Μπορεί να είναι από τα πιο μικρά μαγαζιά που έχετε δει, αλλά σίγουρα τη γεύση από το σουβλάκι του Κώστα δεν θα την ξεχάσετε ποτέ.
Σε μια από τις πιο γραφικές και ήσυχες πλατείες του κέντρου, την πλατεία Αγ. Ειρήνης παρελαύνουν καθημερινά ορδές πεινασμένων για να γευτούν το παραδοσιακό σουβλάκι που κρατά την παράδοση από το 1946.
Το μαγαζί βρίσκεται εκεί από τότε που η πλατεία ήταν χωματόδρομος και αν και το τοπίο έχει αλλάξει άρδην η παραδοσιακή γεύση παραμένει αναλλοίωτη.
Όποτε και να πάτε θα βρείτε τον κ. Κώστα εκεί, να ψήνει με το δικό του ρυθμό καλαμάκια και κεμπάμπ. Έχοντας ανάψει τη φωτιά του από το πρωί, ο κ. Κώστας κάνει τη δική του τελετουργία όταν πάρει μια παραγγελία. Μόλις ψηθεί το κρέας ρωτά για τα υλικά ένα ένα τοποθετώντας τα πάνω στην πιο νόστιμη πίτα που έχετε φάει.
Πρώτα έρχεται το καλαμάκι ή το μπιφτέκι που κόβεται πάνω στην πίτα, έπειτα η κατακόκκινη ζουμερή ντομάτα που κόβεται επίσης εκείνη τη στιγμή και αφού συμπληρωθούν όλα τα υλικά έρχεται η μαγική στιγμή για το αλάτι και το πιπέρι. Ό κ. Κώστας ρωτάει ξεχωριστά αν θες αλάτι και πιπέρι. Αν κάνεις το λάθος να απαντήσεις λίγο τότε θα πάρεις την εξής απάντηση: «Ή σου βάζω όσο βάζω ή δε βάζω καθόλου».
Η αλήθεια είναι ότι η γεύση είναι λίγο έντονη και γίνεται ακόμα πιο έντονη με την κόκκινη σάλτσα που συνοδεύει το σουβλάκι ή τις πατάτες. Πρόκειται για ένα από τα μυστικά συστατικά του φημισμένου τυλιχτού και βγαίνει σε τρεις εκδοχές: καυτερή, μέτρια και γλυκιά.
Βέβαια για τον ίδιο, το μυστικό της επιτυχίας του είναι «το διαλεχτό κρέας και το καλό ψήσιμο» που κάνουν το σουβλάκι το πιο μερακλίδικο και χορταστικό της Αθήνας.