στο φιλμ. Και πως όλη η ταινία ρίχνει το κέντρο βάρους της στον εγκλωβισμό του Φίλιπς με τους Σομαλούς στη σωσίβια λέμβο.
Το έγραψα και στην αρχή, ο Γκρίνγκρας είναι από τους καλύτερους τεχνίτες της γενιάς του, και μόνο γι αυτό πιθανότατα αξίζει να παρακολουθήσεις τον «Captain Phillips» του. Μόνο που εδώ, παρασυρμένος από τις ικανότητες του, παραδίδει ένα δεξιοτεχνικό εργόχειρο μεν, χωρίς ιδιαίτερη καλλιτεχνική σύλληψη στο σχεδιαστικό μοτίβο του κεντήματος του μεν. Άντε, για μοντέρνο σεμεδάκι, ίσως φτουράει.

*Στις αίθουσες από την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου

*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης