Από τους πρωτοπόρους της ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα για σχεδόν μια 30αετία ο Αντώνης Λιβιέρατος έχει κυκλοφορήσει σόλο δουλειές κι έχει συνεργαστεί με σημαντικούς μουσικούς σε διάφορα σχήματα (Κεφάλαιο 24, Sigmatropic, Illegal Operation), με πιο πρόσφατο τους Dr. Atomik. To δεύτερο άλμπουμ τους Reptile που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό στη δικιά τους εταιρία Greek Crisis Records ήταν η αφορμή για αυτή τη συνέντευξη, που παρεκτράπηκε πολλές φορές και ειπώθηκαν ένα σωρό πράγματα off the record. Ανάμεσα στις κουβέντες για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, τα παιδιά του (που απόκτησε σε πολύ νεαρή ηλικία και ακολουθούν πια τα βήματα του πατέρα τους), μια συνέντευξη για το NME που δεν έμαθε ποτέ αν δημοσιεύτηκε και μια αψυχολόγητα αρνητική κριτική, ακούστηκαν κι ένα σωρό για τη μουσική του και το νέο δίσκο που είναι από τις πιο δυνατές κυκλοφορίες των τελευταίων μηνών. Την Κυριακή το βράδυ (3/4) τον παρουσιάζει ζωντανά και με ελεύθερη είσοδο στο TIKI Athens, στου Μακρυγιάννη. Τα παρακάτω είναι μια μικρή επιλογή από όσα κατέγραψε το μαγνητόφωνο: 
Πες μου για την εταιρία.
Τη φτιάξαμε μαζί με τον Σωτήρη τον Δεμπόνο. Η ιδέα της εταιρίας δεν ήταν κάτι που πέρασε πρώτη φορά από το μυαλό μας, αλλά το απορρίπταμε λόγω της απασχόλησης που απαιτεί για να μπορείς να την ‘τρέξεις’. Δεδομένων των τρεχουσών συνθηκών και του γεγονότος ότι η «πίτα» η οικονομική έχει μικρύνει πάρα πολύ, αποφασίσαμε ότι αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή, βρήκαμε εύκολα το όνομα (Greek Crisis Records) και προχωρήσαμε. Αν έχεις τη διαστροφή να επιμένεις να κάνεις αυτό ακριβώς που θέλεις, δεν έχεις πολλές πιθανότητες να φέρεις αρκετά χρήματα σε μια δισκογραφική εταιρία, ώστε να ασχοληθεί σοβαρά μαζί σου. Στις δισκογραφικές είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Δεν πληρώνουν πια τίποτα.
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα.Υπάρχουν ένα σωρό πιτσιρικάδες που ονειρεύονται να βγάλουν δίσκο και να πάνε σε μεγάλη δισκογραφική. Και το μόνο που κάνει είναι σου πληρώσει τα έξοδα για να κυκλοφορήσει το CD. Το οποίο τελικά, όταν έχεις φτάσει ως εκεί, είναι αμελητέο ποσοστό από τα χρήματα που χρειάζονται για να παραχθεί ένας δίσκος. Ναι, πολλοί νομίζουν ότι η εταιρία σου προσφέρει κέρδη απ’ το promotion. Πράγμα που δεν ισχύει. Σε κάποιο βαθμό ισχύει για μερικές εταιρίες. Σε μερικές άλλες δεν ισχύει καθόλου, το promotion είναι ανύπαρκτο. Είσαι και γιατρός;
Ναι, είμαι παθολογοανατόμος. Δεν ασκώ όμως πια την ειδικότητα, ασχολούμαι με τον βελονισμό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω γίνει εναλλακτικός. Και πως τα συνδυάζεις με τη μουσική;
Υπήρξε ένα μεγάλο διάστημα που είχα σταματήσει να ασκώ την ιατρική πλήρως. Τα συνδυάζω κάνοντας τον χρόνο μου φέτες στην ουσία. Θα πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι αρκετά κακομαθημένος και ως εκ τούτου δεν έχω κάνει ποτέ ως τώρα κάτι που δεν ήθελα να κάνω. Δηλαδή, το ότι συνεχίζω να ασχολούμαι με την ιατρική είναι κάτι το οποίο κάνω επειδή συνεχίζει να μ’ ενδιαφέρει η ιατρική. Και να αισθάνομαι ότι το κάνω και καλά. Δεν θα έκανα, παρά μόνο αν ήταν θέμα επιβίωσης, μια δουλειά που δεν θα είχε ενδιαφέρον για μένα. Η σοβαρή μου ενασχόληση με τη μουσική άρχισε σχεδόν ταυτόχρονα με τις σπουδές μου στην ιατρική, ήρθε κάπως φυσικά το όλο πράγμα και δεν φάνηκε πουθενά να είναι αντιφατικό. Με τη μουσική ζούσες; Έβγαζες λεφτά για να ζήσεις;
Έβγαζα κάποια χρήματα, με τα οποία δεν μπορώ να θεωρήσω ότι θα ζούσα από αυτά. Υπήρξε ένα διάστημα κατά το οποίο οι αγελάδες ήταν σχετικά παχιές. Υπήρχαν κάποιες παραστάσεις, κάποιες ταινίες, κάποια βίντεο. Με την διαφήμιση δεν θέλησα ποτέ να μπλέξω, γιατί έχω την εντύπωση ότι όσοι μπαίνουνε δεν ξαναβγαίνουνε. Και οι εξαιρέσεις έρχονται απλώς για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα. Ευτυχώς, υπάρχει η δικλίδα της ιατρικής, η οποία παραμένει αξιοπρεπής και ενδιαφέρουσα. Πες μου για τον δίσκο. Τα πρώτα πέντε κομμάτια είναι ερωτικά. Οι στίχοι τουλάχιστον.
Και μετά έχει ερωτικά. Στην πρώτη ακρόαση ξεχώρισα το Moment of Glory γιατί είναι και κάπως επαναστατικό. Το έναυσμα για το Moment of Glory ήταν το γεγονός ότι η προεκλογική εκστρατεία του Obama είχε κατακτήσει το βραβείο της καλύτερης διαφημιστικής εκστρατείας στις ΗΠΑ εκείνη τη χρονιά. Από εκεί ξεκίνησε, άρα είναι όντως πολιτικό τραγούδι. Γράφουμε με αγγλικούς στίχους και δύσκολα γίνεται αντιληπτό κάτι τέτοιο. Τώρα που το λες, όντως υπάρχουν περισσότερα ερωτικά τραγούδια στη πρώτη πλευρά του βινιλίου και περισσότερα πολιτικά στη δεύτερη, αλλά δεν έγινε επίτηδες. Τα κριτήριο ήταν το πώς ακούγονται το ένα μετά το άλλο. Δεν ήταν θεματικό. 
Ο τίτλος Reptiles ήταν τυχαίος;Για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι πώς αποφασίσαμε ότι το συγκεκριμένο κομμάτι θα καταστεί title track. Όχι, δεν υπάρχει κάτι πιο βαθύ, πάρα το ότι εκ των υστέρων το artwork καθορίστηκε από τον τίτλο του δίσκου. Και η Ελένη (η γυναίκα μου) κινήθηκε από τους στίχους του κομματιού για να ζωγραφίσει αυτό που ζωγράφισε. Ποιοι συμμετέχουν στον δίσκο;
Οι Dr. Atomic μέχρι την ηχογράφηση του δίσκου έγιναν τρεις. Εγώ, ο Άδωνις ο Γουλιέλμος ο κιθαρίστας και ο Γιάννης ο Τρυφερούλης, ο ντράμερ. Επειδή κάπου εκεί αισθανθήκαμε ότι έπρεπε να γίνουμε κανονικό γκρουπ, επιστρατεύσαμε τον φίλο και συμπαίκτη απ’ το 1982, τον Βαγγέλη τον Μπουλουχτσή, με τον οποίο συνεχίζουμε να παίζουμε μαζί στο κεφάλαιο 24. Ο οποίος, όμως, επειδή ζει στα Γιάννενα, δεν μπορούσε να συνεχίσει παίζει μαζί μας και μετά το δίσκο και αντικαταστάθηκε από τον μπασίστα Βάϊο Ζητωνούλη. Εμείς τα έχουμε κάνει όλα στην ουσία, με τη βοήθεια του Μανώλη του Αγγελάκη, που είναι επίσης παλιός φίλος, σε ζητήματα ηχοληψίας κτλ κτλ.Στο Reptile γίνατε περισσότεροι και έγινε πιο ηλεκτρονικός ο ήχος σε σχέση με τον πρώτο δίσκο…Αυτή είναι μια αντίφαση την οποία κουβαλάω εδώ και δεκαετίες. Ο εαυτός μου που ανακατεύεται με τα ηλεκτρονικά συγκρούεται κάθε τρεις και λίγο με τον εαυτό που παίζει με φυσικά όργανα. Το ηλεκτρικό με το ηλεκτρονικό και το φυσικό έχουν μια τάση να ανακατεύονται και να δημιουργούν κάτι άλλο. Νομίζω απλώς ότι ο κύκλος εκείνης της εποχής, δύο μουσικοί με έναν υπολογιστή οι οποίο καλύπτονται από δυο τετραγωνικά μέτρα χωρίς μια κανονική σκηνή για να κάνουμε μια συναυλία, κάποια στιγμή έκλεισε. Κουραστήκαμε λίγο εγώ και ο Άδωνις να το κάνουμε, προσφέρθηκε ο πρώτος ντράμερ να παίξει μαζί μας και από εκεί και πέρα πήραμε έναν δρόμο προς κάτι πιο ομαδικό. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Ξεκινάς από γκρουπ και έχεις πιο μοναχική πορεία.
Θα σου επαναλάβω μια δήλωση που έχω ξανακάνει. Πάντα πίστευα ότι η μουσική είναι ομαδικό σπορ. Δηλαδή είναι όπως το ποδόσφαιρο. Μπορείς να πάρεις μια μπάλα και να τη κλωτσάς στον τοίχο και να περνάς μια χαρά μόνος σου, αλλά η πλάκα αρχίζει όταν έρθουν και άλλοι. Οπότε, αν εξαιρέσεις κάποια πράγματα τα οποία πραγματικά είναι εξαιρετικά προσωπικά, άρα δεν εμπλέκουν τρίτους και πρέπει να τα πας μέχρι τέρμα μόνος σου, γενικά η διαφορετική παρέμβαση των άλλων μουσικών φέρνει το απρόοπτο και κάνει το πράγμα πάντα πιο ενδιαφέρον. Πώς τα γράφεις τα κομμάτια; Πρώτα στίχους και μετά μουσική;
Όχι συνήθως πρώτα γράφω τη μουσική και οι στίχοι έρχονται εκ των υστέρων. Η στιχουργική ιδέα συνήθως αρχίζει να γεννιέται μαζί με το ξεκίνημα του τραγουδιού, αλλά συνήθως οι στίχοι ολοκληρώνονται εκ των υστέρων. Γι αυτό δεν έχω κάνει, παρά μια φορά στη ζωή μου, μουσική βασισμένη στους στίχους άλλου. Και επίσης, ανάλογα με τη φόρμα αποφασίζω κάθε φορά στη διαδρομή αν θα είναι αγγλόφωνο ή ελληνόφωνο αυτό που κάνω, γιατί δεν θεωρώ ότι έχω τελειώσει τη σχέση μου με το ελληνόφωνο. Αυτή τη στιγμή ασχολούμαι με υλικό το οποίο είναι ελληνόφωνο. Τώρα είσαι μόνο Dr.Atomic; Και Κεφάλαιο 24.Δηλαδή όλα τα άλλα έχουν χαθεί για σένα;
Όχι, και το υλικό που σου λέω μπορεί να είναι Αντώνης Λιβιεράτος, μπορεί να είναι με κάποιο άλλο σχήμα. Θα δούμε, είναι σε επίπεδο demo 5 τραγουδιών ακόμα. Δεν έχει χαθεί τίποτα. Αντιθέτως είμαι ανοιχτός σε κάθε ενδιαφέρουσα πιθανότητα συνεργασίας. Έχεις facebook;Έχω εδώ και έναν χρόνο περίπου, αλλά να σου πω την αλήθεια δεν το πολυσυμπαθώ το facebook. Μπήκα κάποια στιγμή ότα άκουσα από πολλές μεριές ότι είναι αρκετά λειτουργικό, τουλάχιστο στην κοινοποίηση των συναυλιών και ότι όντως ενημερώνεται κόσμος μέσω του facebook. Επίσης, ανέκτησα επαφή με κάτι φίλους από σπόντα, που είχαμε χαθεί δεκαετίες.Είναι και εντυπωσιακό αυτό που συνέβη στην Αίγυπτο με το facebook.
Ναι, χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο στην εξέγερση. Είναι περίεργο το γεγονός ότι ο κόσμος είναι διστακτικός να χρησιμοποιήσει την πλήρη ελευθερία που του δίνει το internet και προτιμάει την σχετική ελευθερία των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Όλοι προτιμούν να μπουν στο myspace, στο facebook και στο twitter από το να φτιάξουν μια mailing list και να επικοινωνούν με τους φίλους τους. Είναι μέρος του συστήματος κι ας υμνείται από τον τύπο ως απελευθερωτική… Για μένα βέβαια που προσπαθώ να μοιραστώ σε τρεις δουλειές: μουσικός, γιατρός και συναφεντικό δισκογραφικής εταιρίας είναι αρκετά δύσκολο να επεξεργάζομαι τέτοιο πλήθος ειδήσεων. Είναι αρκετά χρονοβόρο και σε κάνει και ευάλωτο κάποιες φορές στην κατευθυνόμενη πληροφόρηση. Γιατί θέλεις χρόνο για να τα φιλτράρεις. Αν δεν δαπανήσεις χρόνο, είσαι θύμα. Αν τα αποδεχτείς όλα, την πάτησες. Άρα, πρέπει να αφιερώσεις χρόνο και φαιά ουσία. Εγώ προσπαθώ να περιορίσω τον χρόνο που βρίσκομαι στο ίντερνετ.Πόσο χρόνο περνάς τη μέρα;
Το 2011 δεν ξεπερνάω το 2ωρο σε καμία περίπτωση. Δεν δουλεύεις με ίντερνετ;
Δουλεύω με ίντερνετ. Τώρα, με την εταιρεία, έτσι γίνεται η δουλειά. Έχω φτάσει σε σημείο βέβαια να περνάω αρκετά περισσότερες ώρες. Το έχω περιορίσει συνειδητά. Αποφάσισα ότι το βάζω στην ίδια κατηγορία με το ζάπινγκ, το οποίο έχω κόψει πλήρως. Έχω την ευτυχία το στουντιάκι μου να βρίσκεται στο υπόγειο του σπιτιού και έχω κακή λήψη wifi. Πρέπει να ανέβω πάνω για να μπω στο δίκτυο, οπότε είναι μια άλλη διαδικασία. Κάποιος που γράφει κείμενα στον υπολογιστή του είναι ευάλωτος στο να του ’ρχονται συνέχεια tweets ή mail ή οτιδήποτε. Αυτή η γενιά, επειδή εγώ έχω δυο μεγάλα παιδιά, πληροφορήθηκε πάρα πολύ γρήγορα το τι γίνεται και βρέθηκε να κάνει τεράστια βήματα. Δηλαδή ο γιος μου είχε ξεπεράσει το heavy metal στη 5η δημοτικού. Το καλό με τη νέα γενιά είναι ότι δεν έχει στεγανά. Εγώ μέχρι να γίνω 18 άκουγα μόνο πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Οτιδήποτε άλλο θεωρούσα ότι ήταν προδοσία για τη παρέα. Ότι μολύνομαι.
Ναι, δεν μπορούσες να πεις ακούω James Brown. Ό, τι είχε να κάνει με soul. Τώρα δεν υπάρχει κανείς που ακούει έναν δίσκο πάνω από πέντε φορές.
Και όμως οι μικροί ακούνε. Και προσπαθώ να το κάνω και εγώ. Προσπαθώ να περιορίζω τους δίσκους που αγοράζω για να μπορώ να τους ευχαριστηθώ. Όταν βρω κάτι που μ’ αρέσει, προσπαθώ να μην ακούσω κάτι άλλο, όπως όταν ήμουνα μικρός, που κόλλαγα για ένα μήνα και δεν ξαναγόραζα δίσκο. Ελάχιστοι μαθαίνουν πια στίχους. Να μην μιλήσουμε για τίτλους που δεν προσέχει κανείς.
Πάντως, υπάρχουν αρκετά πιτσιρίκια τα οποία μετατρέπουν κάποια δισκάδικα σε στέκια τους και ακούνε μουσική από δισκάδικα. Αγοράζουνε τον δίσκο ως αντικείμενο και έχουνε μπει στη λογική του ‘’θυμόμαστε το κομμάτι, το ακούμε αρκετά’’ κτλ. Γιατί έτσι και αλλιώς, αφού αγοράζουν δίσκους, στην περίοδο που διανύουμε, την άθλια οικονομικά, οι περισσότεροι δεν μπορούν και να αγοράζουν δίσκους. Δεν έχουν αυτή τη λαιμαργία που έχει ένας άνθρωπος μιας ηλικίας να ακούσει τα πάντα. Ξαφνικά, όταν έγινε γνωστό το ίντερνετ γεμίζαμε κάτι tera, κατεβάζαμε τα πάντα και τελικά δεν τα άκουγες ποτέ. Κράσαρε κάποτε ο υπολογιστής μου και νόμιζα ότι είχε έρθει η καταστροφή του κόσμου. Ενώ τα μικρά δεν το έχουν αυτό, ακούνε μουσική αλλιώς. Ξέρουν ότι έχουν ανά πάσα στιγμή πρόσβαση στα πάντα δεν είναι λαίμαργα. Αυτή η μανία του downloading έχει χτυπήσει τους ενήλικες περισσότερο, τους ανθρώπους πάνω από τα 30. Επίσης, πρέπει να ομολογήσω ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να ακούει παλιούς δίσκους αδιακρίτως. Δηλαδή μέχρι κάποια στιγμή το θεωρούσα λίγο αμαρτία, δεδομένου ότι το να ακούσω έναν δίσκο που είναι στη κατοχή μου 20 χρόνια έτρωγε χρόνο ακρόασης που θα έπρεπε να δώσω σε κάτι καινούριο. Πλέον έχω απενοχοποιηθεί πλήρως. Ακούω ό,τι θέλω να ακούσω. Δηλαδή αν αισθανθώ ότι θέλω να ακούσω Chuck Berry θα βάλω να ακούσω Chuck Berry. Ποιος δίσκος σου έχει αλλάξει τη ζωή;
Υπάρχουν πολλοί. Από τη παιδική μου ηλικία. Από τα 13 μου και το Sabbath Bloody Sabbath… Ήδη μέχρι τα 20 μου θεωρώ ότι είχα πάρει 4-5 στροφές εξαιτίας δίσκων που άκουσα. Όταν πρωτάκουσα Hendrix, όταν πρωτάκουσα Velvet Underground, 13th Floor Elevators... Αισθανόμουν ότι στη ζωή μου έρχονταν τα πάνω κάτω. Έχω χρόνια να το αισθανθώ αυτό, αλλά η ανάμνηση είναι νωπή και τη χρησιμοποιώ κάθε φορά που αισθάνομαι ότι δεν έχει κανένα νόημα να γράφεις μουσική. Έχεις ακούσει κάτι καλό τελευταία;
Δεν μου έρχεται κάτι το οποίο θα θυμόμουν σαν συγκλονιστικό. Ίσως έχω ακούσει και λιγότερη καινούρια μουσική απ’ όσο θα έπρεπε τους τελευταίους μήνες. Έχεις ποτέ αισθανθεί ότι σε αγνοούν τα media; Αισθάνομαι ότι με έχουνε ξεγράψει. Τα media είναι αυτά που ξεγράφουν πρώτα τους μουσικούς, δεδομένου ότι ψάχνουν πάντα το διαφορετικό, ή αυτό που θα γίνει αντιληπτό ως διαφορετικό, απ’ όλο τον κόσμο. Άρα ο μουσικός που μεγαλώνει και δεν έχει την δυνατότητα να εκπλήσσει στον ίδιο βαθμό τον ακροατή κατατάσσεται ξαφνικά στην κατηγορία των τελειωμένων, ενώ κάποιες άλλες αρετές που έρχονται με τη πάροδο του χρόνου και τη συνεχή δουλειά όντως ξεφυτρώνουν σε ώριμους μουσικούς πια. Η αιώνια νεότητα έχει γίνει με έναν τρόπο κοινό όραμα όλων. Με έναν λίγο αστείο τρόπο. Είναι κακό να μεγαλώνεις;
Νομίζω δεν μπορείς να το κρίνεις ως καλό ή ως κακό. Είναι μάλλον καλό να μεγαλώνεις, με την έννοια ότι σημαίνει πως συνεχίζεις να ζεις. Αλλά κατά τα άλλα είναι μερικά πράγματα που είναι συνυφασμένα με τη ζωή σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορείς να τα κρίνεις. Είναι σαν το «είσαι υπέρ της τεχνολογικής εξέλιξης ή κατά;»…myspace, youtube Το άλμπουμ των Dr. Atomik "Reptiles" κυκλοφορεί σε βινίλιο και CD από την Greek Crisis Records. Την Κυριακή 3/4 το παρουσιάζουν ζωντανά στο TIKI Athens, Φαλήρου 15, Μακρυγιάννη (κοντά στον σταθμό του μετρό της Ακρόπολης). To live θα αρχίσει στις 9:30μμ και η είσοδος θα είναι ελεύθερη.