Το βραβείο Νόμπελ στην 82χρονη Καναδή συγγραφέα Αλις Μονρό (προφέρεται και Μούνρο ή Μάνρο) ανακοινώθηκε νωρίτερα στη Στοκχόλμη από τον εκπρόσωπο της Σουηδικής Ακαδημίας. Η απονομή του Νόμπελ στη Μονρό, προκαλεί έκπληξη και απογοήτευση αφού τα «φαβορί» ήταν ο Ιάπωνας Χαρούκι Μουρακάμι ο Μίλαν Κούντερα και ο Ουμπέρτο Εκο.Στο σκεπτικό της Ακαδημίας σημειώνεται ότι η Μονρό είναι «δεξιοτέχνης συγγραφέας του σύγχρονου διηγήματος», ενώ το έργο της συχνά συγκρίνεται με μεγάλους συγγραφείς, με τους Καναδούς να την αποκαλούν τον δικό τους Τσέχωφ.
ίδια έμαθε ότι το κέρδισε από την κόρη της, η οποία της τηλεφώνησε και την ξύπνησε για να της το ανακοινώσει, αφού η ίδια κοιμόταν και μέχρι χθες δεν γνώριζε καν ότι ήταν στη λίστα των υποψηφίων για βραβείο Νόμπελ.Το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας συνοδεύεται και από χρηματικό ποσό 1.250.000 δολαρίων. Μάλιστα, η
Μετά την ανακοίνωση δήλωσε ότι είναι ξετρελαμένη, ενώ ο εκδότης της δήλωσε χαρακτηριστικά ότι στον εκδοτικό όμιλο κλαίνε από τη συγκίνηση και τη χαρά τους.
Στα ελληνικά έχουν κυκλοφορήσει μόλις δύο βιβλία της, αμφότερα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, τα: Πάρα πολλή ευτυχία και Μ' αγαπάει δεν μ' αγαπάει (και τα δύο σε μετάφραση της Σοφίας Σκουλικάρη), καθώς κι ένα διήγημά της σε συλλογικό έργο από τις εκδόσεις Libro, με τίτλο: Της αγάπης μου ο σπουργίτης πέταξε.
Με σαφήνεια και άνεση, η Άλις Μονρό μετατρέπει σύνθετα γεγονότα και συναισθήματα σε ιστορίες που ρίχνουν φως στους απρόβλεπτους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι προσαρμόζουν τη ζωή τους και συχνά καταφέρνουν να ξεπεράσουν ακόμα και τραγικά γεγονότα.
Η Άλις Μονρό γεννήθηκε στο Οντάριο του Καναδά το 1931. Έχει εκδώσει κυρίως συλλογές διηγημάτων και έχει διακριθεί τρεις φορές με την υψηλότερη λογοτεχνική διάκριση στον Καναδά, το Governor General's Literature Award.
Έχει επίσης βραβευτεί από την Ένωση Κριτικών ΗΠΑ κι έχει λάβει το βραβείο Rea για τη συνολική προσφορά της στο διήγημα. Το 2009 της απονεμήθηκε το Man Booker International, για το οποίο ήταν ξανά υποψήφια και το 2007. Το βραβείο απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε έναν συγγραφέα εν ζωή που εκδίδει τα έργα του στην αγγλική γλώσσα.
Σε μια συνέντευξή της το 2006, με αφορμή τη κυκλοφορία του βιβλίου της «Η θέα από το Καστλ Ροκ» η Άλις Μονρό άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο το βιβλίο εκείνο να είναι και το τελευταίο της. Ήταν ήδη 75 ετών και ένοιωθε πια το χρόνο να μετρά αντίστροφα.
Ωστόσο βρήκε και τις δυνάμεις και την έμπνευση και επέστρεψε το 2009 με τη συλλογή «Παρά πολλή ευτυχία» η οποία περιλαμβάνει μερικές από τις σημαντικότερες και ωριμότερες ιστορίες ολόκληρης της λογοτεχνικής πορείας της. Η καναδή συγγραφέας που εμφανίστηκε στα γράμματα το 1968 υπηρέτησε με ήθος και σύνεση το διήγημα ακολουθώντας τα βήματα των μεγάλων δασκάλων του είδους. Το να στραφεί στη μικρή φόρμα, παρά το εύρος και το βάθος της θεματολογίας της, μοιάζει με μια σχεδόν φυσική επιλογή. Η πλοκή των περισσότερων έργων της είναι τοποθετημένη σε μικρούς τόπους και κλειστές κοινωνίες όπου οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους. Οι ήρωες της κινούνται σε αγροικίες, χωματόδρομους, επαρχιακά πανεπιστήμια, μελαγχολικά καταστήματα και εργαστήρια. Όταν βραβεύτηκε το 2007 με το Man Booker Prize η επιτροπή εξύμνησε την ακρίβεια και τη σαφήνεια της πρόζας της τονίζοντας πως «από τα διηγήματα της μαθαίνεις πάντα κάτι που δεν είχες σκεφτεί». Και είναι αλήθεια. Ο κόσμος της μας είναι συγκλονιστικά γνώριμος ενώ ταυτόχρονα κρύβει κάτι το πρωτοφανές. Η Μονρό εστιάζοντας στην ανθρώπινη συνθήκη σκάβει πεισματικά κάτω από τις ιστορίες της μέχρι να ανακαλύψει, πότε με έκπληξη και ποτέ με κατανόηση, τις αιτίες και τα βιώματα που κάνουν μια ανθρώπινη ζωή μοναδική.Παρακολουθείστε βίντεο με συνέντευξη της ιδίας: