Πρόκειται για τη νέα τάση μιας ομάδας εξερευνητών, που τα τελευταία 4 χρόνια επιδίδονται στο «place hacking», μπαίνοντας στα κρυμμένα και απαγορευμένα μέρη των πόλεων του κόσμου.
Πολλές φορές αγνοούν τους φρουρούς και την περιπολία ή πηδάνε συρματοπλέγματα. Όλα αυτά, για να καταλήξουν στην κορυφή ενός ουρανοξύστη ή μιας τεράστιας γέφυρας για να δουν το ξημέρωμα. Μέχρι στιγμής έχουν εξερευνήσει από εγκαταλειμμένα σπίτια μέχρι υπονόμους, υπόγεια τούνελ και νεκροταφεία αεροπλάνων.
Όπως αναφέρει το doctv, σε κάθε μέρος, ανακαλύπτουν καινούριες αισθήσεις: από φόβο και συνειδητοποίηση του πόσο τρωτοί και εφήμεροι είμαστε, μέχρι απόλυτη ελευθερία. Η άνεση μπορεί να βρεθεί στα πιο απρόσμενα σημεία, όπως μέσα στους λονδρέζικους υπονόμους, με τα λεία τούβλα τους να τους κλείνουν σε μια υγρή φωλιά με αναπάντεχη θαλπωρή.
Περιπέτειες όπως αυτές μπορεί να είναι συγκλονιστικές, όμορφες, περίεργες κι αλλόκοτες, αλλά τελικά, φέρνουν μια ιδιαίτερα σπάνια αυθεντικότητα σε έναν κόσμο όλο και πιο οργουελικό, στον οποίο οι δράσεις μας ρυθμίζονται, επιτηρούνται και ελέγχονται. Οι αστικοί εξερευνητές ουσιαστικά αναδημιουργούν μια βαθιά κοινωνική διαδικασία, που ξεκινά από την επιθυμία να ορίζουμε τους περιβάλλοντες χώρους με τους δικούς μας όρους.
Φωτογραφίζοντας τα μέρη που εξερευνούν, προσπαθούν να αναμεταδώσουν αυτές τις φευγαλέες στιγμές του νέου συναισθήματος, αλλά και να ενώσουν οπτικά το χώρο και τον τόπο, συνδέοντας το πριν και το μετά. Διότι αλλιώς είναι να βλέπει κανείς τον ήλιο να ανατέλλει πίσω από τον ουρανοξύστη πατώντας στη γη, και αλλιώς να τον αντικρίζει «πρόσωπο με πρόσωπο», ενώ σχεδόν ίπταται.