Με αφορμή τις απαγωγές παιδιών και το κύκλωμα πίσω από αυτές, η New Yorker δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση σχετικά με το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, το οποίο όπως αναφέρει δεν αποτελεί μια αναγνωρισμένη ψυχιατρική διαταραχή.
Ο όρος επινοήθηκε το 1973, μετά από μια ληστεία τραπέζης στη Σουηδία, κατά την οποία οι τραπεζικοί υπάλληλοι συνδέθηκαν με τους δεσμώτες τους και στο τέλος τους υπερασπίστηκαν. Στην Αμερική , το Σύνδρομο της Στοκχόλμης έγινε γνωστό από την Patty Hearst , μια κληρονόμο ο οποίος προσχώρησε στην βίαιη αριστερή ομάδα που την απήγαγε .
Πολλοί ειδικοί που μελετούν το θέμα αναφέρουν πως όσο σπάνια και αν θεωρείται η συγκεκριμένη διαταραχή, δεν συμπεριλαμβάνεται στο DSMV, τη Βίβλο των ψυχιατρικών διαταραχών. Μία από τις λίγες επιστημονικές μελέτες σχετικά με το σύνδρομο της Στοκχόλμης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμία ακαδημαϊκή έρευνα για το θέμα .
«Υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία που να επικυρώνουν πως το Σύνδρομο της Στοκχόλμης υπάρχει», αναφέρει η κλινική ψυχολόγος Nadine Kaslow στο Business Insider . Και πρόσθεσε: «Διαδόθηκε κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης».
Η απαγωγή της Elizabeth Smart το 2002 όταν ήταν 14 ετών, προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση και αμηχανία στο κοινό, με τους απαγωγείς της, να της φορούν συχνά ένα πέπλο και να κάνουν βόλτες μαζί της στη Salt Lake City.
Η Smart διασώθηκε μετά από εννέα μήνες και οι περισσότεροι ειδικοί ανέφεραν στη New York Times ότι δεν προσπάθησε να φύγει νωρίτερα, διότι έπασχε από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και είχε ταυτιστεί με τους απαγωγείς της.
«Μπορεί αυτός που σε αιχμαλωτίζει να σε κακομεταχειρίζεται αλλά παράλληλα είναι και αυτός που σε ταίζει και σε κρατά στη ζωή» αναφέρει ο παιδοψυχολόγος Δρ Arthur Brand στους Times.
Το FBI το 2007 ανέφερε πως είναι ανήκουστο να συνδέεται κανείς με τους απαγωγείς του αλλά σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις συμβαίνει. Από την πλευρά της, η Smart απορρίπτει τη θεωρία ότι ταυτίστηκε με τους απαγωγείς της. Λέει ότι έμεινε μαζί τους επειδή ήταν τρομοκρατημένη. Όπως υποστηρίζει μάλιστα «δε χρειάζεται να αγαπάς τον απαγωγέα σου για να μείνεις μαζί του, ο φόβος είναι αρκετός». Η Smart μάλιστα δέχτηκε απειλές για την οικογένειά της αν έτρεχε να γλιτώσει.
«Ο φόβος μπορεί να κάνει τα θύματα να συμμορφώνονται με τους απαγωγείς τους, αλλά η πραγματικότητα είναι πως οι άνθρωποι αυτοί είναι τρομοκρατημένοι και ψυχικά τραυματισμένοι γι αυτό αδυνατούν να αντιδράσουν» συμπληρώνει η Kaslow.