Κραδασμούς προκαλεί στη ΔΗΜΑΡ το «κείμενο των 58» για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος, την Τρίτη ακούστηκαν σκληρές κουβέντες σε υψηλούς τόνους.
Η κριτική επικεντρώθηκε στα πρόσωπα των Στ. Λιβαδά και Γεράσιμου Γεωργάτου, δύο πρόσωπα που έχουν εκλεγεί στην ΕΕ και τα οποία έχουν υπογράψει το κείμενο για την Κεντροαριστερά. Τα δύο αυτά πρόσωπα κατηγορήθηκαν ότι υπονομεύουν το κόμμα και ότι δεν έπρεπε να υπογράψουν μέλη της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ όπως δεν υπέγραψαν και μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.
Στην κριτική αυτή ο κ. Λιβαδάς απάντησε ότι είναι τραγική ειρωνία να εγκαλούνται στελέχη για ένα κείμενο συμφιλίωσης του χώρου όταν μέχρι και μία εβδομάδα πριν από την αποχώρηση του κόμματος από την κυβέρνηση πέντε κορυφαία στελέχη της ΔΗΜΑΡ και ισάριθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ συζητούσαν το ενδεχόμενο συμπόρευσης των δύο κομμάτων στη βάση ενός αντίστοιχου κειμένου. Επισήμανε επίσης ότι όσο η ΔΗΜΑΡ συμπεριφέρεται ως εθνική δύναμη θα επιδοκιμάζεται από τον κόσμο και αν λειτουργεί σαν μικρομάγαζο θα αποδοκιμάζεται.
Ο Θόδωρος Μαργαρίτης παρατήρησε ότι η Κεντροαριστερά δεν μπορεί να είναι μια δύναμη παράπλευρη στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο και ότι η ΔΗΜΑΡ δεν τάσσεται αξιωματικά κατά της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ αλλά διαφωνεί με πτυχές της πολιτικής που ακολουθεί.
Αίσθηση προκάλεσε η διακριτική διαφοροποίηση του Σπύρου Λυκούδη από τον πρόεδρο του κόμματος. Ο γραμματέας της ΔΗΜΑΡ τάχθηκε υπέρ του κειμένου των 58 αλλά κατηγόρησε τα στελέχη του κόμματος που το υπέγραψαν. Επισήμανε ότι είναι λάθος να σπεύσει η ΔΗΜΑΡ να αρνηθεί προκαταβολικά την πρόσκληση για τη δημιουργία ενός κοινού φορέα και απηύθυνε έκκληση στον κ. Κουβέλη να σώσει το κόμμα από αυτό το λάθος, καθώς ο πολιτικός χρόνος είναι ασφυκτικός.
Στο τέλος εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία μια «μεσοβέζικη» εισήγηση του κ. Κουβέλη η οποία ήταν η ακόλουθη:
«Κάθε πρωτοβουλία διαλόγου έχει τη χρησιμότητά της. Βεβαίως ο χαρακτήρας μιας κίνησης δεν κρίνεται από την αξία και την καλή προαίρεση των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτήν και την οποία δεν αμφισβητούμε. Μια τέτοια πρωτοβουλία όμως δεν μπορεί να παραβλέπει και να προσπερνάει κρίσιμα ζητήματα για τη συγκρότηση ενός νέου προοδευτικού πόλου, όπως η κατάσταση της κοινωνίας, η ουσιαστική κριτική στην ασκούμενη πολιτική από τη Νέα Δημοκρατία, που αναπαράγει την κρίση. Η αναγκαία πολιτική σταθερότητα ουδόλως ισοδυναμεί με την διατήρηση της ίδιας πολιτικής.
Η εθνική ανασυγκρότηση αποτελεί πράγματι την πρόκληση της επόμενης περιόδου. Αυτή, όμως, επηρεάζεται και σημαντικά καθορίζεται από την ασκούμενη πολιτική, η οποία και διαμορφώνει αρνητικούς συσχετισμούς και σχέσεις της μεταμνημονιακής Ελλάδας».
«Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης», πρόσθεσε, «που προβάλλουμε εμείς είναι διακριτό, έχει προοδευτικό χαρακτήρα, περιλαμβάνει μια πραγματική επαναδιαπραγμάτευση για την αποδέσμευση από τους επαχθείς όρους του μνημονίου και έχει ως απαράβατο όρο την αντιμετώπιση όλων των πρακτικών που οδήγησαν στην κρίση.
Ο προοδευτικός τρίτος πόλος θα συγκροτηθεί με τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Όμως δεν υπάρχει αντικειμενικά ένα πολιτικό πλαίσιο που να επιτρέπει τη συζήτηση για εκλογική συνεργασία, όταν αυτό ταυτίζεται με σημερινές συντηρητικές κυβερνητικές επιλογές, επιλογές με τη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ. Η ΔΗΜΑΡ έχει τη δική της πρόταση για τη συγκρότηση του προοδευτικού πόλου-του πόλου του δημοκρατικού σοσιαλισμού- και είναι ανοικτή στο δημιουργικό διάλογο για την εκπόνηση ενός εναλλακτικού σχεδίου. Αυτό το εναλλακτικό σχέδιο έχει σαφές μέτωπο όχι μόνο με τον αριστερό λαϊκισμό, αλλά και με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Στόχος μας είναι να υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση όχι μόνο από τον πολιτικό χώρο, αλλά και από την κοινωνία. Εργαζόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση και πιστεύουμε ότι θα έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα».