Ακόμα και οι μεγάλοι τεχνίτες του λόγου είναι αναγκασμένοι να χρηματοδοτούν τα πάθη τους. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Aberystwyth στην Ουαλία, η οποία εστίασε το ενδιαφέρον της στις άγνωστες επιχειρηματικές δραστηριότητες του Ουίλιαμ Σέξπιρ.
Οι δραστηριότητές του παρέμεναν εδώ και δεκαετίες άγνωστες λόγω της μικρόνοιας των μελετητών του, οι οποίοι θεωρούσαν το «δημιουργικό» και το «επιχειρηματικό» δαιμόνιο ασύμβατες ποιότητες.
Αυτό που μαθαίνουμε λοιπόν είναι ότι εκτός από αριστουργηματικά δράματα και σονέτα, ο μεγάλος δημιουργός αγόραζε σπόρους, βύνη και κριθάρι που εν συνεχεία μεταπωλούσε σε γείτονες και εμπόρους σε «φουσκωμένες» τιμές.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν μάλιστα ότι ο ίδιος είχε διωχθεί από τις αρχές για φοροδιαφυγή, αλλά και για παράνομη συσσώρευση σπόρων σε περίοδο έλλειψης.
Μόνο αδιάφορος δεν υπήρξε, λοιπόν, ο Σέξπιρ προς τις «ταπεινές», υλικές όψεις της καθημερινής διαβίωσης, πράγμα που αποδεικνύει και το μνημείο που ανεγέρθη προς τιμή του το 1616, στην αρχική πρωτότυπη εκδοχή του, το οποίο τον αναπαριστά να κρατά ένα σακί με σπόρους.
Συμπέρασμα; Ακόμη και οι λόγιοι πρέπει να τραφούν. Και αυτό τους κάνει ακόμη πιο ενδιαφέροντες.